koalisyon oyunu

Son 20D'deki seçimler bizi İspanya'da yeni bir durumla baş başa bıraktı.

Dört durumda olduğu gibi (1982 ve 1986'da PSOE ve 2000 ve 2011'de PP) mutlak çoğunluğa sahip bir parti yok.
Diğer durumlarda olduğu gibi (1979'da UCD, 1990, 1993, 2004 ve 2008'de PSOE ve 1996'da PP) azınlık partileriyle anlaşarak mutlak çoğunluğa ulaşabilecek bir parti yok.
Kazanan ve ikinci, geçmiş tüm seçimlerden daha az sandalyeye sahip.
Üçüncü ve dördüncü, geçmiş tüm seçimlerden daha fazla sandalyeye sahip.

Bu senaryonun siyasi açıdan ilginç olduğuna şüphe yok, çünkü taraflar hem hükümet kurmak hem de kanun çıkarmak için müzakere etmek zorunda kalacaklar. Ancak, bu yazıda bu senaryoyu matematiksel bakış açısıyla analiz edeceğiz. Fikir, müzakereyi anlamak için oyun teorisini ve özellikle işbirlikçi oyunları kullanmaktır.

Koalisyon oyunu oldukça tuhaf bir oyundur: Bir yandan oyuncular tüm oyunlarda olduğu gibi birbirleriyle rekabet etmelidir, ancak diğer yandan oyuncular kazanmak için birbirleriyle işbirliği yapmalıdır. Bu oyunların en yaygın olanı büyük koalisyon olarak adlandırılır ve zafere ulaşmak ve ödülü oyuncular arasında dağıtmak için çoğunluk koalisyonu oluşturmaktan oluşur. Ne gibi geliyor?

Eldeki davaya geri dönersek:

İlk oylamada cumhurbaşkanı adayının salt çoğunluğu alması gerekir. Mevcut durumda birkaç seçenek var:

İkinci oylamada cumhurbaşkanı adayının aleyhte oydan daha fazla lehte oy alması gerekiyor, dolayısıyla çekimser oylar devreye giriyor. Mevcut durumda epeyce seçenek var:

Bazı hipotezler yapalım:

Partiler, birinci veya ikinci oylamada görevi kazanan ve bir hükümet kurabilen bir koalisyon oluşturmalıdır.
Hükümete ulaşan koalisyon 100 puan (pozisyonları veya önlemleri temsil edebilir) alacak ve bunları onu oluşturan partiler arasında dağıtacak.
Koalisyonda en çok oyu alan parti, hükümet başkanlığını alacak ve karşılığında puanları koalisyondaki diğer partiler arasında dağıtacak.
Siyasete sol-sağ ekseni yön verdiğinden, en sağdaki partilerin (PP ve DiL) ve en soldaki partilerin (Podemos, ERC, IU ve Bildu) katılımını içeren koalisyonları dışlayacağız. . Şimdi sakin olabilirsin.

İlk oylamanın durumunu görelim:

PP, bir miktar etki karşılığında PSOE'nin desteğini isteyebilir. Ne kadar teklif etmelisin? Birkaç seçenek var: 1) PP'nin 123 sandalyeye sahip olduğu ve 53 sandalyeye ihtiyacı olduğu düşünülürse, PP 70 puanı koruyabilir ve PSOE'ye 30 puan verebilir. 2) PP'nin 123, PSOE'nin 90 sandalyesi olduğu düşünülürse, PP 58 puanını koruyabilir ve PSOE'ye 42 puan verebilir. Diğer koalisyonlarda da göreceğimiz gibi, bu ikinci seçenek daha olası.
PSOE, PP'den gelen bu tekliflerden herhangi birini kabul etmeli mi? Rakamlara bakarsak, olmadığı açıktır. PSOE, bir koalisyona liderlik ederse, PP koalisyonuna katılmasından daha fazla etkiye sahip olabilir. Bir önceki mantığa dönersek; PSOE (90 sandalye) Podemos (69 sandalye) ve diğer partilerle (17 sandalye) bir koalisyon kurarsa, 51 puanı korumaya çalışabilir ve ortaklarına 49 puan (Podemos'a 39 ve diğerlerine 10) sunabilir.
PP, inisiyatifi PSOE'den almak için ne yapabilir? Politika, ideolojik faktörlerin olduğu ve PP'nin en iyi tepkisini riske atamadığı tuhaf bir oyundur: Podemos'a PSOE'den daha fazla puan teklif edin. Dolayısıyla PP (123 sandalye), Ciudadanos'a (40 sandalye) ve diğer partilere (13 sandalye) bir koalisyon teklif etme seçeneğine sahip, 70 puanı elinde tutuyor ve 30 puan (Ciudadanos'a 23 ve diğerlerine 8) sunuyor.
Bu koalisyonlardan hangisi zaferi alır? Karar vermek kolay değil. Bir yandan, PSOE'nin toplam 17 sandalyeye sahip iki ila dört partinin desteğine ihtiyacı var (örneğin, ERC ve DiL veya ERC, PNV, IU ve Bildu). Öte yandan PP'nin 13 sandalyeye sahip en az iki partinin (örneğin DiL ve PNV) desteğine ihtiyacı var. Sonunda, PSOE-Podemos koalisyonunu mu yoksa PP-Ciudadanos koalisyonunu mu kuracaklarına küçük partiler karar veriyor, böylece koltukları için hak ettiklerinden daha fazla puan talep edebiliyorlar.
Hepsi bu? Hala bir seçenek kaldı: PSOE, Podemos ve Ciudadanos ile en zorlu koalisyonu deneyebilir. Bunun için de PP'nin Ciudadanos'a yaptığı teklifi aşması gerekecekti. Oranları takiben, PSOE 45 puanda kalmalı ve Podemos'a 35, Ciudadanos'a 20 puan vermeli. Ancak Ciudadanos'u ikna etmek istiyorsa onlara en az 24 puan vermeli ve bu nedenle Podemos'a 31 puan vermeli veya 42 puanını elinde tutmalı. İlk durumda Podemos, kazanacağı tek koalisyon da PSOE'ye bağlı olsa da, orantılılık eksikliğini protesto edebilir. İkinci durumda, PSOE, Podemos ve Ciudadanos'u ikna etmek için 58 puan harcayacak ve şaşırtıcı bir şekilde, PP'nin bir süre önce sunduğu puanları koruyacaktı.

Bu oyun sana karmaşık mı geldi? Pekala, ikinci oyu da hesaba katarsak, çok daha kötü... İlk olarak, evet ile orantılı olarak bir çekimserliğin ne kadara mal olduğunu bulmamız gerekir. Ardından, her oyun için mümkün olan en iyi oyunun ne olduğunu belirlemek gerekli olacaktır. Ve son olarak, kazanan koalisyonun hangisi olduğunu görmek gerekli olacaktır. Ve en komik olanı, bu koalisyonun oluşmaması, hatta oluşup sonra dağılması olabilir.