Alkış devrimi

Dün gece saat 10'da, toplum henüz hükümet başkanı Pedro Sánchez'in kurumsal açıklamasının etkilerini sindirmeye başlarken, alarm durumunu düzenleyen kararnamenin metni henüz BOE'de yayınlanmamıştı. , yüzbinlerce vatandaş balkonlarına çıktı, teraslar, pencereler… alkışlamak için.

Bugün muhtemelen milyonlarca kişi bunu yapacak.

Anlaşmanın ne kadar zor olduğunun pek önemi yok Bakanlar Kurulu tarafından kabul edilen tutarsızlıklar veya ulaşılan asgari tutarlar. Hükümet tarafından devralınmasının normal zamanlarda kendilerine karşılık gelen yetkilerin üstlenilmesi anlamına geldiğini gören Özerk Topluluğun bazı başkanlarının isteksizliği pek önemli değil.

Önemli olan, öncelikli olan, toplumun bunu kesin olarak anlamasıdır. Temel olan başkalarının yaşam hakkına saygı duymaktır, ve özellikle de en güçsüz. Önemli olan şunu anlamaktır; sağlık sistemi çöküşün eşiğindeyken, Başkalarının hayatı üçüncü kişilere bağlı bir şey değildir, ama bu bizim elimizde: onlara bulaştırmak için yaklaşmamamız.

Kriz sona erdiğinde, hastalık başka bir hastalık haline geldiğinde artık buna odaklanmaya gerek kalmayacak: sorumluluğu bir kez daha “sisteme” yükleyebileceğiz. Ancak Artık sistem biziz. Hepimiz birinci sağlık çalışanlarıyız ve bu nedenle sorumluluğumuz görevimizi yerine getirmektir.

Dün balkonlarda ön sırada yer alan ve doğrudan hayat kurtarmaya çalışanlara, yani doktorlara ve hemşirelere vurgu yapıldı. HeyBunun böyle olması, bunları hiçbir zaman unutmamamız, desteklemekten vazgeçmememiz çok önemli.

Fakat Diğerlerini unutmanız tavsiye edilmez. Herkes kadar kendilerinin de hak ettiği o alkış, süpermarket stokçularıhisteriye karşı barajımız olan; the taşıyıcılar, ihtiyaçlarımızı raflara ulaştırmaya devam etmek için ailelerinden uzakta, yollarda hayatlarını riske atan; the eczacılar, kendilerine bulaştırma olasılığı en yüksek olanların ilgi taleplerine yüz yüze maruz kalıyorlar; the Güvenlik güçleriDiğerleri evlerinde güvende kalırken, hepimizin sokaktaki kurallara saygı duymasını, risk almasını sağlamalıdır. iç Ziyaret veya izin alınmadan varlığını sürdürmek zorunda olan cezaevleri ve yetkililer Aynı merkezlerden, aynı kısıtlamalardan kaynaklanan gergin durumlarla karşı karşıya kalanlar, kaygılı akrabalarını uzakta, bazen onlarca kilometre uzakta bırakan kişiler. özerk kanyonun eteğinde, ellerinden geldiğince, mümkün olan her yerde, her biri kendi esas bölgesinde devam edecekler. temel hizmet çalışanları çalışmak için her gün evden çıkmak zorunda olan kişi. agricultores biz yiyebilelim diye pazarları ürünlerle doldurmaya devam etmek zorunda kalacaklar... ve daha pek çok şey.

Her gün, gece saat onda alkışlanması gereken o kadar çok, o kadar farklı insanlar var ki çoğumuz unutacağız. Şimdiden özür dileriz.

Son olarak, topluma katkısı tam olarak şöyle olacak olan herkese bir alkış sunmalıyız: eylemsizlik. Milyonlarca ve milyonlarca olacak ve bunlar çok önemli olacak. Evde kalın, bulaştırmayın, sorumsuz davranmayın, başkalarının hayatlarıyla ilgilenin. Bu, en büyük kahramanlık eylemi olacaktır. riskini göze alarak doğrudan hayat kurtaran sağlık çalışanınınki kadar.

Bu nedenle hepimiz bu alkışı alalım. Ama hadi kazanalım. Her gün.

Bu başkasının meselesi değil. Bu senin işin.