Vicente yalnız yürüyor

Fotoğraflar ağlarda dolaşır ve size dört farklı yoldan ulaşır. Memler gibi. Bir yanda bir yanda olanların sloganları gibi. Bu XNUMX. yüzyıl, viral.

Sokak ıssız. Vicente, şehrinde yürürken yanında birinin onu selamlamasına, onunla konuşmasına, ona dokunmasına, onu tanımasına, fotoğraf veya imza istemesine alışmış, sessizce onu izliyordu. Bunu yapmak için dünya kadar vaktin var.

1.000 adımdan biraz daha uzakta, aniden gelen bir virüs nedeniyle 147 kişi hastaneye kaldırıldı. 14'ü yoğun bakımda. Son günlerde aynı hastanede 21 kişi hayatını kaybetti. Önümüzdeki yıllarda bu sayı çok daha artacaktır.

Fakat taş Vicente bunun hakkında hiçbir şey bilmiyor. Beş yıl önce hemşerilerinin onu yerleştirdiği en işlek caddenin koşuşturmacasına alışmış, onları haritaya yerleştirdiği için minnettarken, şimdi etrafını sessizlik sarıyor. Güvercinler, uysal ve sakin, omzuna tünesin, yürüysün, dışkılasın, insan dışkısının yokluğunda kıt olan yiyecek için ıssız sokaklarda aramasına izin verin.

Yakında Vicente'nin adamlarının üzerinden on yıl geçecek. Bir futbol dünya kupasını kazandılar. Casillas, Ramos, Piqué, Puyol, Capdevila, Alonso, Busquets, Xavi, Pedro, Iniesta, Villa, Navas, Fabregas, Torres…

her şey ne kadar uzak

Bugün, nerede olursa olsun etten ve kemikten yaratılmış olan Vicente, yalnızca bir yaşlı insan daha, özel ilgi gösterilmesi gereken milyonlarca kişiden biri, korumamız gereken bir kişi daha. Hastalık hepimizi eşitliyor ve geçen yıllar, daha fazlası.

Bu yüzden onları, Vicente de Piedra'yı ve diğerini rahat bıraksak iyi ederiz. Sarılmaların, gülümsemelerin ve selfie'si sokağın ortasında Artık ligler veya yıldızlar yok: dönemin sebzeleri. Yakında küçük çocuklar o taş lordun kim olduğunu bile bilmeyecekler.

Onu, ne kadar sürerse sürsün, güvercinlerin tek arkadaşıyla baş başa bırakalım.