Eensydige onafhanklikheidsverklaring Maandag, maar vir ses maande opgeskort?

Die mees wydverspreide gerug vandag is dat volgende Maandag die groen lig in die Parlement gegee kan word om 'n Eensydige Verklaring van Onafhanklikheid (DUI) dit terselfdertyd sal 'n vertraging van ses maande insluit om effektief te word (of 'n ander soortgelyke toestand presedent).

Niks is seker nie, want onder die magte wat die Katalaanse regering ondersteun daar is sterk verskille. Terwyl sommige druk daarop dat onmiddellike en onomkeerbare maatreëls getref word, is ander daartoe verbind om voort te gaan met 'n strategie van uitputting wat op mediumtermyn tot onafhanklikheid lei.

El kompromie tussen beide posisies Wat vandag meer waarskynlik lyk, is om die DUI vir volgende Maandag te dwing, om sodoende die CUP te bevredig, om terselfdertyd, sit dit op wag vir 'n seisoen om die gevoel van buigsaamheid en gewilligheid tot dialoog te gee.

In Katalaanse regeringsmedia word dit geglo Sodoende sou internasionale legitimiteit en maatskaplike steun verkry word. Sodra die stryd van die internasionale pers gewen is, en selfs klein skeurtjies gesaai is in die steun wat Europese leiers aan Rajoy se regering gegee het, sou die doelwit nou wees om die gaping te verdiep.

Die polisie-optrede van 1-O, gerieflik uitgebuit, en die koning se harde toespraak op die 3de, het Puigdemont 'n kalm en oënskynlik versoenende reaksie gegee in sy institusionele ingryping op die 4de. Die idee is om die president as 'n bate van die onderhandeling voor te hou, in vergelyking met die onbeweeglikheid Van die ander deel.

Verklaar nou onafhanklikheid, op dieselfde Maandag, sou 'n uiters ongrondwetlike daad wees wat sou die hele internasionale gemeenskap teen die Regering stel, en kan die pers na die kant van die sentrale uitvoerende gesag laat leun. Dis hoekom dit sal 'n kwessie wees om die proklamasie met 'n byskrif te maak ('n beroep op onderhandeling binne 'n gegewe tydperk) wat weereens die Spaanse regering uit die spel gelaat het. Die boodskap wat oorgedra moet word (“ons verklaar onafhanklikheid, maar ons voer dit nie uit om alles in goeder trou te onderhandel nie”) is intelligent en stel die Katalaanse regering in staat om die voortou te behou, met Rajoy se uitvoerende gesag wat altyd deur gebeure agtergelaat word, met die aanname van die koste om die moeilikste besluite te neem met die slegste regverdiging voor die openbare mening (sluiting van stemlokale, toepassing van artikel 155, ens.)

Vandag is Donderdag. Rajoy het nie meer wesenlike tyd om 'n plenêre sitting van die Senaat te belê nie en kry die toepassing van artikel 155 voor Maandag. So sou Puigdemont weereens vooruit kom. Rajoy sou die beroemde artikel a posteriori moes toepas, in 'n tyd dat die Katalaanse regering baie ruimte in die Europese media sou geniet ná die proklamasie van die DUI, en sy vriendelikste gesig sou wys, deur nadruklik sy begeerte vir dialoog uit te spreek .

Die vernaamste onenighede in die onafhanklikheidsblok kom van die verskillende interpretasie gemaak van die resultaat van die referendum Sondag, 1 Oktober. Sommige lede van die regering erken dit privaat deelname syfers, selfs met inagneming van die skole wat deur die polisie gesluit is, hulle is teleurstellend en hulle sou nie oorhaastige besluitneming onderskryf nie. Die doelwit om duidelik 50% van die kiesers te oorskry, was blykbaar ver weg (hoewel die finale amptelike syfers nog nie bekend gemaak is nie). Die feit dat internasionale waarnemers het nie die resultate onderskryf nie, en dat dit deur sommige buitelandse media (meer as 90% ja) beskryf is as tipies van 'n piesangrepubliek. Na die oorweldigende triomf wat die internasionale reaksie op die polisie-aanklagte op Sondag, 1 Oktober, vir die Generalitat verteenwoordig het, is die daaropvolgende reaksie meer genuanseerd, met 'n paar baie kritiese ontledings en hoofartikels in baie gesogte koerante. Hierdie ontwikkeling wek groot kommer in Puigdemont se kring.

In die tussentyd, Min is bekend oor Mariano Rajoy se planne. In gedempte stemme sommige lede van sy regering Hulle erken dat hulle verkeerd was deur die internasionale klem op die ministeries van buitelandse sake te plaas, die direkte invloed wat deur die media uitgeoefen word, agterlaat. Hulle erken ook dat 1-O 'n ramp vir die regering was. Die strategie bestaan ​​nou blykbaar daarin om so gou moontlik die bladsy om te blaai oor die gebeure van daardie dag, en te beklemtoon dat die werklike getal gewondes baie laer is as wat deur die Generalitat gerapporteer is, en dat van die mees skokkende beelde van die dag kon hê. montages gewees.

Behalwe dit, blyk dit dat sedert Die Spaanse regering kan nie 'n voldoende manier vind om die inisiatief te herstel nie.