2×1: Wat die regses nie sal erken oor die minimum loon nie

Een van die ster voorstelle van die dokument wat Ons kan wat op 15 Februarie aan die PSOE voorgelê is, is a aansienlike verhoging in die minimum loon in Spanje. Is dit 'n goeie idee?

Van regs durf hulle dit nie duidelik sê nie, want die burgers sou op hulle spring, maar  wat hulle regtig dink oor die minimum loon is dat Dit is 'n hindernis wat verwyder moet word. Ons moet iets anders kies: dat die werkgewer die werker betaal wat hy goeddink en nie een euro meer nie. Ja die ekonomiese reg het al die mag gehad, Dit sou ook kollektiewe ooreenkomste, beroepsrisikovoorkomingsregulasies en die beperking van veertig uur gewerk per week beëindig., ens ens. Al hierdie, vir hulle, is struikelblokke wat verhoed dat die mark vryelik funksioneer, daarom moet ons 'n einde daaraan maak.

Maar is hulle reg?

Kom ons kyk hoekom die minimum loon nie 'n gril is nie, maar 'n noodsaaklikheid. Eerstens is die SMI 'n noodsaaklikheid van waardigheid. Niemand kan gedwing word om in slawerny te werk nie, ellendige salarisse ontvang wat hulle skaars laat oorleef. Hierdie feit alleen, die vereiste dat mense met waardigheid uit hul werk leef, sou genoeg wees om die bestaan ​​van die minimum loon te regverdig, maar daar is meer: Daar is ekonomiese redes wat dit noodsaaklik kan maak.

Die rykes bestee gewoonlik 'n klein deel van hul inkomste, terwyl jy baie spaar. Die teenoorgestelde gebeur met die armes. Enigiemand wat honderdduisend euro per maand verdien, het geen probleem om soos 'n koning te leef terwyl hy veertigduisend spandeer nie. Maar wie vyfhonderd verdien, spandeer dit heeltemal. Jy het geen keuse nie.

Kom ons stel ons dan 'n ryk man voor wat 100.000 500 euro per maand verdien, en tweehonderd arm mense wat tussen hulle dieselfde as hy verdien (201 euro elk). Gestel daardie tweehonderd arm mense "is gelukkig" omdat hulle werk, en hulle doen dit juis vir die rykes. Watter deel van die geld wat daardie 100.000 mense verdien, keer terug na die ekonomie in die vorm van besteding, en dien dus om die masjinerie aan die gang te hou en werk in hul land te skep? Die 40.000 140.000 euro wat die armes spandeer plus die XNUMX XNUMX wat die rykes verkwis is terug. In totaal is XNUMX XNUMX euro bestee.

Gestel nou dat ons 'n minimum loon daarstel 600 euro per maand. Die potentaat sal groter salarisse moet betaal, en sal sien dat sy verdienste tot 80.000 40.000 euro per maand daal. Maar dit sal nie saak maak nie. Jy sal voortgaan om jou 160.000 14 te spandeer en nog baie oor hê om te spaar. Die armes, aan die ander kant, sal elke maand honderd euro meer spandeer. Hulle sal 'n bietjie meer waardig wees en hulle sal aanhou om alles wat hulle verdien, te spandeer, want hulle leef steeds op die armoedelyn. Altesaam, as ryk en arm bygevoeg word, sal hulle elke maand XNUMX XNUMX euro spandeer: XNUMX% meer as voorheen. Die ekonomie sal dan 'n goeie hupstoot kry. Die hele land sal baat vind by die ekstra bydrae, daar sal meer werk, meer inkomste wees... en dit sal op hul beurt selfs meer genereer, wat 'n outentieke "deugsame spiraal" betree waarin groter rykdom en groter sosiale geregtigheid sal gekombineer word. En dit is sonder om die toename in produktiwiteit te tel wat plaasvind wanneer werkers beter betaal word.

Die deugsame spiraal is tegnies gebaseer op 'n universele ekonomiese werklikheid: dat die marginale verbruiksgeneigdheid van sommige en ander, van ryk en arm, verskillend is. Maar ons hoef nie hier ekonomiese taal of komplekse vergelykings te gebruik nie. Gesonde verstand sê vir ons dieselfde ding: die armes kan nie spaar nie. Die rykes doen.

Daarom het 'n minimum loon en die verhoging daarvan soveel as moontlik sal dien om mense se lewens waardiger te maak en inkomste op 'n meer regverdige manier te herverdeel. Dit verminder nie produktiewe kapasiteit of sluit maatskappye nie, want Dit raak net die kapitaalwins wat die sakeman toeëien, verminder dit, wat nie 'n slegte ding is nie. Dit verhoog die produktiwiteit van maatskappye omdat dit werkersmotivering verbeter. En dit dien bowenal om verbruik, die ekonomie en indiensneming te stimuleer, deur meer geld in die reële ekonomie te plaas, wat bydra tot bykomende verhogings in inkomste.

Daar is baie ekonome wat hierdie standpunt verdedig. In Spanje het afgevaardigdes soos Alberto Garzón dit herhaaldelik met goeie redes aangevoer. “Dit het 'n oplossing” is 'n noodsaaklike boek vir diegene wat 'n meer gedetailleerde siening van die saak wil hê.

Podemos se ekonomiese voorstel kan dus meer akkuraat wees as wat dit lyk. Dit lyk gek, want dit impliseer 'n groot toename in uitgawes wat gedek word deur 'n vertraging in die bereiking van die tekortdoelwitte en bowenal met 'n denkbeeldige toename in produktiewe aktiwiteit wat openbare inkomste sal verbeter.

“Maar waar gaan hierdie toename in aktiwiteit vandaan kom?” sal die regses huil.

"'n Regter samelewing, waarin sy burgers beter sal leef en baie meer sal kan verbruik," sal Podemos se minister van ekonomie dan antwoord. En jy is dalk reg.

@josesalver