Die sorpasso kan verhoed dat Pablo Iglesias die regering bereik

As daar een ding is wat vir hulle duidelik is in Unidos Podemos, is dit dat hulle die PSOE in die 26-J verkiesings moet oortref: bevorder dit in stemme, in setels, en hoe duideliker, hoe beter.

In UP redeneer hulle soos volg: “Sodra die verbypad bereik is, hoe meer voordeel ons bo die PSOE het, hoe meer mag sal ons hê om te onderhandel. Deur die PSOE-setels by ons s'n te voeg, sal ons 'n meerderheid behaal, want die D'hont-reël sal ons al hoe meer afgevaardigdes gee. Die PSOE sal ons dan moet ondersteun, want as ons hulle duidelik klop en hulle kies om die PP te ondersteun, sal hulle uitgebeeld en gesink word. As hulle ons nie ondersteun nie, sou ons hulle van die kaart laat verdwyn in enige verkiesings, streeks- of generaal, wat later uitgeroep is.”

Die redenasie lyk onberispelik, maar dit berus op ’n vorige aanname: dat die verbypad, deur meer adjunkte aan UP toe te staan, die linkse blok bevoordeel, wat dus ’n duideliker meerderheid sal behaal.

Maar is dit so?

Gedurende hierdie dae aanvaar baie peilings die nederlaag van UP oor die PSOE as vanselfsprekend. Die openbare mening, selfs die minste verpolitiseerde, begin dit dalk aanvaar, en in verkiesings is die sielkunde van die kieser die sleutel. As dit die geval is, hoe sal die PSOE-kieser reageer wanneer hulle geleidelik oortuig word dat hul party 'n "verloorende" party is?

Die bekende "sleep effek" Wanneer daar gestem word, veroorsaak dit dat 'n deel van die kiesers diegene wat hy as verloorders beskou, laat vaar en aansluit by diegene wat hy as wenners beskou. Daarom behoort UP se strategie hom meer stemme te gee namate die verkiesing nader kom.

Maar daar is twee probleme:

• Eerstens: Tot 40% van PSOE-kiesers sê hulle sal nooit vir Unidos Podemos stem nie. Daarom, as baie van hulle uiteindelik die PSOE op verkiesingsdag laat vaar, sal nie al daardie verlatings in UP beland nie. Sommige sosialistiese kiesers, ontnugter, sal kies om te onthou. En ander kan selfs vir Ciudadanos of selfs die PP stem as hul verwerping van Podemos regtig groot is.
• Tweedens: Om die PSOE se stemme af te bring, verminder sy aantal afgevaardigdes. Sal dit geneutraliseer word deur die toename in setels wat UP sal ervaar?

Slegs die eerste van hierdie twee probleme behoort genoeg te wees sodat, van UP, niemand 'n styging wil hê wat te groot is vir hul eie groep nie: die verliese van die PSOE sal, al is dit minimaal, Ciudadanos of selfs die PP bevoordeel, en die meerderheid van die linkses wat soek Ons kan verdwyn.

Maar kom ons ignoreer daardie feit, en fokus op die gunstigste situasie wat vir UP kan ontstaan: dat al die stemme wat die PSOE verloor, uiteindelik na UP gaan.

Volgens opname gemiddelde Vandag, 6 Junie, as verkiesings gehou word, sou dit die resultate wees:

PP: 29,6% van stemme.

PU: 24,4%

PSOE: 20,8%

C's: 15,0%

As ons die uitstekende elektrorekenaar van Lutxana en Johnniezq, provinsialiseer ons hierdie data en kry die volgende kaart wat die eerste wedstryd vir elke provinsie weerspieël:

Die PSOE sou die eerste party in sommige provinsies wees en UP in ander. Die PP, in baie.

Maar kom ons veronderstel nou dat UP 'n bykomende 5% van die stemme van die PSOE neem tussen vandag en die dag van die verkiesing. In daardie geval sou die UP amper stemme met die PP gelykop maak, en die kaart van die eerste party per provinsie sou so lyk:

Sommige provinsies word ongeveer vir ander verruil, en daar blyk geen noemenswaardige effek te wees nie.

Maar kom ons kyk nou hoe die verspreiding van sitplekke verskil:

Alhoewel die UP+PSOE-blok presies dieselfde stemme in beide situasies byvoeg, word die daling in setels wat die sosialiste ervaar, nie vergoed deur die opkoms van Podemos deur 5% van stemme van die PSOE na UP oor te dra nie. In die huidige situasie (kaas aan die linkerkant) oortref die linkerblok die regterblok met 166 tot 158 ​​setels. Maar as die sorpasso verder gaan, neig ons na ’n situasie (heel regs) waarin die regse blok die linkse blok met 164 tot 160 oortref.

Hoe is so iets moontlik? Want gegewe die agteruitgang van die PSOE, sal hierdie party sy enigste setel in baie provinsies verloor, en daardie oorblyfsels sal soms aan die kant van PP en Ciudadanos val. Daarom kan 'n matige inhaal van UP na die PSOE (soos die een wat ons deesdae ervaar) goed wees vir die Iglesias-regeringstrategie. Maar 'n buitensporige verrassing bevoordeel die derde partye, deur die blote toepassing van die kieswet, selfs al neem hulle nie 'n enkele een van die stemme wat die PSOE in die proses verloor nie.

Dit spreek vanself dat, in 'n meer realistiese scenario, die PSOE nie net stemme aan UP sal gee nie, maar ook aan Ciudadanos en bowenal aan onthouding. En indien wel, kan die linkses nou afskeid neem van enige hoop op ’n meerderheid.

Om hierdie effek te verifieer, is daar niks beter as om soveel simulasies te doen as wat jy wil in die uitstekende elektrorekenaar op hierdie bladsy, of in enige ander sitplek-ekstrapolator: ons sal altyd dieselfde gevolgtrekking kry. As wat Iglesias nodig het, is om 'n ooreenkoms met die PSOE te bereik om te regeer, is die laaste ding waarin hy belangstel dat dit onder 20% van die stemme daal.

Die sorpasso bevat daarin 'n vergiftigde saad waaroor nie in Podemos gepraat word nie, entoesiasties soos hulle oor die situasie is: as hul sukses buitensporig is, sal dit hulle verhoed om 'n regering te vorm en sal dit aan hul teëstanders oorgee.

Ander artikels in die reeks:

Die PP raak verstrengel in Ciudadanos

Gevolgtrekking