[Spesiaal] Al Hoceima: onderdrukking van Marokko voor die 'Berber lente'.

Reeds sewe jaar sedert die begin van die Arabiese Lente in Tunisië, waar die selfmoord van 'n handelaar nadat die polisie op sy goedere en besittings beslag gelê het, aanleiding gegee het tot 'n reeks massabetogings deur die bevolking van die Arabiese lande van Noord-Afrika en die Persiese Golf teen die onderdrukking van hul regerings en hul leiers.

Hierdie golf van onluste het ongelyk ontwikkel in die verskillende lande waar die betogings plaasgevind het, wat gelei het tot administratiewe hervormings, die val van regerings en die opening van regimes na meer verwesterde demokrasieë, maar ook die omverwerping van leiers wat gelei het tot die begin van verskeie burgerlike oorloë.

Die Arabiese lente het die buurland van bereik Marokko massief in Februarie 2011 na die aanhitsing van verskeie jongmense as 'n protes teen sosiale ongelykhede (alhoewel dit waar is dat daar reeds in 2010 sterk betogings in die gebied van Wes-Sahara was wat geëindig het in hewige botsings met die Marokkaanse owerhede wat daarin geslaag het om dit te deaktiveer met sterk onderdrukking). By hierdie geleentheid het die Marokkaanse koning, Mohamed VI het 'n grondwetlike hervorming aangekondig om die betogings te paai deur 'n deel van hul eise in te samel, wat die geeste kalmeer het.

Maar ver van die lewe in 'n hawe van vrede, het die Marokkaanse Koninkryk die afgelope maande 'n nuwe konflik ervaar wat dreig om die land se posisie in die internasionale arena in gevaar te stel en die beeld van sy Koning in gevaar te stel: die konflik in die Rif met die betogings in Al Hoceima.

Om die oorsprong van die konflik tussen die regering van Rabat en die Rif te verstaan, is dit nodig om terug te gaan na die middel van die vorige eeu en na die onlangse geskiedenis daarvan te kyk, asook verskeie geografiese, politieke en administratiewe data uit te lig wat maak hierdie gebied besonder konflik.

Die Rif is 'n uitgestrekte gebied wat langs die noordkus van Marokko strek van Yebala tot by die grens met Algerië, wat verskeie gebiede van Spaanse soewereiniteit omvat soos die outonome stad Melilla of die Peñón de Alhucemas.

met 'n demografiese Berber meerderheid, behoort baie van sy inwoners tot hierdie etniese groep en behou die Rifiaanse tarifiet as hul moedertaal, wat saam met Arabies en, in 'n mindere mate, Frans en Spaans bestaan.

Geografies sluit dit ses provinsies in (Taza, Berkane, Driouch, Oujda, Nador en Al Hoceima) en sluit dus bevolkings soos Al Hoceima, Melilla of Nador in.

Administratief in die eerste helfte van die vorige eeu was die Rif onder die Spaanse protektoraat gekoppel aan die feit dat 'n deel van sy bevolking sy oorsprong het in die Moslem-verdrywing wat tydens die bewind van die Katolieke monarge in die Iberiese Skiereiland uitgevoer is.

Dit het deel gevorm van genoemde protektoraat tot Marokkaanse onafhanklikheid in 1956, hoewel die Riff-bevolking nog altyd getoon het. 'n sterk onafhanklike karakter en het teen Spanje en Marokko geveg om sy onafhanklikheid te bereik.

Tussen 1911 en 1921 het die vestiging in die gebied van die Spaanse Protektoraat aanleiding gegee tot verskeie Riffiese opstande wat gelei het tot 'n oorlog tussen die Berber-bevolking en die Spaanse troepe, wat aanleiding gegee het tot die proklamasie van die Republiek van die Rif in 1921 na die nederlaag van die Spanjaarde in die sogenaamde Jaarlikse ramp.

Genoemde Republiek het 'n gebied tussen Tetouan en Nador ingesluit en sy hoofstad in Axdir gevestig, hoewel slegs het vir 5 jaar geduur totdat die Spaanse troepe dit in 1926 ontbind het nadat hulle die Riffians in die sogenaamde Landing van Al Hoceima verslaan het.

In 1956, na die onafhanklikheid van Marokko, het Spanje die onafhanklikheid van die Rif onderteken en deel geword van die nuwe Marokkaanse staat, hoewel vanaf die eerste oomblik was die Rif-streke uitgesluit van die Marokkaanse politieke lewe. As gevolg van hierdie gebeure het die Riffians in 1958 weer in opstand gekom, hierdie keer teen Marokko, maar koning Hassan II het sy troepe beveel om die opstand te stop, wat geëindig het met 8000 XNUMX ongevalle aan die Berber-kant.

Van daardie oomblik af die regering van Rabat het besluit om die Rif ekonomies, polities en publiek te isoleer, asook alle verwysings na Berberkultuur teruggetrek met die doel om op mediumtermyn die hunkering na onafhanklikheid in die gebied te beëindig. Parallel hiermee het Rabat besluit onderdruk enige dreigement van protes hardhandig in die Rif, en het Spanje onder druk geplaas om nie 'n stem aan die Berber-bevolking van Melilla te gee nie.

Aan die einde van die 80's het die PSOE besluit om toe te staan Spaanse burgerskap aan Rif-vlugtelinge wat in Melilla woon en vanaf daardie oomblik het baie van hulle hulle in die skiereiland gevestig en geveg om hul Berber-kultuur te handhaaf terwyl hulle stem gegee het aan die Rif-aansprake sowel as die onderdrukking waaraan hul landgenote onderwerp is. Baie van hulle het hul belangstelling getoon om al die gebiede binne die Rif te verenig, insluitend die stad Melilla.

Nadat Mohamed VI aan bewind gekom het, het die maatreëls teen die Riffians begin opgehef word, hoewel dit waar is in 2008 het hy besluit om die belangrikste Berber-politieke party te verbied wat die rifeños verontwaardig het.

Maar die groot huidige konflik met Al Hoceima het sy oorsprong in Oktober 2016 toe 'n visverkoper deur 'n vullisvragmotor doodgedruk is terwyl hy probeer het om die goedere wat die Marokkaanse polisie van hom afgeneem het terug te krywat aanleiding gegee het tot massiewe betogings in die Rif-streek en in 'n deel van die res van Marokko in iets wat gesien is as 'n teken van die wanhoop van die Riffian-bevolking weens die haglike ekonomiese toestande waarin hulle al meer as 'n halfjaar leef eeu.

Sedertdien het die betogings in Al Hoceima nie opgehou nie, en hoewel die Rabat-regering aanvanklik die betogings as 'n opstand beskou het wat deur buitelandse belange bevorder is, 'n paar maande gelede het hy erken dat die versoeke van die Popular Movement of the Rif redelik was en het belowe om beleggings te bespoedig om hospitale, universiteite te bou en die uitgediende infrastruktuur in die gebied te verbeter.

Ver van vertroue in die woorde van hul monarg, in Al Hoceima die betogings het voortgeduur waarop Rabat gereageer het deur die te beveel arrestasie in Mei van die hoofleier van die Beweging, Nasser Zefzafi, wat tans in Casablanca gevange gehou is asook 100 ander deelnemers aan die protesbeweging is ook gearresteer.

Tans woon die bevolking van Al Hoceima in 'n stad wat deur die Marokkaanse onlustepolisie versterk is, hoewel dit skaars is die dag waarop daar geen betoging, protes of oproer is nie. Die gebruik van traangas vir ure teen die betogers sowel as die arrestasie van verskeie joernaliste wat die onluste gedek het vir “aanmoediging van deelname aan die betogings”, het olie op die vuur gegooi.

Die Marokkaanse staat het die afgelope dae sy maatreëls om betogings te voorkom verskerp, gedreig om die lisensie van taxibestuurders terug te trek sodat hulle nie diegene oplaai wat by die bakleiery wil aansluit nie, toegangskontroles by die ingang en uitgang van Al Hoceima en toegang van die res van die land na die stad te belemmer om beelde van massiewe betogings te vermy.

Die Riffians, nog lank nie opgee nie, bevestig dat hulle nie sal stop voordat hulle die aangehoudenes vrylaat vir protes (wat sedert Mei in die hof was) en totdat maatskaplike hulp en die demilitarisering van die streek opdaag, iets wat kop-aan-kop bots met die belange van Rabat, wat nie 'n beeld van swakheid aan die wêreld wil gee nie.

Almal het baie op die spel in hierdie maande, selfs by die Paleis is hulle bewus daarvan dat as die Arabiese Lente hulle iets geleer het, dit is dat alles binne net 48 uur 'n radikale wending kan neem en 'n wanverhouding of 'n tikkie aandag op internasionale vlak kan selfs met die gevestigde mag van Mohamed VI eindig, terwyl die Rif-mense daarna streef om hul maatskaplike toestande met die res van die land gelyk te maak en wie weet eendag onafhanklikheid te bereik.

En in die lig hiervan kyk naburige Melilla skeef na alles wat gebeur met die onsekerheid van die onverwagte, wat 'n daaglikse lewe ver verwyder van dié van die Riffians lei ondanks die feit dat dit tientalle kilometers, maar dekades weg is.