[MENING] Die plurinasionaliteit van Westeros.

Let wel: Hierdie is 'n meningsartikel wat voorsien word vir publikasie op ons webwerf deur kollegas van @Accountable2019 . Deurgaans word daar verwys na gebeure wat in die fiktiewe reeks "Game of Thrones" plaasgevind het, dus kan spoilers bevat.

Kom ons begin deur die ooglopende te noem: Poniente is plurinasionaal. Sommige verkies om dit 'n "koninkryk van koninkryke" te noem, maar in elk geval is die werklikheid daar, hardnekkig en kompleks: veelvuldige nasies en 'n historiese konteks van eeue waarin hulle deur dieselfde hand regeer is, ja, maar nie altyd nie. En nie eers die mees outoritêre heersers het gewaag om sommige van die besonderhede daarvan aan te raak nie.

Onnatuurlike bondgenote, onafhanklikheid, algehele politieke oorloë, gemeenskaplike vyand... Die politieke oomblik in Westeros is aan die brand. Kom ons hersien sy hoofakteurs ...

Sekerlik onthou jy: Pablo Iglesias gee 'n DVD aan die nuwe monarg. Die "glimlag van die lot" het Felipe VI ironies genoeg in die troonspel ingebring op dieselfde tyd dat Podemos as 'n ander hoofkarakter geïnstalleer is. 'n Era het begin. Die trajek van die nuwe party, sowel as sy sentrale dilemma, word pragtig blootgelê in die tonele waarin Tyrion die deurslaggewende vraag aan die troonkandidaat vra: “Wat is die punt daarvan om die sewe koninkryke te verower op dieselfde manier as wat hulle gedoen het. tot dusver gedoen?” het al die heersers gemaak?” Dit wil sê met 'n verkiesingsoorlogmasjien en sonder die optrede van die mense. AAN Daenerys hoop moet erken word wat vir miljoene inbring, sy sosiale visie en meer respek vir plurinasionaliteit. Egter Hy moet die teenstrydighede in homself oplos om te streef om Westeros te verander.. Want as sy nie eers waarborge gee aan die regte van haar eie mense nie, is Daenerys nie nodig nie, daar is reeds baie ander dinastieë wat bereid is om met oorlogsmasjiene en sonder waarborge van werklike demokrasie aan bewind te kom. Maar Daenerys kan steeds na Tyrion luister.

Om op trone te speel sonder waarborge of beginsels, sal niemand die minste waarborg van al die koninginne kan verslaan nie: die oorweldigende Real Politik de cerseiWat van voorneme is om die sewe koninkryke te regeer sonder om hul soewereiniteit te erken. Vasbeslote om al die onwettige skuld wat sy self aangegaan het (tot nadeel van die mense) te betaal en hoewel in 'n meer minderheidsituasie as voorheen, Cersei regverdig sy reg om voort te gaan om homself af te dwing, nie verniet is sy erfgenaam van die magtige oorlogsleier Tywin nie. Sy weet dat sy alle onenigheid moet uitwis; sommige geheime operasies teen die opposisie het gewerk, ander nie. Haar omgang met die Ysterbank van Braavos maak haar 'n gunsteling onder die rykes.. Verder het 'n aanval met 'n godsdienstige aanslag op gepaste wyse die weg vir hom gebaan. Vir jare het hy hom minag, maar hom uiteindelik met teenstanders teen die gemeenskaplike vyand verbind. Natuurlik is sy gees nie opreg nie en gee hy nie om oor die lot van Westeros nie, net sy eie belang. Alhoewel 'n klein illusie word in jou maag geteken: sal die koninkryk van koninkryke nog bestaan ​​wanneer sy seuntjie endogame en "sentris" groei?

Die Frey-huis Dit is 'n edele en ou huis. Sy leier in die afgelope dekades is broos soos 'n vaas, maar spog dat hy nog nageslag kan hê. Ydel en ambisieus, sy beloftes verraai met die verskoning van 'n persoonlike belediging vir die jong leier wat met hom 'n bondgenootskap gaan maak. By die Rooi Trou (watter ander naam kan dit hê?) skakel hy enige alternatief vir die heersende huis van Lannister uit, waarvoor hy sonder genade vermoor en waaraan hy homself vryelik gee. Na hul verraad het Huis Frey 'n tydperk van strategiese verbetering geniet... totdat hulle mekaar eet.

die Yster-eilande Hulle is 'n klein maar trotse nasie. Hulle ken die see soos niemand anders nie en het bewonderenswaardige krag. Hulle is bondgenote van die koningin sentralistiese en outoritêre, wat altyd sy skuld betaal deur ondersteunde begrotings.

En dorne ook het baie onlangs ooreenkomste met die Ystertroon gesluit maar die voortdurende sentralistiese beledigings het 'n oorverdowende volksnasionalisme uitgelok. Die rebellie in Dorne kan almal regoor Westeros wakker maak wat die legitimiteit van 'n korrupte koningin wat uit 'n korrupte stelsel gebore is, verwerp.

Soos vir die jong koning sterk, het baie name (Jon Snow, Aegon Targaryen; Popular Unity, PCE, IU, UP...). Volgens gerugte, het van tyd tot tyd gesterf, wat homself in 'n ander groter familie opneem. Maar dit was eers aan die einde van die sewende seisoen wanneer het lojaliteit aan Daenerys gesweer, sy geliefde kettingbreker. In sy familie verwerp sommige hierdie alliansie hardnekkig.

Tot dusver die protagoniste van die drama. Ons word vermaak deur hul toesprake, gebeure en gevegte. Maar winter en die algemene bedreiging kom uit die noorde. ’n Blykbaar onoorwinlike leër, koud en gewillig om die soewereiniteit van die reeds onderworpe nasies van Westeros te vernietig. Die vorige 135 opofferings is nie genoeg nie: hy wil meer hê. Die altaar van die winter is wêreldwyd en word uitgedruk in onsensitiewe sakke. Die wêreld self is in gevaar; niks moet die konsentrasie van koue en dooie kapitaal ontsnap nie. EN Net die mense weerstaan ​​hom: plurinasionaal, lewend en ongehoorsaam in al hul waardigheid..

Let wel: Hierdie is 'n meningsartikel wat voorsien word vir publikasie op ons webwerf deur kollegas van @Accountable2019.