Vou ser moi directo coas miñas preguntas: que futuro xeopolítico queredes para esta nación? Estades a favor dunha maior integración con España baseada no centralismo? Preferides mellor un sistema máis descentralizado que o actual? Que opinades sobre unha hipotética independencia galega? Ou simplemente non tedes ningún problema con como están as cousas?
Todo isto acompañado, por suposto, da vosa postura sobre a forma de goberno que deba darse en Galicia (no conxunto de España ou fóra de el, como vos pete). Manter a monarquía constitucional ou converterse nunha república? Que tipo de república; presidencial, semipresidencial ou parlamentaria? Ou apostades por outras alternativas para dirixir o noso territorio?
Por exemplo, eu persoalmente estou a favor da permanencia de Galicia nunha España republicana e parlamentaria ao estilo alemán, no que todas as CCAA teñan os mesmos amplos poderes e competencias aínda que algunhas comunidades ao final nunca os usasen por completo, probablemente. Quero por tanto un sistema máis descentralizado, pero rexeito completamente a independencia xa que considero que os vínculos que nos unen a España son profundos e sinto que a súa cultura forma parte de todos os galegos e de min, e a pesar de que estou en contra da forma de goberno e do sistema actuais, penso que non teño que basear as miñas esperanzas de renovación na independencia senón loitar co resto de españois para conseguir cambiar tanto a nación como o país.
Son tamén partidario dunha maior adhesión á Unión Europea co obxectivo de formar unha "federación de federacións" (aínda que defendo que hai que transformar dende dentro á comunidade política e modificar algúns dos seus puntos clave para que nos pobos que a compoñen prime a igualdade e así acadar un maior sentimento de fraternidade e convivencia entre eles). No que se refire ao resto de política exterior que debería de realizar Galicia, creo que debemos levar unha independente á de España pero á vez similar, potenciándoa como sexa posible. Xa sabedes o que quero dicir; mellorar e intensificar as relacións cos Estados da lusofonía, coas nacións celtas e cos países latinoamericanos pola nosa conta ao mesmo tempo que axudamos a incrementar o prestixio e aumentar a relevancia de España.
Agora tócavos: cal é a vosa posición? (agardo que poidamos ter un debate e un intercambio de ideas relaxado e sosegado á par que aberto e plural, por favor...).
Amplo tema no que hai que atopa-los límites entre o idealista, o posibilista e a realpolitik.
Por exemplo, eu apostaría por unha Galiza independente políticamente no que non houbera interferencia internacional doutros estados, sendo a monarquía a forma de estado cuxa titularidade recaira na persoa que determine o Parlamento (de primeiras na persoa de Felipe VI, xa que é o titular legal) e sempre como figura protocolaria (aplicando así mesmo as reivindicacións que teño para cambia-la monarquía, que é xa tema longo de seu), establecendo a capitalidade en Lugo e sen pretensións irredentistas con outros territorios galaicoparlantes.
Logo están varios asuntos:
• de se consegui-la independencia é 99% probábel que sexa baixo unha república popular, iso ainda que non fora preferente non sería problema persoal para mín se se acada a independencia.
• de se facer inviábel sermos independentes preferiría unha unión con Portugal antes que con España, sempre e cando se puidera acceder aos modelos autonómicos das illas de Madeira e Açores xa que non existen autonomías nos territorios continentáis porque a mesma constitución protuguesa non o permite, tema que se debería reformular cun cambio deste nivel (sendo que nesta Portugaliza os galegos representariamos un 25% da poboación do novo estado).
• logo está o tema da capitalidade, ninguén que coñezo ten intención de discutir o título a Compostela (nin sequera os vigueses), tanto é que nin queren cambiarlle o nome de Santiago (que esa é outra).
• por último o tema dos territorios eonaviegos, do Bierzo e Sanabria; aínda que non me oporía á súa integración en Galiza, por bloque ou por municipios ou núcleos de poboación soltos, prefiro que neles se floreza e se extenda o uso do galego, aínda que so sexa para garanti-lo seu uso por outras administracións fora do propio país, que permite unha maior expansión que encerrados todos nas mesmas fronteiras.
• pero xa logo baixando até a realpolitik, calqueira cousa me valería con tal de que o goberno autonómico adquirira maiores competencias e o españolismo reaccionario seguira sendo minoritario, máis nada.
Estaría bien una traducción al español por respeto al público general para poder entender un poco lo que comentáis.
A miña postura é única viable vendo o grao de reacción deste estado é a independencia, xa que todos os programas sobeeranistas serán ilegalizados polos xuíces, nin permitirán reformar o estatuto nin mellorar ou avanzar en competencias potentes e importantes coma unha facenda galega pro exemplo.
Na UE non temos futuro e Galiza foi un territorio que foi vendido coma moeda de troco para que o estado español entrase na CEE, esnaquizado os nosos sectores productivos. Tamén saír do euro e recuperar o control dos sectores estratéxicos. Xeopoliticamente mirar máis os países lusofonos, ter como socios os países do BRICS e con posibilidade de ter bilateralidade coa UE e fortalecer relacións co Mercosur. Apoiar o Sahara e tamén a Alxeria, saír da OTAN e descolonizar Galiza.
Se se mantén ó discurso a esquerda e non se entra no xogo da moderación nin de rebaixar o discurso a esquerda terá máis posibilidades. O erro de korderarse xa o cometeu Beiras e sabemos os resultados
Federalizar España non vai ser doado e mesmo é posible que nunca haxa unha maioría federal polas propias características históricas de España. Ademais, a federación presenta un problema conceptual: hoxe España é un estado unitario e as federacións xurden da unión de estados soberanos (como a dos USA ou Suíza). Temos o caso austríaco, pero os länder son na práctica irrelevantes.
Manter o status quo pode parecer a opción máis interesante. A principa cuestión a resolver é se procedería blindar os dereitos das comunidades autónomas na Constitución (e posiblemente tampouco). Ao final do día, a soberanía reside no Estado e as comunidades autónomas son consecuencia deste, non causa. Neste sentido, a opción máis interesante sería un devolved government ao estilo británico para as comunidades que queiran mantelo e direct rule para as que non, aínda que neste caso tamén seguiríamos suxeitos á vontade política das Cortes ou do Goberno.
A opción da independencia é inviable, pero realizable no longro prazo se o traballo dos seus partidarios é intelixente e respectuoso cos principios que rexen un Estado liberal. Na miña opinión a independencia debería ser o obxectivo porque obviamente non nos foi tan mal como a outros (Castela, Estremadura...) nin tan ben (Euskadi, Cataluña, Madrid). A concepción que teñen moitas persoas de Galicia invita a pensar que tampouco nos queren en España.
Eu son (ademais de novo nesta páxina) abertamente favorable á secesión. A independencia dos países bálticos, da República Checa ou de Polonia non foi un impedimento para o seu desenvolvemento económico (foi un claro incentivo), a independencia axudaría a unha xestión máis eficiente dos recursos (menor escala, maior eficiencia), suporía soberanía monetaria (lonxe dos postulados actuais da Fed e do BCE) e hai unha gran cultura do aforro que permite capitalizar o futuro progreso económico. O modelo debería ser unha república (ou reino, niso non son moi repelente) (con)federal constituída polas sete antigas provincias, hoxe estados; unha (con)federación débil cunhas competencias básicas como asuntos exteriores, defensa, enerxía (incluíndo nuclear), (auto)estradas nacionais/federais (de alta capacidade), política monetaria e sistema económico, cidadanía, tributos federais (e principios harmonizados), cidadanía e principios de harmonización do sistema educativo, da xestión do territorio e as relacións coa Igrexa católica que, obviamente, ten unha especial relevancia por cuestións históricas e culturais con Galicia.