Εκλογικός μέσος όρος των δημοσκοπήσεων στην Ισπανία: προς ένα νέο σενάριο;

Εκεί λίγες νέες δημοσκοπήσεις στην εθνική σκηνή, και ορισμένα από αυτά που υπάρχουν (το ΚΑΚ), έχουν αποκηρύξει ευθέως την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, αποκλείοντάς τα έτσι από έναν μέσο όρο που προορίζεται, ακριβώς, για την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Ωστόσο, αυτό που ξεχωρίζει στα δεδομένα μας είναι το ακραία ισότητα που θα συνέβαινε σε πολλές επαρχίες μεταξύ διαφόρων μερών. Αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τα λείψανα των βουλευτών που θα απονεμηθούν. Από την άλλη, η ξαφνική εμφάνιση ενός νέου ηθοποιού που δεν ξέρουμε αν θα αποκρυσταλλωθεί σε κάτι σοβαρό ή θα καταλήξει σε τίποτα, επηρεάζει και την κατανομή των θέσεων, αν και προς το παρόν μόνο στη Μαδρίτη.

Προς το παρόν, το εθνικός κομματικός μέσος όρος (πολλοί δημοσκόποι δεν δημοσιεύουν στοιχεία από περιφερειακά κόμματα) μοιάζει με αυτό:

κανένα ποσό δύο μερών θα πετύχαινε το απόλυτη πλειοψηφία και πιθανή ισοπαλία μεταξύ PSOE και PP στον αριθμό των βουλευτών.

Η εξέλιξη από τις εκλογές του 2016 δείχνει τους τελευταίους μήνες, μετά την επανάσταση που οδήγησε στην πρόταση δυσπιστίας κατά του Ραχόι και την άφιξη του Σάντσες στην κυβέρνηση, «συνωστισμός» των τεσσάρων βασικών κομμάτων. Επιπλέον, το VOX μπαίνει ήδη κρυφά στο γράφημα, υπερβαίνοντας το ελάχιστο που έχουμε ορίσει για να θεωρήσουμε σχετικό ένα εθνικό κόμμα: 2.5% των ψήφων.

Δεδομένης της υπάρχουσας ισότητας, ενσωματώνουμε στη συνηθισμένη μας παρέκταση του πρώτου κόμματος ανά επαρχίες την εκτίμηση του δεύτερου κόμματος, όταν είναι λιγότερο από το 2% των ψήφων πίσω από το πρώτο και, επομένως, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση τεχνική κλήρωση.  σε τίποτα λιγότερο από  Σε 18 επαρχίες, αυτή η κατάσταση θα συνέβαινε αυτή τη στιγμή.