Μία μέρα ακόμα

Το να σηκώνεσαι κοστίζει λίγο περισσότερο κάθε μέρα. Κάνε αυτό που πρέπει, ακόμα περισσότερο.

Χθες ήμασταν η χώρα στον κόσμο με τους περισσότερους θανάτους, και παρόλο που ήταν κάτι που φαινόταν ότι έρχεται, επειδή η Ιταλία ήδη «κατεβαίνει» ενώ εμείς συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε, δεν είναι κάτι που είναι ευχάριστο να γνωρίζουμε, πολλά λιγότερο να πω.

Η ρουτίνα του συγγραφέα, εκτός από τη συνεργασία στο πρωινό άρθρο που δημοσιεύεται ενάντια σε όλες τις πιθανότητες σε αυτόν τον ιστότοπο πρώτα το πρωί, μετά αποτελείται από την προετοιμασία των δεδομένων, τα πάντα έτοιμα, τα γραφήματα, τα σχόλια,... γιατί στις έντεκα και μισή φτάνει η πολεμική αναφοράΕννοώ την αναφορά των νεκρών, των μολυσμένων και των εισαχθέντων στη ΜΕΘ.

Αριθμοί. Απλώς αριθμοί για γρήγορη επεξεργασία, προσπαθώντας να μην κάνετε λάθη λόγω της βιασύνης. Όμως, πίσω τους, άνθρωποι, μόνο άνθρωποι που θάβουν πολλές φορές, σχεδόν πάντα, στη μοναξιά.

Μετά το ποτό, υπάρχουν (ελαφρύτερα) πάνελ για προετοιμασία πριν το μεσημεριανό γεύμα. Είναι σαν μια μικρή ανάσα ανοησίας, τόσο απαραίτητες... Στη συνέχεια, οι ζωντανές ροές YouTube ή/και Twitter για να προχωρήσουν (όταν έρθουν). Και, πάντα, να παρακολουθείτε οικογενειακά θέματα, να ακούτε φίλους και γνωστούς που σας λένε ατυχίες (στο τηλέφωνο, στο WhatsApp, παντού) σε, σχεδόν χωρίς διακοπή, σταματήστε στις 19:45 μ.μ. και επιστρέψτε στα γαμημένα δεδομένα, τα γραφήματα, για να ενημερώσετε τα παγκόσμια στατιστικά στοιχεία για τους θανάτους για νέα καταχώρηση.

Μετρήσαμε ψήφους και τώρα γίναμε μετρητές θανάτων. Γύρω στις εννέα το βράδυ η μέρα έχει ήδη γεύση, αναπόφευκτα, από θείο και χολή.

Στην πορεία φτάνουν νέα από υποστηρικτικούς, υπέροχους, μοναδικούς ανθρώπους. Άνθρωποι που εφευρίσκουν απίθανους τρόπους για να φτιάξουν μάσκες, κάνουλες, αναπνευστήρες. Άνθρωποι που βοηθούν, άνθρωποι που δίνουν τον εαυτό τους για να έχουν οι άλλοι μια μικρή επιπλέον πιθανότητα επιβίωσης. Μεγάλοι άνθρωποι που ζουν σε σπίτια άλλοτε μεγάλα και συχνά μικρά.

Στην πορεία, έρχονται ειδήσεις για αποκρουστικούς, ποταπούς, ποταπούς ανθρώπους. Άνθρωποι που επιστρέφουν σε γνωστούς τρόπους προσομοίωσης ζημιών, τιμολόγησης στο Β, μη δήλωσης ΦΠΑ και έτσι εισπράττουν τα επιδόματα που πρόκειται να καταβληθούν στους πληγέντες, κλέβοντάς τα από αυτούς που τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Άνθρωποι, ριφ...

Την ώρα του ύπνου η ζωή έχει γεύση αποτυχίας, γιατί όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια μόλις μέρα, σε μια αποκρουστική 25η Μαρτίου, βαριά όσο οι θάνατοι που συσσωρεύονται.

Όταν έρθει η ώρα να σηκωθούμε, με κόπο, η ζωή έχει γεύση ελπίδας, γιατί μένει μια μέρα λιγότερη και θα βγούμε από αυτό το να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Είναι υποχρεωτικό να είναι έτσι.

----------

Τώρα περισσότερο από ποτέ σε χρειαζόμαστε.

Είναι δύσκολοι καιροί για τα μέσα ενημέρωσης λόγω απώλειας διαφημιστών και εισοδήματος. Επομένως, εμπιστευόμαστε μόνο κρατήστε όσο το δυνατόν περισσότερα μοτίβα Δεδομένων των συνθηκών. Θα σας ρωτήσουμε πολλά από αυτά όσοι από εσάς χρησιμοποιείτε προγράμματα αποκλεισμού διαφημίσεων συμφωνείτε να μην τα χρησιμοποιήσετε όσο διαρκεί αυτή η διαφημιστική κρίση. Και αν κάποιος μπορεί (αλλά παρακαλώ, χωρίς να υπονοεί την παραίτηση από την ποιότητα ζωής ή τη μείωση του απαραίτητου εισοδήματος), Ενεργοποιούμε τις δωρεές μέσω Paypal, για να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε επιπλέον εισόδημα μετά την ηχηρή διακοπή της διαφήμισης.
Αυτό που πραγματικά ζητάμε από εσάς, και είναι ήδη πολύ, είναι κρατήστε εκεί, στην άλλη πλευρά της οθόνης. Θα είναι δύσκολο, αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο...