Καταλονία και η γαμημένη γλώσσα

Η αντίδραση των αρχών στις επιθέσεις της Βαρκελώνης ήταν αρκετά καλή. Αν και υπήρξαν κάποιες εκκεντρικότητες και προσπάθειες να βγάλουν τα χάλια από τις σαρδέλες τους, οι πολιτικοί γενικά στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αγνοώντας ακόμη και τις όχι και τόσο τυχερές δηλώσεις όταν προέρχονταν από οι αντίπαλοι. ΑΥΤΟΣ Επέβαλε τη συνεργασία μεταξύ των διοικήσεων, με τον κατάλληλο τόνο. Φυσικά τέτοια γεγονότα αφήνουν πάντα εκκρεμότητες, αλλά σε γενικές γραμμές εκτιμήθηκε η προσπάθεια σε όλους να ξεχάσουν τις μομφές ή, τουλάχιστον, να τις αναβάλουν μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.

Τα κοινωνικά δίκτυα είναι το κάτι άλλο. Σχεδόν αμέσως μετά τις επιθέσεις, το μίσος έκανε την εμφάνισή του εκεί με όλο το φορτίο της κακίας του. Οι μομφές, η απόδοση ευθυνών (όταν δεν ήταν ακόμη γνωστό ούτε το ένα δέκατο από όσα είχαν συμβεί) έγιναν αμέσως κανόνας. Πολλοί καμικάζι επικεντρώθηκαν αμέσως στον αντίπαλό τους και ο καθένας χρησιμοποίησε τη σημαία του και, κυρίως, τη γλώσσα του, ως όπλο ρίψης κατά την κρίση του. Καθάρματα.

Σε μια μακάβρια μεταφορά του τι είναι αυτή η κοινωνία σήμερα, ο Τύπος ακολούθησε πιστά, σχεδόν αμέσως, το ίδιο σχέδιο που ξεκίνησαν οι τουίτερ. Σημειωμένοι δημοσιογράφοι, πριν μάθουν πραγματικά τι είχε συμβεί, είχαν ήδη εκτοξευθεί τη δυσαρέσκεια τους, πρώτα στο Twitter και αργότερα σε άρθρα, εκτοξεύοντας μίσος κατά βούληση. Μεγάλη συνεισφορά στη συνύπαρξη, χωρίς αμφιβολία. θα πρέπει να τους ευχαριστήσετε.

Τώρα, πέντε μέρες μετά την επίθεση, η χιονόμπαλα είναι ήδη ασταμάτητη. Όλο το αρχικό μεγαλείο αραιώνεται στη θάλασσα της διαίρεσης, και τίποτα δεν θα σωθεί: το λάθος είναι πάντα το άλλο, δεν υπάρχει αμφιβολία, και πρέπει να το τρίψεις για να κοπεί.

Δεν πειράζει που αυτοί που έσπειραν τα ζιζάνια ήταν αρχικά μειοψηφία και από τη μια πλευρά και από το αντίθετο. Η κοινωνία, τελικά, καταλήγει να αγοράζει τον λόγο των ριζοσπαστών, αν έχουν μεγάφωνα, γιατί ο λόγος τους είναι πιο απλός και σώζει την ενοχλητική κακία του να χρειάζεται να σκέφτονται και να εκτιμούν τις αποχρώσεις.

Το έναυσμα για τη διαίρεση ήταν, για άλλη μια φορά, η γλώσσα. Η γλωσσική ποικιλομορφία που θα έπρεπε να είναι το καμάρι μας, και μέρος μιας σχολαστικά σεβαστής κληρονομιάς, ήταν για μιάμιση δεκαετία το κύριο κίνητρο των φονταμενταλιστών που γίνονται ολοένα και πιο άφθονες. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούν, χωρίς να το γνωρίζουν, οι βάρβαροι και οι αντίπαλοί τους, γιατί και οι δύο προσπαθούν να επιβάλουν το μονόγλωσσο όραμά τους για το τι πρέπει να είναι μια χώρα. Η γαμημένη χώρα σου.

Ένα tweet από το Mossos στα καταλανικά, που ανατράπηκε δύο χιλιάδες φορές, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο της δίκαιης οργής των καστιλιανών φονταμενταλιστών, οι οποίοι αγνοούν ότι το ίδιο tweet, στα ισπανικά και retweet τρεις χιλιάδες φορές, συνυπάρχει με το προηγούμενο στα δίκτυα . Ο Πουτζντεμόν θα εμφανιστεί στα μέσα ενημέρωσης μιλώντας στα καταλανικά, αγνοώντας την παραμικρή αναφορά στα ισπανικά, κάτι που μπορεί να είναι αποδεκτό, αλλά ξεχνώντας ακόμη και την παραμικρή αναφορά στην ύπαρξη κάτι που λέγεται Ισπανία, που θα τον αναγκάσει να κάνει περίεργες παρακάμψεις στην ομιλία του. δεν σκανδάλισε κανέναν από την ενορία του.

Με μερικά μικρά φυτίλια μικροπρέπειας σαν κι αυτά, τα δίκτυα έχτισαν αμέσως τη χιονόμπαλά τους που λέγεται μίσος και άρχισαν να τη μεγαλώνουν, χαρούμενα:

Σε λίγα τώρα ήταν όλοι εκτός ελέγχου, μιλώντας για τις κολώνες, ότι αν η δήμαρχος της Βαρκελώνης ήταν από το ΡΡ θα την σταύρωναν που δεν τα έβαζε. και οι αντίπαλοι που μιλούν για στέρηση ορισμένων εξουσιών σε θέματα αντιτρομοκρατίας στους mossos, κάτι που δείχνει ότι για όλα φταίει η ισπανική φασιστική κυβέρνηση. και οι άλλοι με τον χάρτη της Καταλονίας στις ειδήσεις, με όλα τα σημεία προέλευσης και προορισμού των τζιχαντιστών βολικά λεπτομερή, αποδεικνύοντας έτσι ότι η ρίζα των πάντων βρίσκεται στην Καταλονία, μόνο στην Καταλονία, τίποτα περισσότερο από την Καταλονία. και εκείνων από το πέρα ​​με το μποϊκοτάζ ορισμένων αρχών στις ενιαίες διαδηλώσεις. και μετά όλα τα άλλα, και κυρίως η μόνιμη, διαρκής γλωσσική κατάκριση, σε ένα διασταυρούμενο πυρά εμετού.

#Λοιπόν_καλά_πάμε_όλοι_να_τηγανίσουμε_σπαράγγια

Οι πολίτες της Βαρκελώνης, παρά το αυξανόμενο κύμα, εξακολουθούν να δίνουν παράδειγμα ευγένειας και να ξέρουν πώς να είναι άξιοι μιας καλύτερης περίστασης. Οι πολιτικοί μας (κάποια στιγμή) και ο Τύπος μας (σε πάρα πολλούς) θα έπρεπε να ντρέπονται. Αλλά δεν πρόκειται να το κάνουν: θα συνεχίσουν να καταβροχθίζουν τα πτώματα και να αποκαλούν γύπες μόνο τους γύπες που βρίσκονται μπροστά τους, χωρίς να κοιτάξουν ούτε μια στιγμή στον καθρέφτη.

Η συνύπαρξη, ο αιτιολογημένος διάλογος και η σταθμισμένη αξιολόγηση του τι συνέβη αποκλείονται από το ταμπλό, γιατί το μόνο που έχει σημασία είναι η ανάθεση της ευθύνης σε άλλους και ότι το μέρος της κοινής γνώμης που ενδιαφέρει τον καθένα καταλήγει να αγοράζει αυτόν τον λόγο.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει μια εξέγερση πολιτών κανονικών ανθρώπων, ανθρώπων όχι τόσο πολιτικοποιημένων-ούτε-τόσο-ηλίθιων-με συνθήματα, που θα στείλουν όλες αυτές τις φάρσες μίσους για να τηγανίσουν μαϊμούδες. Και όχι μόνο μέσω της παθητικότητας, αλλά μέσω της ενεργητικής ψηφοφορίας. Μια διαφορετική ψήφος, που ίσως σήμερα αν βρει έστω και πολιτικά κόμματα να στηριχθεί.

Υπήρξε μια εποχή, πριν από είκοσι πέντε ή τριάντα χρόνια, που είχαμε μια πραγματική ευκαιρία να οικοδομήσουμε μια μεγάλη, ανοιχτόμυαλη και γενναιόδωρη χώρα. Μια χώρα σαν μερικές (λίγες) περισσότερες από αυτές που υπάρχουν στον κόσμο. Μια πολιτισμένη χώρα που έδωσε παράδειγμα πολυφωνίας. Όμως εκείνη η στιγμή έμεινε πίσω. Αντίθετα, με δική μας ευθύνη, ζούμε τώρα σε ένα σωρό μνησικακίας και δυσπιστίας, μια πραγματική πυριτιδαποθήκη από την οποία κανείς, όσο αλαζονικός κι αν επιδεικνύεται, δεν ξέρει πραγματικά πώς θα βγούμε. Οι υπεύθυνοι για όλα αυτά έχουν συγκεκριμένα ονόματα και επώνυμα. Η αγαπημένη του δραστηριότητα συνίσταται στο να επινοεί μνησικακίες, να διευρύνει τις λεπτομέρειες και να αποκομίζει πολιτικό κέρδος από αυτές. Κατηγορούν και δαιμονοποιούν, συσκευάζουν το μίσος τους και μετά το πουλάνε με τη μορφή tweets, με τη μορφή άρθρων, με τη μορφή talk show με μεγάλο κοινό.

Έτσι θα συνεχίσουν. Και εσείς, ο αναγνώστης, θα συνεχίσετε να αγοράζετε αυτές τις ομιλίες. Άρα είσαι και υπεύθυνος. ΕΙΜΑΣΤΕ όλοι.