κύκνοι στη Βενετία

El 26 Απρίλιο 1986 Συνέβη το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία. Το κεντρικό  Τσερνομπίλ, που διασχίζουν την Ουκρανία, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία, υπέστη μια σειρά από αστοχίες και αλυσιδωτά λάθη που οδήγησαν σε πρωτοφανής καταστροφή, που μόλυνε μια μεγάλη έκταση γης που έφτασε σε δώδεκα διαφορετικές χώρες, αλλά πάνω από όλα τα τρία σοβιετικά κράτη, καλύπτοντας περιοχές μεγαλύτερες από 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

La η περιοχή που βρίσκεται πλησιέστερα στο εργοστάσιο εκκενώθηκε, και ένα ευρεία περιοχή γύρω από τον τόπο του ατυχήματος είναι έκτοτε απαγορεύεται στους κατοίκους του ανθρώπου επ' αόριστον. Σήμερα, 34 χρόνια μετά, η φύση έχει ανακτήσει το χώρο της και η ζωή έχει επιστρέψει, παρά την ακτινοβολία. Άγρια σκυλιά, κουνέλια, κουκουβάγιες, άλογα Przewalski και α ατελείωτα είδη περισσότερα βρήκαν νέο σπίτι, ή μάλλον ανάκτησε αυτό που ήταν πάντα δικό του. Σχεδόν όλα τα είδη που κατοικούσαν παραδοσιακά στην περιοχή, και που είχαν εκδιωχθεί από τον άνθρωπο, έχουν πάρει τη φύση, ακόμα και ο άπιαστος λύκος, που χρειάζεται συνθήκες ελευθερίας κινήσεων που σχεδόν δεν υπάρχουν πια πουθενά, περιφέρεται ελεύθερα στους δρόμους της πόλης. Το Τσερνόμπιλ πιθανότατα θα αποτρέψει την εξαφάνιση των εμβληματικών αλόγων του Przewalski.

Η βλάστηση έχει εισβάλει στην πόλη, περνά κρυφά στην άσφαλτο, μεγαλώνει σε στέγες και παρέχει χίλια καταφύγια που εκμεταλλεύονται τα ζώα. Στο κοντινό πόλη Pripyat, Σχεδόν καμία πόρτα δεν μένει πια κλειστή: η φύση με τα χρόνια τα άνοιξε σχεδόν όλα και μέσα, στα σπίτια, στα γραφεία, στις κουζίνες και στα παλιά γραφεία των κρατικών στελεχών, υπάρχει ζωή.

Η Βενετία δεν είναι Τσερνομπίλ, αλλά βιώνει μια μικρή παρένθεση που μας λέει τι συμβαίνει όταν σταματήσει η ανθρώπινη πίεση. Πριν από σχεδόν ένα μήνα, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη αγνοούσε ακόμη τη σοβαρότητα της κατάστασης, Εκεί έπρεπε να κηρυχθεί καραντίνα που άλλαξε άρδην το πρόσωπο της πόλης. Οι τουρίστες χάθηκαν ξαφνικά και η εικόνα μιας πολυσύχναστης πόλης, όμορφης αλλά γεμάτη με δύσοσμα κανάλια, θολά νερά, θόρυβο και άγχος, χάθηκε ξαφνικά.

Μόνο οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι παρέμειναν, απομονωμένοι και οι ελάχιστες απαραίτητες υπηρεσίες για τη διατήρηση των βασικών υπηρεσιών.

Σήμερα, 26 μέρες μετά, οι αλλαγές είναι μικρές αλλά σαφώς αισθητές. Δεν μυρίζει πια άσχημα. Τα νερά έχουν γίνει κρυστάλλινα, Η ρύπανση διαλύεται και η φύση, πολύ πιο μετριοπαθή από ό,τι στο Τσερνόμπιλ, φυσικά, αλλά αποφασιστικά, επέστρεψε. Υπάρχουν ψάρια στα νερά, μπορείτε να δείτε τον πυθμένα των καναλιών και τα πτερύγια μπαίνουν σε μέρη που είχαν εγκαταλείψει πριν από δεκαετίες.