Δημοσκοπήσεις και απαγορεύσεις: μια μικρή (ή μεγάλη) ντροπή

Από τη Δευτέρα το βράδυ απαγορεύεται η μετάδοση ερευνών στην Ισπανία, έτσι πρέπει να αρκεστούμε στο παιχνίδι με φρούτα, λαχανικά και χριστουγεννιάτικα γλυκάΓι' αυτό… κάνε παρέα.

Η απαγόρευση της διάδοσης ερευνών στον XNUMXο αιώνα είναι ένας ασύμμετρος κανόνας, αυτό επιτρέπει που έχουν πόρους προϋπολογισμός ή πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης, παραμένω ενημέρωμενος (και μπορεί να λάβει αποφάσεις σχετικά με το πώς να ενεργήσει με βάση αυτές τις πληροφορίες), ενώ ένα άλλο μέρος του πληθυσμού τυφλώνεται.

Έτσι, τα πολιτικά κόμματα συνεχίζουν τον δρόμο τους αυτές τις μέρες, αναλύοντας δεδομένα και συνεχίζοντας να μαθαίνουν τάσεις, χάρη στα χρήματα που τους πληρώνουμε όλοι από τον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό. Εν τω μεταξύ, Αυτοί που πληρώνουν για αυτές τις έρευνες, οι πολίτες, δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές. Λέγεται συχνά ότι αυτός που πληρώνει κυβερνά, αλλά αυτές τις μέρες, στην Ισπανία, ο κόσμος ανατρέπεται: αυτός που πληρώνει διοικείται, και αυτός που εισπράττει, πάνω από αυτό, τραβάει τα νήματα.

Ευτυχώς, όπως η φύση δεν γνωρίζει σύνορα, ούτε και το διαδίκτυο. Σε έναν παγκόσμιο κόσμο, τίποτα το ανθρώπινο δεν μας είναι ξένο, και Μπορούμε να μάθουμε το ίδιο στη Μαδρίτη όπως στη Σιγκαπούρη ή την Ανδόρα. Έτσι μέσα από αυτό το μονοπάτι, μέσα από αυτό της «παγκοσμιοποίησης», μπαίνει κρυφά ένας πρώτος τρόπος παράκαμψης της παράλογης απαγόρευσης. Δεδομένου ότι δεν μπορεί να απαγορευτεί η διεξαγωγή ερευνών στην Ισπανία, αλλά μόνο η διάδοσή τους, το θέμα λύνεται... με τη δημοσίευσή τους σε ξένο μέσο. Οποιοσδήποτε Ισπανός, οπουδήποτε στην Ισπανία, μπορεί να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες σε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Και οποιοσδήποτε Ισπανός μπορεί επίσης να συνδεθεί με ξένο μέσο, ​​κάτι που επίσης δεν απαγορεύεται.

Ακόμα κι έτσι, θα ειπωθεί, ευλόγως, ότι πολλοί δεν γνωρίζουν αυτά τα ξένα μέσα, ότι η διάδοση περιορίζεται στο πιο ενδιαφερόμενο μέρος του πληθυσμού κ.λπ. Είναι αλήθεια.

Τέλος, καθώς οι κανόνες που περιορίζουν τα δικαιώματα πρέπει να ερμηνεύονται περιοριστικά, δηλαδή με την έννοια ότι παράγουν τον ελάχιστο περιορισμό αυτών των δικαιωμάτων, υπάρχουν με άλλο τρόπο, νόμιμο, που επιτρέπει τη διάδοση δεδομένων από την Ισπανία. Συνίσταται σε αυτό τα δεδομένα εμφανίζονται στο κλειδίώστε να είναι αγνώριστοι με την πρώτη ματιά.

Από τότε που υπάρχει ο Τύπος, ήταν και συνεχίζει να είναι σύνηθες να μιλάμε για κάποιο ακανθώδες ζήτημα χωρίς να το αναφέρουμε ρητά. Γράψτε με νοήματα, φράσεις με διπλή σημασία και άλλα λογοτεχνικά εργαλεία. Έτσι, για παράδειγμα, ήταν συχνά δυνατό, στο παρελθόν, να αποφευχθεί η λογοκρισία σε περιόδους πολιτικής καταστολής. Σήμερα, επιπλέον, χάρη στον μεγάλο αριθμό υπαρχόντων πόρων γραφικών, Στη γλωσσική εξειδίκευση των παλαιών δημοσιογράφων, μπορούμε να προσθέσουμε τη γραφική και συμβολική τεχνογνωσία των νέων.

El τελικό σκορ είναι ότι απαγόρευση για τη διάδοση ερευνών λειτουργεί μόνο για το πιο ανενημέρωτο μέρος του πληθυσμού, με λιγότερο πολιτιστικό επίπεδο και πιο εύκολα χειραγωγούμενο. Ό,τι πρέπει να είναι πληθώρα, ποικιλόμορφη και ανοιχτή πληροφόρηση για όλους καταλήγει να είναι διαθέσιμη στην πλειονότητα, από χέρι σε χέρι και από σύνδεσμο σε σύνδεσμο, εκτός από εκείνους που, λόγω ηλικίας ή εκπαίδευσης, αγνοούν τον ψηφιακό κόσμο.

Μια νέα σφήνα άνοιξε μεταξύ μας: υπάρχει ένα μέρος της κοινωνίας που είναι πιο ενημερωμένο από ένα άλλο. Ένα μέρος των ψηφοφόρων γνωρίζει ή μπορεί να γνωρίζει, αν ενδιαφέρεται, τι είναι τα πορτοκάλια, οι μελιτζάνες ή τα τριαντάφυλλα και άλλος, ακόμα κι αν ήθελε, δεν θα μπορούσε να ενημερωθεί, γιατί ο κόσμος τους αποτελείται αποκλειστικά από δελτία ειδήσεων και ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Μια τέτοια ασυμμετρία έχει εύκολη λύση: ανοίξτε τις πληροφορίες, έτσι ώστε να είναι προσβάσιμο, επίσης, για ανθρώπους που έμειναν πίσω, για όσους ζουν ακόμα σε έναν αναλογικό κόσμο, αφού είναι αδύνατο να μπουν πόρτες στο πεδίο στην ψηφιακή σφαίρα.

Η ευθύνη ότι δεν είναι έτσι, είναι από ένα πολιτική τάξη που, κλεισμένη στον κόσμο της, διατηρεί παράλογες νόρμες σε ισχύ, μη βιώσιμες στον XNUMXο αιώνα. Τους επιτρέπει η απαγόρευση λαβή νήματα τις τελευταίες μέρες της εκστρατείας, ακριβώς, έναντι του πιο ευάλωτου πληθυσμού και ότι με περισσότερη προσοχή πρέπει να αντιμετωπίζουμε: τους ηλικιωμένους και τα άτομα με χαμηλότερο πολιτιστικό επίπεδο.

Ντροπή και ντροπή.