[Εισαγωγή χρήστη] Απάντηση στο άρθρο ''Τι είναι η Εγκάρσια;''

από τη συνάδελφο Joan Pérez

Από τον Αραγωνέζο Δημοκρατικό.

Αυτό είναι το πρώτο άρθρο που έγραψα για τη σελίδα και ελπίζω να χρησιμεύσει ως συνεισφορά και να είναι εποικοδομητικό για τη συζήτηση. Δεν προορίζεται για δυσφήμιση ή καταγγελία, αλλά μάλλον για κριτική στις πτυχές που ανέπτυξε ο συνάδελφος και σε ποια σημεία, κατά τη γνώμη μου, η ανάλυσή του αποτυγχάνει.

Στη συζήτηση που διεξάγει τώρα το Podemos, το ερώτημα σχετικά με το τι είναι η εγκάρσιος χαρακτήρας δεν θα μπορούσε να είναι πιο ακριβές, γιατί ακριβώς μέσα στο εγκάρσιο σημείο πρέπει να καθιερώσουμε μια στρατηγική νίκης. Στρατηγική που κερδίζει, σκοπός της οποίας είναι η εφαρμογή ενός εκλογικού προγράμματος όπου αντιστρέφουμε εκείνες τις πολιτικές που εφαρμόζονται και απειλούν το μοντέλο κοινωνίας που χρειάζεται η Ισπανία. Ευτυχώς κανείς στο Podemos δεν διαφωνεί για το περιεχόμενο του προγράμματος. Η συζήτηση δεν είναι τόσο στο «τι» αλλά στο «πώς». Το δίλημμα είναι ποιες πρέπει να είναι οι γραμμές δράσης για τέσσερα χρόνια ώστε στις επόμενες εκλογές να κυβερνήσουμε, για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα πιο εύκολα και θεμιτά, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του Podemos.

Το γεγονός ότι το Podemos ήταν τόσο επιτυχημένο από την ίδρυσή του δεν έγκειται στο ότι διαφέρει από τα κλασικά κόμματα σε θεσμική στάση, λόγο ή στον περίφημο «τόνο», έγκειται στην προσφορά λύσεων σε προβλήματα των ανθρώπων, όπως η εφαρμογή βασικού εισοδήματος ή δημοψήφισμα στην Καταλονία. Χειρονομίες όπως η απουσία από δεξιώσεις έγιναν ήδη χωρίς τη βοήθειά μας από IU ή ERC πριν από το Podemos. Η επιτυχία των Podemos έγκειται ακριβώς στο αντίθετο, στο να ξέρει κανείς πώς να δώσει σε ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα έναν ελκυστικό λόγο για όσους δεν θεωρούν τους εαυτούς τους αριστερούς. Όταν ο Πάμπλο Ιγκλέσιας μίλησε για το UBI ως μέτρο «κοινής λογικής», αποσύνδεσε τα μέτρα από ορισμένους συναισθηματισμούς που πολλοί άνθρωποι δεν συμμερίζονται. Η επιτυχία έγκειται στο ότι το πρόγραμμα έχει φτάσει σε ανθρώπους που διαφορετικά δεν θα είχε φτάσει.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μοιάζουμε με τα παλιά κόμματα, εδώ κανείς δεν σκοπεύει να εφαρμόσει εκλογική πειθαρχία, καριερισμό ή περιστρεφόμενες πόρτες. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να φτιάξουμε ένα νέο κόμμα με νέες μεθόδους, αλλά αυτές οι μέθοδοι ας χρησιμεύσουν για να εφαρμοστούν οι προτάσεις του λαού μέσω των καναλιών που ισχύουν τώρα, που αν και μας αρέσουν λίγο πολύ, είναι τα μόνα. που εγγυώνται τη συμμόρφωσή τους.

Αλλά για αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να είμαστε απλώς ένα άλλο κόμμα, αν κάτι έχει αποδειχθεί είναι ότι η στρατηγική «Απλωμένο χέρι» της 26J ήταν ένα σοβαρό λάθος αφού μετά την «αποχή» δεν μπορούμε να υπολογίζουμε στην πιθανή συμμαχία του PSOE που θα αναλάβει. η αλλαγή, αλλά αυτό θα πρέπει να μας ενθαρρύνει περισσότερο να κατακτήσουμε τον χώρο που εγκαταλείφθηκε από ένα PSOE που έχει εγκαταλείψει κάθε επιθυμία να είναι ένας πράκτορας που ανταγωνίζεται για τη νίκη και έχει επιβεβαιώσει τον εαυτό του ως υποδεέστερη δύναμη στο PP.

Επομένως, φτάσαμε, αν και αποκλίνουμε κατά μήκος των μονοπατιών, στο ίδιο ορόσημο, που είναι η τεράστια ευκαιρία που έχουμε για να οικοδομήσουμε μια ειδική πλειοψηφία και να αποπλανήσουμε για να πετύχουμε τη νίκη. Τώρα, αυτή η πλειοψηφία που ο σύντροφος ταυτίζει με την παραδοσιακή αριστερά, όσοι λαχταρούν την αναγέννηση των θεσμών και τους αποιδεολογικοποιημένους ανθρώπους μπορεί να αισθάνονται καλύτερα ελκυστικοί αν βρίσκονται σε αυτό το λεγόμενο «κέντρο». και ότι ο εταίρος περιγράφει είτε ως ψεύτικο είτε ως απόρθητο για ένα κόμμα όπως το Podemos

Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι πληθυσμιακές ομάδες δεν θα καταλάβουν πολλές από τις δηλώσεις που κάνει το Podemos εάν δεν εκμεταλλευτεί την επίθεση στο καθεστώς με τα δικά του όπλα. Ο Χούλιο Ανγκουίτα είπε δύο πράγματα: Συμμόρφωση με το Σύνταγμα και Πρόγραμμα, Πρόγραμμα, Πρόγραμμα. Δεν πρέπει να δώσουμε στο καθεστώς ούτε το παραμικρό εργαλείο αποπλάνησης, και εγκαταλείποντας έναν λόγο που μπορεί να προσελκύσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, μιλώντας τους σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν και θεωρώντας τους ως πράγματα στα οποία δεν ταυτίζονται, θα να κάνετε τίποτα περισσότερο από το να χτίσετε ένα τείχος ανάμεσα στο έργο Podemos και την εμπιστοσύνη τέτοιων ανθρώπων.

Ως εκ τούτου, καλό είναι να μην είμαστε κατηγορηματικοί σε αυτές τις πτυχές, διότι εάν παρουσιάζουμε το πρόγραμμα ως κάτι που δεν είναι μέτριο ή εστιασμένο, θα χάναμε τη νομιμότητα να το εφαρμόσουμε. Δεν δίνουμε πλεονέκτημα στο καθεστώς εάν χρησιμοποιήσουμε τους όρους του, μεταξύ άλλων λόγων, διότι όταν χρησιμοποιούνται σωστά είναι το πιο ισχυρό όπλο για να δηλώσουμε ξεκάθαρα και κατηγορηματικά τις αντιφάσεις του. Όταν κάνουν έκκληση σε ένα σύνταγμα με το οποίο δεν συμμορφώνονται, προσφέρουμε στους ανθρώπους την ευκαιρία να ανακαλύψουν ότι το έργο μας είναι η σωστή απόφαση για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους.

Ο συνάδελφος μίλησε επίσης για πολιτικοποίηση της καθημερινότητας, και έχει δίκιο, πρέπει να πούμε ότι τα προβλήματα των καθημερινών πολιτών είναι πολιτικά προβλήματα, και άρα έχουν πολιτική λύση, πολύ περισσότερο να επεκτείνω τη θέση μου ότι πρέπει να δυναμώσουμε τους εαυτούς μας θεσμικά.για να δώσουμε εγγυήσεις ότι αυτά τα προβλήματα θα έχουν λύση από την πλευρά μας, η οποία σίγουρα θα έχει μεγαλύτερη νομιμότητα εάν επιτευχθεί μέσω θεσμικών διαύλων. Αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποδηλώνει απαξίωση του έργου που επιτελείται από την κοινωνία των πολιτών, αλλά μάλλον μια εγγύηση έναντι των αντιπάλων μας που το απαξιώνουν.

Σχετικά με τη θηλυκοποίηση της πολιτικής, υπάρχει κάτι που θα επισημάνω και αυτό είναι ότι το ταυτίζετε με μητρικές αξίες, τις οποίες δεν έχω βρει στη Θάτσερ, τη Μέρκελ ή τη Λεπέν ως παράδειγμα γυναικών στην πολιτική. Είναι σημαντικό να δικαιώνουμε αυτές τις αξίες, αλλά παρόλα αυτά πιστεύω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στόχος είναι η εφαρμογή του προγράμματος, για το οποίο πρέπει να κερδίσουμε και όποιος αγωνίζεται κερδίζει. Το πολιτικό μοντέλο βασίζεται, πάνω απ' όλα, σε διχογνωμίες σύγκρουσης, στον ανταγωνισμό, οπότε ακόμα κι αν δεν το θέλουμε, πρέπει να ανταγωνιστούμε για να κερδίσουμε.

Τέλος, αναφέρω μια ανάλυση που έκανε ο García Linera (Αντιπρόεδρος της Βολιβίας) στην Otra Vuelta de Tuerka πριν από λίγο καιρό: Για να επιτύχουμε τους στόχους μας πρέπει να κάνουμε Gramsci-Lenin-Gramsci. Δηλαδή, από τη στιγμή που έχουμε πολιτικοποιήσει την καθημερινότητα, ένα στάδιο που έχει ήδη επιτευχθεί επειδή είμαστε το κέντρο του ταμπλό, είναι πλέον ώρα να νικήσουμε τον εχθρό. Για να γίνει αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε ότι όλοι βλέπουν τη νομιμότητα σε εμάς γιατί καθώς θέλουμε να καταργήσουμε τα θεμέλια του καθεστώτος πρέπει να είμαστε το κόμμα της πλειοψηφίας και να ξεπεράσουμε ποσοτικά και ποιοτικά τον «συνταγματισμό» και να αναγκάσουμε τους υπερασπιστές του καθεστώτος να αποδεχτούν παραδείγματα. Αυτό θα το πετύχουμε μόνο αν αποποιηθούμε παλιούς ορισμούς που, όπως η Ισπανία του '78, έχουν μείνει πίσω. Πρέπει να αποπλανήσουμε την κοινωνία των πολιτών για να εγκαθιδρύσουν νέες ηγεμονίες και έτσι να νικήσουμε το καθεστώς.