Η Εισαγγελία της Μαδρίτης ασκεί έφεση στη δικογραφία της υπόθεσης του αφιερώματος στη Blue Division στην οποία κυκλοφόρησαν αντισημιτικές διακηρύξεις

Η Επαρχιακή Εισαγγελία της Μαδρίτης άσκησε έφεση, σε έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, η διάταξη του δικαστή που συμφώνησε με την προσωρινή απόλυση και Ο φάκελος της υπόθεσης άνοιξε μετά από ένα αφιέρωμα στο Blue Division που πραγματοποιήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου γύρω από το νεκροταφείο La Almudena όπου κυκλοφόρησαν αντισημιτικές διακηρύξεις.

Όπως αναφέρει το όργανο αυτό, ο εκπρόσωπος του Δημοσίου ζητά με έγγραφό του την ανάκληση της απόφασης του δικαστή «γιατί θεωρεί ότι η ύπαρξη ποινικού αδικήματος δεν μπορεί να αποκλειστεί χωρίς να έχει διεξαχθεί οποιαδήποτε ανακριτική επιμέλεια», και επιμένει ότι κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης εκφράσεις που συνιστούν έγκλημα μίσους όταν η ιδιότητα του «εχθρού» αποδίδεται σε έναν ολόκληρο λαό «που έπεσε θύματα γενοκτονίας στο πλαίσιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».

Στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου, το τμήμα Ciberodio της Επαρχιακής Εισαγγελίας της Μαδρίτης κίνησε αυτεπάγγελτα διαδικασίες ποινικής έρευνας για αυτά τα γεγονότα, όπου προτάθηκε η διεξαγωγή μιας σειράς δοκιμών «για τον προσδιορισμό, τη διασαφήνιση και τη συγκεκριμενοποίηση των εικαζόμενων εγκληματικών πράξεων. ".

Η μετέπειτα παρουσίαση του Η αντίστοιχη καταγγελία περιελάμβανε τις εκφράσεις που εξέφρασε ο ομιλητής της MIMP κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου.. «Είναι η υπέρτατη υποχρέωσή μας να πολεμήσουμε για την Ισπανία και να πολεμήσουμε για μια Ευρώπη που είναι τώρα αδύναμη και εκκαθαρισμένη από τον εχθρό. Ο εχθρός που θα είναι πάντα ο ίδιος, αν και με διαφορετικές μάσκες: ο Εβραίος. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο σίγουρο από αυτή τη δήλωση. Ο Εβραίος φταίει, ο Εβραίος φταίει και η Μπλε Μεραρχία πάλεψε για αυτό. «Ήθελε να απαλλάξει τον κόσμο από τον κομμουνισμό, από μια εβραϊκή εφεύρεση που είχε σκοπό να αντιμετωπίσει τους εργάτες και να θέσει τέλος στο ιδανικό των εθνών», δήλωσε επί λέξει.

Αυτές οι εκδηλώσεις, κατά τη γνώμη του δικαστή, δεν συνιστούν έγκλημα. Ωστόσο, η Εισαγγελία κατανοεί ότι η στάθμιση των θιγόμενων νομικών περιουσιακών στοιχείων «δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς προηγούμενη έρευνα που αποκλείει τη σύμπραξη των άλλων εγκληματικών προσώπων που προστατεύονται από το 510 του ΚΚ, κάτι που είναι απολύτως συμβατό με την ιδεολογική ελευθερία και την ελευθερία της έκφρασης "έκφραση του κατηγορουμένου."

Επιπλέον, θυμάται ότι τα συνταγματικά αναγνωρισμένα δικαιώματα κάθε ανθρώπου δεν είναι απόλυτα, υποδηλώνοντας ότι «οι προκαταλήψεις, η μισαλλοδοξία και το μίσος, όπως και η σκέψη, δεν μπορούν να απαγορευθούν καθώς ενσωματώνουν τη σφαίρα της πιο απόλυτης ιδιωτικότητας κάθε όντος».

«Αυτό που μπορεί να ποινικοποιηθεί είναι μια ορισμένη εξωτερίκευση των εν λόγω συναισθημάτων, συναισθημάτων ή σκέψεων όταν αυτό βλάπτει την αξιοπρέπεια ενός άλλου ατόμου ή μιας ομάδας ανθρώπων», εξηγεί.

Στην προσφυγή του ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Ο εκπρόσωπος της Εισαγγελίας υπαινίσσεται το γεγονός ότι, «στις περιπτώσεις αυτές», η δικαιοδοσία συνίσταται στην αξιολόγηση, «λαμβάνοντας υπόψη τις συντρέχουσες περιστάσεις»., εάν η διωκόμενη συμπεριφορά συνιστά παράνομη άσκηση του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης «και, κατά συνέπεια, δικαιολογείται από την κυρίαρχη αξία της ελευθερίας», ή εάν, αντίθετα, η έκφραση «παραβιάζει» τα δικαιώματα και στην αξιοπρέπεια των ανθρώπων στους οποίους αναφέρεται.

Η Εισαγγελία επιμένει επίσης ότι η «ρητή» προστασία που παρείχε ο ποινικός νομοθέτης στον εβραϊκό λαό «ανταποκρίνεται ακριβώς στο γεγονός ότι ο αντισημιτισμός είναι η πηγή της έννοιας του εγκλήματος μίσους, καθιστώντας όχι μόνο ηθικό αλλά και μια κανονιστική απαίτηση, η ταξινόμηση ορισμένων συμπεριφορών για την εξάλειψη και την πρόληψη των διακρίσεων μετά την πρόσφατη ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».

Υπό αυτή την έννοια, προσθέτει ότι Το να αγνοούμε ότι αυτές οι ομιλίες είχαν τις ρίζες τους σε μια συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία που βασίζεται στην υπεροχή της άριας φυλής «είναι να αρνηθείς την ιστορία». Τέλος, τονίζει ότι η ιδεολογία είναι μια «ελεύθερη προσωπική επιλογή», ​​αλλά ότι για τους σκοπούς της έναρξης έρευνας για έγκλημα μίσους «μπορεί να αποτελέσει παράγοντα πόλωσης που χρησιμεύει στο να συναχθεί, μαζί με άλλους, η σύμπτωση ενός εγκλήματος».

Έτσι, εξηγεί ότι δεν είναι «τετριμμένο» να διερευνηθεί η ιδεολογία των κατηγορουμένων, αφού «στο ναζιστικό καθεστώς οι Εβραίοι θεωρούνταν κατώτερη φυλή, ο αποκλεισμός τους προωθούνταν υπό την προστασία της αποστροφής προς αυτόν τον λαό με βάση τη θρησκεία και τη θρησκεία. κορυφώθηκε με την εξάλειψή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και αυτή η κρυφή ιδέα της φυλετικής ανωτερότητας και της αποστροφής προς τον εβραϊκό λαό βρίσκεται κάτω από τις ακροδεξιές ιδεολογίες».