Προετοιμαστείτε για αυτό για το οποίο κανείς δεν είναι προετοιμασμένος

Το βράδυ του Σαββάτου. Εμείς οι Ισπανοί ακολουθούμε από τη μοναξιά των σπιτιών μας (στην καλύτερη των περιπτώσεων) την εμφάνιση του Προέδρου της Κυβέρνησης. Και ξαφνικά, κάποιες λέξεις κολλάνε μέσα μας σαν στιλέτα στην καρδιά: «τα χειρότερα έρχονται, μας περιμένουν πολύ δύσκολες μέρες (…) ας βοηθήσουμε όλοι ο ένας τον άλλον, γιατί ενωμένοι και μόνο ενωμένοι θα το ξεπεράσουμε».

Αυτή η φράση, αυτές οι λέξεις, μας περιμένουν τι θα ακολουθήσει. Είναι σαν μια θάλασσα που υποχωρεί μπροστά στα μάτια μας, που προσδοκά ένα κύμα, ένα τσουνάμι, που θα μας χτυπήσει δυνατά και θα μας καταστρέψει. Και όσο κι αν ηχήσει η σειρήνα τώρα, είναι ήδη πολύ αργά για να αποφύγουμε τον αντίκτυπο στην ακτή, Μπορούμε μόνο να περιμένουμε την άφιξή του και να ελπίζουμε ότι θα το κάνει με όσο το δυνατόν λιγότερη δύναμη..

Πώς προετοιμάζεται κανείς, ως άτομο, ως κοινωνία, για αυτό για το οποίο κανείς δεν είναι προετοιμασμένος; Μην μας παρεξηγείτε, μιλάμε για ψυχολογική προετοιμασία, όχι για προσμονή γεγονότων (που θα αναλυθούν στο μέλλον).

Σήμερα το πρωί φτάνουν σε εμάς οι πρώτες εικόνες από περίπτερα IFEMA γεμάτα κρεβάτια, ακόμα άδειο, περιμένοντας την άφιξη των τραυματιών στρατιωτών. Αυτό είναι πόλεμος.

Τα πατώματα φαίνονται κρύα, όπως και η μοναξιά όσων δίνουν αυτή τη μάχη.

Στην προηγμένη και ψηφιακή κοινωνία στην οποία έπρεπε να ζήσουμε, βλέπουμε για άλλη μια φορά φωτογραφίες που δεν διαφέρουν πολύ από εκείνες ενός αιώνα πριν. Περιμένουμε για άλλη μια φορά το καθημερινό χρονικό της μάχης, το πολεμικό ρεπορτάζ, πιστεύοντας ότι τα στρατεύματά μας, με σχεδόν καθόλου πόρους, κατάφεραν να κάνουν τον εχθρό να υποχωρήσει σήμερα.

Και όπως στο παρελθόν, οι μοδίστρες ράβουν ενώ οι άνθρωποι φτιάχνουν «όπλα» (μέσω τρισδιάστατων εκτυπωτών). Αναζητούνται στρατιώτες μεταξύ εκείνων που προηγουμένως ήταν πολίτες, χιλιάδες «βετεράνοι» εθελοντές και η πρώτη γραμμή μάχης προσκολλάται σε μικρές νίκες να ανυψώσει το ηθικό των στρατευμάτων του.

Μας ζητούν να προετοιμαστούμε για πολύ δύσκολες μέρες. Σε αυτούς τους καιρούς που πολλοί πιστεύουν ότι είναι ο Τσόρτσιλ, Πώς προετοιμάζεται κανείς για αυτό για το οποίο κανείς δεν είναι προετοιμασμένος;

Με μόνη δύναμη… του χειροκροτήματος μας.