Πρώτες προσπάθειες για την απόκτηση της επένδυσης

Όλα παρέλυσαν περιμένοντας τις εκλογές της 26ης Μαΐου, γιατί κανείς δεν ήθελε να μάθει estrategia, ούτε γνώριζε τη δύναμη που επρόκειτο να έχει ο ίδιος και οι άλλοι μετά τα δημοτικά και περιφερειακά.

Μετά το εκλογικό ποτό υπάρχουν ξεκάθαροι νικητές και χαμένοι. Σχεδόν όλα τα χαρτιά είναι στα χέρια του Σάντσες, που μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε πολλά μονοπάτια και έχει την αδυναμία των δύο πιθανών συμμάχων του: του Podemos και του Ciudadanos.

Το Podemos έχει βγει πολύ συγκινημένο των εκλογών, με μικρή ικανότητα να επιβάλλει συμφωνίες σε κοινότητες και δημαρχεία, γιατί σε πολλές δεν είναι απαραίτητο, σε άλλες δεν έχει αρκετή παρουσία και όπου έχει επιτύχει τα καλύτερα αποτελέσματα ήταν με άλλα αρκτικόλεξα... η γνωστή φιλοδοξία του Ιγκλέσιας να έχει διάφορα υπουργεία παραπαίει.

Είναι και στον αέρα Η αποφασιστικότητα του Ριβέρα να αντιταχθεί σε έναν «υγειονομικό κλοιό» στη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Οι πρώτες ρωγμές μπορούν να προκύψουν σε εδαφικό επίπεδο: Η Ciudadanos είναι βασικός παράγοντας σε πολλές αυτόνομες κοινότητες, όπως η Αραγονία, η Μαδρίτη (όπου φαίνεται να κλίνει προς τα δεξιά λόγω του «φαινόμενου Carmena») ή η Castilla y León (όπου θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο, καθώς υπάρχει ισχυρό κίνητρο για έξωση ενός Λαϊκού Κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία για δεκαετίες). Ορισμένες άλλες κοινότητες και πολλές πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις εξαρτώνται από το Ciudadanos. Θα αντέξει ο Ριβέρα την πίεση ή θα καταλήξει να υποχωρήσει και να συμφωνήσει με τον Σάντσες, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο; Η Ciudadanos χρειάζεται ορατότητα, να αγγίξει κάπου την εξουσία, ώστε αυτά τα τέσσερα χρόνια να μην είναι πολύ μεγάλα και αυτό θα απαιτήσει αποφάσεις που σίγουρα δεν θα αρέσουν σε ένα μέρος του εκλογικού τους σώματος.

Αρχίζει να υπαινίσσεται, από την άλλη, τη δυνατότητα των συμφώνων ή τουλάχιστον υποστήριξη που πριν από ένα μήνα θα φαινόταν αδιανόητη, όπως το PSC και ακόμη και ο Manuel Valls που ανοίγουν την πόρτα σε μια κυβέρνηση Colau στη Βαρκελώνη, κλείνοντάς την στο Maragall.

Ως φόντο είναι το προβλέψιμη υποστήριξη από ορισμένα μετριοπαθή περιφερειακά και εθνικιστικά κόμματα σε μια μελλοντική κυβέρνηση Sánchez, αλλά ακόμη και αυτό θα πρέπει να διαπραγματευτεί μεμονωμένα. Διαφορετική είναι, προς το παρόν, η στάση του PSOE απέναντι στους ανεξάρτητους: προτιμά να μην έχουν καμία σχέση με την επένδυσή του.

Ακόμα κι έτσι, είμαστε ακόμα στην προκαταρκτική φάση. Σχεδόν όλες οι κινήσεις γίνονται παρασκηνιακά και ελάχιστες έρχονται στο φως. Τις επόμενες μέρες όμως αυτό θα αρχίσει να αλλάζει. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου όλα τα ψάρια θα πρέπει να πουληθούν.