برگزیت: بریتانیا می رود، جانسون می ماند

El 26 ژوئن 2016 انگلیسی ها با رأی به خروج از اتحادیه اروپا در همه پرسی که دیوید کامرون آن را فراخوانده بود، تنها با ایده پیروزی در آن و تقویت خود، بدون آمادگی و برنامه ریزی و بدون مشخص کردن شرایط خروج از اتحادیه اروپا، جهان را شگفت زده کردند. نه امکان بازاندیشی وجود خواهد داشت و نه اکثریت از هر نوعی تقویت می شود.

نتیجه این بوده است از بیش از سه سال ناشی می شود که در آن تلاش های مختلفی برای توافق خروج صورت گرفته است که با اتحادیه اروپا حاصل شده است، اما سپس در داخل کشور شکست خورده است. بحران عمیق نهادی

در نهایت، خسته از جامعه در انتخابات دسامبر 2019 منعکس شد، که در آن بریتانیا به بوریس جانسون (حزب محافظه کار) اکثریت مطلق را با دستور بیان از یکبار برای همیشه تمام کن

یک ماه و نیم بعد، سرانجام در 31 ژانویه 2020 حکم برگزیت انجام خواهد شد و اتفاقاً جانسون با حمایت مردمی بیشتر پاداش می گیرد از آنچه که در آن زمان به دست آورد. حزب لیبرال دموکرات، یک حزب برجسته طرفدار اروپا، پس از شکست در انتخابات به دنبال یک رهبر جدید است و حزب کارگر ممکن است به زودی همین کار را انجام دهد.

جانسون حداقل از او جلوتر است چهار سال صلح آمیز از نظر حمایت پارلمانی، اما با برخی چالش های چشمگیر. اولین مورد از آنها، با موفقیت به آن پرداخت دوره انتقالی برای خروج، که در طول سال جاری انجام خواهد شد. دوم، هر دو را امتحان کنید قراردادهای تجاری و همکاری در زمینه های مختلف (با خود اتحادیه اروپا و با ایالات متحده) که ارتباط این کشور با سایر نقاط جهان را مهر و موم می کند و اثرات منفی احتمالی برگزیت را به حداقل می رساند.

اگر به جانسون بود، احتمالاً قرارداد با آمریکایی‌ها را در اولویت قرار می‌داد، که با آنها بسیار هماهنگ‌تر از آمریکاست. بوروکرات های اروپایی. اما واقعیت این است که سواحل فرانسه هنوز کمتر از 40 کیلومتر با سواحل آمریکا فاصله دارند.

این تعادل دشوار بین قلب ماوراء اقیانوسی و واقعیت جغرافیایی کلید موفقیت یا شکست جانسون در آینده خواهد بود.