انفجار در ماس مادرید: کلارا سرا استعفا داد و از استراتژی ارخون برای 10N انتقاد کرد

دقایقی پیش شماره دو ماس مادرید در CAM، کلارا سرا در فیس بوک خود در نامه ای تصمیم خود را مبنی بر استعفا از سمت نماینده ماس مادرید اعلام کرد.

از جمله دلایلی که رفتن او را توضیح می دهد، او از اختلافات در راه، به نظر خود عجولانه، که در آن Más País او تصمیم گرفته برای انتخابات سراسری نامزد شود و مدعی است که به "ابر رهبری" اعتقادی ندارد.

این توضیحات کامل اوست:

من این سطور را با درد پایان دادن به مرحله ای از زندگی ام می نویسم که متضمن تعهد بسیار قوی به یک پروژه و کار فمینیستی است که سال ها در مؤسسات به بهترین نحوی که می دانم انجام داده ام. امروز کارنامه خود را به عنوان نماینده ماس مادرید به جا می گذارم و این سطور را برای توضیح تصمیمم می نویسم.

اگرچه من معتقدم بسیاری از پیشنهادات سیاسی همکارانم برای کشور ما بسیار ضروری است و من جشن می‌گیرم که قرار است صدای مادرید را به کنگره بیاورند، اما با روش خاصی که در آن پیشنهاد می‌شود موافق نیستم. Más País او قرار است در انتخابات سراسری شرکت کند. به نظر من او سالها کار مبارزاتی را توسط همکارانی از مناطقی که موفق به ساختن پروژه های ضروری و ارزشمند برای آن مکان ها شده اند، فراموش می کند و آن را کوچک می شمرد. مورد خاص بارسلونا روشی برای انجام کارها را نشان می دهد که نشان دهنده روحیه چندگانه ای نیست که ما برای دفاع از آن بسیار گفته ایم. برای من، هر پروژه ای که هدفش تقویت و تقویت فضای تغییر باشد، باید sumarاین به خاطر نیروهای سرزمینی موجود است، به ویژه نیروهایی که عمل کرده اند و با وجود تمام زلزله های سیاسی که ما مجبور به غلبه بر آنها بوده ایم، توانسته اند مواضع نهادی کلیدی را حفظ کنند. من فکر می کنم اگر Más País باید برای به دست آوردن صندلی های مورد نیاز خود با آدا کولاو روبرو شود، شاید این نشان دهنده این باشد که هنوز وقت او نرسیده است. Más País تحت این شرایط و به عنوان یک حزب ایالتی در این انتخابات عمومی شرکت کرد. من شک ندارم که حزب از نظر انتخاباتی خوب عمل خواهد کرد و در هر صورت امیدوارم که نتیجه به آن کمک کند sumar تا بلوک مترقی ما را از دست یک دولت دست راستی نجات دهد. اما بارها تحلیل کرده‌ایم که باید از کوتاه‌مدت خارج می‌شدیم و همیشه سیاست را فقط به فردا نمی‌اندیشیدیم، بلکه با دیدی بلندتر. اگر سیاست چیزی فراتر از محاسبات انتخاباتی است، من معتقدم که ما باید به این اهمیت دهیم که فضای تغییر در کل بعد از 10N چگونه به نظر می رسد.

من همچنین در نحوه عملکرد این پروژه به عنوان یک سازمان اختلاف نظرهای اساسی دارم. اگر از اشتباهات خود چیزی آموخته ایم، این است که به نام عجله، ساخت و ساز کند و دقیق سازمان را همیشه در پس زمینه گذاشته ایم. اگر در این سال‌ها چیزی آموخته‌ایم، این است که عمودی‌بودن و فقدان ساختارهای همراه با رهبری فوق‌العاده، سازمان‌ها را بدون وزنه تعادل کافی می‌گذارد. ما باید برعکس کاری را که در زمان اشتباه انجام می‌دادیم انجام دهیم: باید از تبدیل انتخابات مقدماتی به یک رویه رسمی دست برداریم، باید از ستیزه‌جویی فقط برای تأیید تصمیم‌های گرفته شده خودداری کنیم، باید فمینیسم را نه فقط در عکس‌ها و کمپین‌ها، اما مهم‌تر از همه در لحظاتی که از کانون توجه خارج شده‌ایم و می‌توان زنانه‌سازی را عمیق‌تر کرد، باید فضاهایی را برای بحث و گفتگو فراهم کرد که در آن نقد و انتقاد گنجانده شده و عادی شود. مخالفت‌ها و ضروری است فرهنگ مضر دشمن داخلی را که شامل انگ زدن به کسانی است که صدای متفاوتی دارند، پشت سر بگذارند. به طور خلاصه، باید قوانین، رویه ها، تشریفات و ارگانیک بودن یک سازمان را فراهم کرد. زیرا اگر چیزی با احزاب ساخته شده به عنوان ماشین های جنگ انتخاباتی همراه شده است، ظلم فقدان ساختار است. می دانیم که این عجله، لحظه های استثنایی و فرصت های تاریخی فرضی است که هرگز فردا تکرار نمی شود و همیشه توجیه می کند که نمی توان حزبی را با تشکیلاتی مستحکم ساخت که در دراز مدت آن را از رویارویی عادلانه با چالش ها ناتوان می کند. فردا بسیاری از شکست های Podemos به دلیل اثرات بلندمدت یک مدل حزبی است. همه ما مسئول اشتباهاتی بوده ایم که فضای تغییر را به این وضعیت رسانده است و وظیفه ما این است که از آنها درس بگیریم و دیگر تکرار نکنیم.

و اگر ما زنان فمینیست در این سال‌ها چیزی را به وضوح آموخته‌ایم، این است که دقیقاً تهی بودن از یک سازمان مستحکم و گرفتار شدن در دام غیر رسمی است که ابتدا زنان را اخراج می‌کند. بدون تشریفات و ارگانیک بودن، فمینیست ها حتی شرایط مادی برای دستیابی به کار و اصلاح نابرابری های سازمان ما را ندارند.

من دلایل سیاسی قوی برای ادامه ندادن به حمایت از این پروژه دارم و برای افرادی که همچنان سوابق من به عنوان معاونت را با این اختلافات حفظ می کنند، ناعادلانه به نظر می رسد. اما برای همه دوستان ارزشمندی که در ماس مادرید ادامه می‌دهند آرزوی موفقیت می‌کنم، می‌دانم که بسیاری تلاش خواهند کرد تا این پویایی را تغییر دهند و می‌دانم که موسسات پیشنهادهای شجاعانه‌ای برای کمک دارند. واضح است که، به‌ویژه فمینیست‌های دیگر، به حمایت ما از بیرون که می‌توانیم به آنها کمک کنیم، نیاز خواهند داشت و من همیشه برای این کار اینجا خواهم بود. از روی تجربه می‌دانم که قدرت زنان فمینیست در سازمان‌های سیاسی معمولاً از اعتماد رهبران نشأت نمی‌گیرد، بلکه از گروه فمینیستی ناشی می‌شود که از درون و بیرون از آنها حمایت و حمایت می‌کند.

امیدوارم فضای تغییر از این انتخابات عمومی قوی‌تر بیرون بیاید. من به نوبه خود به مبارزات انتخاباتی خود در این فضای وسیع ادامه خواهم داد و سعی خواهم کرد این امکان را برای زنان از این یا آن جریان یا حزب ایجاد کنم تا در یک مسیر با یکدیگر همکاری کنند. شاید بتوانیم از خود انتقاد کنیم و از خود بپرسیم که آیا در این دوران هژمونی فمینیسم نمی‌توانستیم نمونه‌های بیشتری از همکاری و تفاهم در میان این همه رویارویی که برای همه مضر بوده ارائه دهیم؟ اگرچه در گذشته می توانستیم کارهای بیشتری انجام دهیم، اما هنوز برای انجام آن در آینده زمان داریم. زنان در فضای تغییر، اگر بتوانیم فضاهای عرضی بسازیم، می توانیم sumar بسیار در بازسازی لازم که فردا برای التیام زخم ها و پایان دادن به درگیری ها مورد نیاز است. من متقاعد شده‌ام که اگر روزی بتوانیم فضایی را بسازیم که این کشور را تغییر دهد، به فوری‌ترین نیازهای آن پاسخ دهد، کثرت آن را به عهده بگیرد و اعتماد شهروندان را به نهادها و دموکراسی بازگرداند، باید از فمینیسم

من با خوشحالی از آموختن چیزهای زیادی می روم، خوشحال از ملاقات با افراد شجاع و متعهد که همیشه همراه من خواهند بود، و به دستاوردهای کوچک نهادی مانند اصلاح قانون خشونت در جامعه مادرید افتخار می کنم. به همین دلیل این سالها ارزشش را داشته است. من قصد دارم فمینیسم را از جاهای دیگر انجام دهم، متقاعد شده‌ام که هژمونی فمینیسم در سال‌های اخیر به دلیل پتانسیل عظیم آن به عنوان یک پروژه دگرگون‌کننده و با اطمینان از وجود یک پروژه فمینیستی قدرتمند در سمت چپ حزب سوسیالیست است. به رسمیت شناختن مراقبت و مبارزه با بی ثباتی، مبارزه برای حقوق کار نامرئی ترین ها، سیاسی کردن خشونت جنسی یا دفاع از تنوع، نبردهای حیاتی در روزهای ما هستند و ما برای پیروزی در آنها به یکدیگر نیاز داریم.

رفقا هرجا که هستیم بریم سراغشون.»