[Ketina bikarhêner] Bersiva gotara ''Transversality çi ye?''

ji hevkar Joan Pérez

Ji aliyê aragonîstên demokrat.

Ev yekem gotara ye ku min ji bo rûpelê nivîsandiye û ez hêvî dikim ku ew wekî beşdariyek be û ji bo nîqaşê çêker be. Mebest ew e ku ne bêrûmetkirin an jî şermezarkirin be, belkî rexnekirina aliyên ku ji hêla hevkarê ve hatî pêşve xistin û li gorî min analîza wî di kîjan xalan de têk diçe.

Di gengeşiya ku Podemos naha dike de, pirsa di derheqê veguheztinî çi ye de nikarî rasttir be, ji ber ku ew tam di hundurê veguheztinê de ye ku divê em stratejiyek serketî ava bikin. Stratejiya serketî ya ku armanca wê serîlêdana bernameyek hilbijartinê ye ku em wan polîtîkayên ku têne meşandin ku modela civakê ya ku Spanya hewce dike tehdîd dikin berevajî bikin. Xweşbextane kes di Podemos de li ser naveroka bernameyê nîqaşê nake; Nîqaş ne ewqas di 'çi' de lê di 'çawa' de ye. Pirsgirêk ev e ku hêlên çalakiyê ji bo çar salan çi bin da ku di hilbijartinên pêş de em karibin rêvebirinê bikin, ji bo ku bernameyê bi hêsanî û rewatir bicîh bînin, divê ev armanca Podemos be.

Ku Podemos ji destpêka damezrandina xwe ve ew qas serketî ye, ne di helwesta sazûmanî, axaftin an jî bi gotina navdar de ji partiyên klasîk cuda ye, ew di pêşkêşkirina çareseriyên ji pirsgirêkên gel re, wekî pêkanîna dahatek bingehîn an referanduma Katalonyayê. Tevgerên wekî nebûna ji pêşwaziyan jixwe bêyî alîkariya me ji hêla IU an ERC ve berî Podemos hatine kirin. Serkeftina Podemos di berevajiyê wê de ye, di zanîna bernameyeke sosyaldemokratî de ji bo kesên ku xwe çepgir nabînin re gotarek balkêş dide. Dema ku Pablo Iglesias UBI wekî pîvanek "aqilê hevpar" diaxivî, wî tedbîran ji hin hestyariyên ku gelek kes parve nakin veqetand. Serkeftin di gihîştina wê yekê de ye ku bername gihîştiye mirovên ku wekî din nedigihaştiya.

Lê ev nayê wê maneyê ku em dişibin partiyên berê, li vir kes niyeta xwe nîne ku dîsîplîna dengdanê, kariyerê û deriyên zivirî pêk bîne. Di her rewşê de, ya ku divê em bikin ev e ku bi rêbazên nû partiyek nû ava bikin, lê bila van rêbazan xizmetê bikin da ku pêşniyarên gel bi rêya kanalên ku niha di meriyetê de ne, ku her çend em kêm-zêde ji wan hez dikin jî, tenê yek in. ku lihevhatina wan garantî dike.

Lê ji ber vê sedemê divê em ne tenê partiyek din bin, ger tiştek hate xuyang kirin ew e ku stratejiya "Destê dirêjkirî" ya 26J xeletiyek cidî bû ji ber ku piştî "bêderketinê" em nikarin li ser hevalbendiya gengaz a PSOE hesab bikin. guhertinê pêk bînin, lê divê ev yek me bêtir teşwîq bike ku em cîhê ku ji hêla PSOE ve hatî terikandin bi dest bixin, ku dev ji her daxwazek ku bibe ajanek ku ji bo serketinê pêşbaziyê dike û xwe wekî hêzek bindest a PP-yê ji nû ve piştrast kiriye, bi dest bixin.

Ji ber vê yekê em, her çend di rêyan de ji hev cuda bin jî, gihîştine heman qonaxê, ku derfeta me ya mezin e ku em pirjimariyek jêhatî ava bikin û bixapînin da ku bigihîjin serkeftinê. Niha, ew pirraniya ku rêheval bi çepa kevneşopî dide nasîn, yên ku hesreta ji nû vejenkirina saziyan û kesên bêîdeolojîzkirî ne, ger di wê tiştê ku jê re “navend” tê gotin, bi cih bibin, dikarin xwe baştir hîs bikin; û ku hevalbend ji bo partiyek mîna Podemos wekî derewîn an nehêz binav dike

Bi dîtina min, ev komên nifûsê dê gelek ji gotinên ku Podemos dide fêhm nekin, eger ji êrîşa bi çekên xwe sûdê wernegirin. Julio Anguita du tişt got: Bi Destûra Bingehîn û Bername, Bername, Bername tevbigerin. Nabe ku em alaveke herî biçûk a xapandinê jî nedin rejîmê û bi dev ji axaftineke ku dikare wan kesan bikişîne, bi zimanekî ku ew jê fêm nakin bi wan re biaxivin û wan wekî tiştên ku ew pê nas nakin bihesibînin. ji lêkirina dîwarekî di navbera projeya Podemos û baweriya kesên wiha pêve tiştekî din nekin.

Ji ber vê yekê, tê pêşniyar kirin ku di van aliyan de neyên kategorîk, ji ber ku ger em bernameyê wekî tiştek ne nerm û ne baldar pêşkêş bikin, em ê rewabûna pêkanîna wê winda bikin. Heger em şertên wê bikar bînin em avantajê nadin rejîmê, di nav sedemên din de, ji ber ku dema ku rast were bikar anîn ew çeka herî bi hêz in ku bi zelalî û eşkere nakokiyên wê diyar bike. Dema ku ew îtîrazê li destûrek dikin ku ew pê napejirînin, em fersendê pêşkêşî mirovan dikin ku bibînin ku projeya me biryara rast e ji bo parastina berjewendiyên wan.

Hevkar her wiha behsa siyasîkirina jiyana rojane kir, û ew rast dibêje, pêwîst e bêjim ku arîşeyên rojane yên hevwelatiyan pirsgirêkên siyasî ne û ji ber wê jî çareseriyeke siyasî heye, ji ber vê jî sedemê berfirehkirina teza xwe ku divê em xwe xurt bikin. ji aliyê sazî û dezgehî ve, ji bo ku em garantiyê bidin van pirsgirêkan ku dê çareseriyek ji aliyê me ve hebe, ku ger bi rêyên sazî û dezgehî were bidestxistin, bêguman wê rewabûnek mezintir hebe. Divê ev di her rewşê de ne bêhêvîkirina karê ku ji hêla civaka sivîl ve tê meşandin, lê berevajî wê bibe garantiyek li hember dijminên me yên ku wê şermezar dikin.

Di derbarê jinbûyîna siyasetê de, tiştek heye ku ez ê balê bikşînim ser xwe û ew jî ew e ku hûn wê bi nirxên zikmakî bidin nasîn, ku min ne di nav Thatcher, Merkel û Le Pen de wekî mînaka jinan di siyasetê de nedîtiye. Girîng e ku em van nirxan rast bikin, lê dîsa jî ez bawer dikim ku divê em ji bîr nekin ku armanc pêkanîna bernameyê ye, ku ji bo wê divê em bi ser bikevin, û yê ku pêşbaziyê bike bi ser dikeve. Modela siyasî beriya her tiştî li ser dubendiyên nakokiyan, li ser hevrikiyê hatiye avakirin, lewra eger em nexwazin jî, ji bo serketinê divê em hevrikiyê bikin.

Di dawiyê de, ez analîzek ku García Linera (Cîgirê Serokê Bolîvyayê) demek berê li Otra Vuelta de Tuerka çêkiribû bînim ziman: Ji bo ku em bigihîjin armancên xwe divê em Gramsci-Lenin-Gramsci bikin. Yanî dema ku me jiyana rojane siyaset kir, qonaxeke ku ji ber ku em navenda lijneyê ne, êdî bi ser ketiye, êdî dema têkbirina dijmin hatiye. Ji bo vê jî divê em piştrast bin ku her kes meşrûiyetê di me de dibîne, ji ber ku em dixwazin bingehên rejîmê ji holê rakin, pêwîste em bibin partiya piraniyê û ji aliyê hejmarî û kalîte ve ‘destûrparêzî’ bi ser bikevin û parêzvanên rejîmê neçar bikin ku me qebûl bikin. paradîgmayan. Em ê tenê bigihîjin vê yekê ger em dev ji pênaseyên kevn ên ku mîna Spanya di 78-an de li paş mabûn, berdin. Divê em civaka sivîl bixapînin ku hegemoniyên nû ava bikin û bi vî rengî rejîmê têk bibin.