Hilbijartin 26-J: Di bilbilê de pir dibiriqe-Em dikarin?

Li Spanyayê, ji sedî 80ê mirovan tenê bi şert û mercî bi siyasetê re eleqedar dibin. Û herî zêde 20% ji temaşevanan hene. Dibe ku kêmtir.

Divê ev rêjeyên hanê bi rastî neyên girtin, ji ber ku ew bersivê nadin tu lêkolîn an anketê. Min ew îcad kirin da ku tiştekî ku ji min re pir rast xuya dike ronî bikim: pirraniya mirovan di bilbilên rastîn de dijîn, li derdorên ku gelek hevalên wan, malbat, têkiliyên li ser torên civakî, hwd., mîna wan difikirin. Dema ku ev mirov di heman demê de eleqeyek taybetî bi tiştekê re hebe (mînak, siyaset), ew dikarin bawer bikin ku bilbila ku ew tê de dijîn rastiyek e.

Fikra ya Em ne di rastiyê de, lê di nav rastiyê de di nav bilbilan de dijîn, ne nû ye: ew tiştekî asayî ye ku bi hezaran car hatiye dubarekirin û ji min re bê guman xuya dike.

Ger em kanalên agahdarî yên cihêreng ên li Spanyayê binirxînin, bê guman em ê wan di hemî rengan de bibînin. Bi giştî mixabin ji bo me her navgînek rêzek xwe heye û her kes tenê diçe ser ya xwe. Di medyayê de pirdengîya navxweyî tune, belkî yekdengî heye. Dibe ku xwendevanê rastgir çu carî dev ji bilbilê xwe bernede, ji ber ku ew tenê hin medyayê dixwîne û temaşe dike. Çepgir jî dikare heman tiştî bike. Û yê li navendê... yê li navendê hinekî dijwartir e, lê ew jî dikare îdare bike.

Bi gelemperî, 80% ji nifûsa ku bi taybetî bi siyasetê re eleqedar nabin tenê wiya dikin. Tiştê ku pêşdaraziyên wî yên berê piştrast dike, dibîne an dixwîne, û tiştê ku wan piştrast nake bi tevgerek nefret red dike, kanal an malperê diguhezîne. Heke we Twitter hebe, hûn tenê mirovên xwe dişopînin, hûn tenê bi hevalên xwe re şîrove dikin. Nîqaş nîne. Ti dubendî nîne. Ew dizane ku rastî çi ye.

Û ji sedî 10 an 20% ku herî zêde beşdarî siyasetê dibin, çi dibe? Tiştê ku bi wan re dibe ew e ku ew toran diherikînin: ne tenê medyayên girêdayî partiya wan, ew jî, lê bi giştî toran. Û ya ku niha diqewime ev e ku, bi cûdahiyek pir mezin, Yên ku herî zêde tevlî dibin hilbijêrên Unidos Podemos in. Ez nikarim vê rastiyê bi lêkolîn û anketan jî piştrast bikim, lê ji min re pir zelal xuya dike. Piraniya kesên ku li ser torên civakî behsa siyasetê dikin, behsa Podemos dikin û Podemos diparêzin. Bi serê xwe ev ne baş û ne jî xirab e. Bi tenê, di dema niha de di siyaseta Spanyayê de, wisa ye.

Pirsgirêk dema ku piraniya alîgirê Unidos Podemos rastiyê ji xwe re rave dike derdikeve holê: ji ber ku gava ew digihîjin toran ew ji hêla mirovên ku mîna wan difikirin ve têne dorpêç kirin. bi nehişmendî alîgiriyê dipejirînin: bawer dikin ku ew ji wan zêdetir in, ku ew ji tiştên ku ew bi rastî girîng in girîngtir in, û ku nerînên wan ji ya ku bi rastî dikin girantir in.

Werin em mînakek bidin. Di van rojan de, Serokê partiya çarem a Spanyayê çû welatekî Amerîkaya Başûr ku di krîzek civakî û aborî ya pir giran re derbas dibe. ji ceribandina paramîlîter a desthilatdarên wê û tedbîrên şaş ên aborî yên ku hatine girtin. Helbet ev şîroveya min e. Yên din dê yên din hebin. Serdan bi serê xwe ne girîng e. Ev tenê tevgerek e, mîna ya ku heman siyasetmedar beriya mehekê dema serdana kampeke penaberan kiribû. Dibe ku hûn kêm-zêde jê hez bikin, dibe ku ew kêm-zêde hilbijartî xuya bike, lê ew li wir dimîne.

Welê, Bertekên li ser medyaya civakî hêrs bûn. Bêhevseng. Şagirtên partiyekê ku serokên wê di dirêjahiya salan de gelek caran çûne wî welatê Amerîkaya Başûr, di berdêla fatûreyên mezin de, û çendîn caran li ser mijarên siyasî û aborî şîret li wî welatî kirine; Alîgirên partiyek ku, ji ber vê yekê, heta radeyekê berpirsê wê karesata ku tê de ye, cilên xwe diçirînin, ji ber ku 2 roj in serkirdeyekî siyasî tê wir da ku eleqedar bibe bi tiştên ku diqewimin. Ne tenê ew, lê heman şagirt zengilan lêdixin û dibêjin ku "ew faşîstê porteqalî" dê li ser sindoqan berdêlên giran bide (ew jê re dibêjin siyasetmedarek ku sê meh berê bi heman partiyê re li hev kir ku ew dibêjin kî dixwaze paşê li hev bike. meh). Navê "faşîst" tiştê herî nerm e ku hûn van rojan dikarin bixwînin. Ne sorbûn. Heqaret û îspatkirinên din ên li ser îdiaya xerabiyên taybet ên siyasetmedarê tacîzkirî pir normal in. Her tişt pir demokratîk e.

Ev zêdegaviyên diyalektîkî yên ji aliyê girseyên pro-Podemos ve li ser torên civakî, bi dîtina min, ji ber dîtina wan a bilbil a rastiyê ye. Bê guman, ne her kes di wê dinyayê de dikeve xefika hêsankirinê. Lê gelek dikin. Ew di nav xwe de diaxivin, argumentên xwe ji nû ve piştrast dikin, dijberî nabînin û ji bo ku rewş xirabtir bibe, di hemî torên civakî yên welêt de xwe bi piraniyek eşkere dibînin, ku ji ber bandora naskirî wan dihêlin. bandwagon, mezin bibin, û hîn bêtir ji nûnertiya xweya derûnî bawer bikin.

Ev hemû dê (ji bo wan) pir erênî be, eger bigihije civakê bi giştî û wê qanih bike. Lê ne wisa ye. Civak bi giştî ne ew qas eleqedar e û ne jî ew qas girîngiyê dide van mijaran. Tevahiya civak ji heqeret û destavêtinê aciz e, û xwedî meyla xwe ye ku alîgirê heqaretan e. Civak, bi kurtasî, di nav bilbilên din de dijî ku tê de hindik girîng e ku hashtag-a herî populer a li ser Twitter-ê çi ye.

Di vê wateyê de, Partiya Popular, di paşerojê de û berdewam dike, baştirîn hevalbendê Podemos, bi derbaskirina hin sînoran re xwe spartin neqandina wî. Û heman tişt dikare bi awayekî din jî were gotin. Her du jî naha bi polarîzasyonê re eleqedar in, û her du jî heman lîstikê dilîzin, da ku PSOE û Ciudadanos ji wê derê bihêlin.

Îfadeya kevnbila ew li ser te bipeyivin, her çiqas xerab be jî", li ser prensîbek bingehîn e: gava ku alternatîfek nîqaşkirî ya di navbera du vebijarkan de ji komek mirovî re were pêşkêş kirin, di prensîbê de, kom dê di nîvî de dabeş bibe.

Ji ber vê yekê, di mijara gera Rivera ya Venezuelayê de, ji bo partiyek ku di hilbijartinên Kanûnê de %13,9 dengan bi dest xistiye, serpêhatiyek bi vî rengî dikare pir bikêr be: ew we dixe nav ronahiyê, mirov li ser we diaxivin, hûn girîngiyê digirin. bi piranî spas ji berteka neaqilane ya hin dijberên siyasî re. Rastiya ku bi hezaran bikarhênerên Twitter-ê yên hêrsbûyî ji we re xerab diaxivin dê rêjeyek nifûsê ku her gav ji wê 13,92% ji dengên ku we di sindoqan de bi dest xistiye pir zêdetir be.

Ji ber vê yekê, behîsa Ciudadanos li ser gera Rivera ya Venezuela, dibe ku ew çend ne dûr be. wekî ku ji yên ku di nav bilbila Podemos a bi deng de dijîn xuya dike. Kulîlka ku dengdêrên Ciudadanos tê de dijîn pir cûda ye, û manevra dikare dengan ji bilbilên nêzîk bikişîne, wekî ku dikare wan winda bike. Em nizanin, lê bi giştî Ji bo kesên ku ji windakirinê bêtir qezenc dikin xetereyek meqbûl xuya dike.

Derbarê dilşewatiya ku di bilbila Podemos de tê hilma kirin, dibe ku divê ew li wê binerin. Tevlihevkirina civakê bi xwe re rêya herî baş e ku mirov êrîş bike. Bi qanîkirina kesên jixwe qanebûyî, bi dengbêjiya zêde, ya ku dibe sedema reva civakê ya mayî ye.

Stêrkên pir mezin sotemeniya xwe zû dişewitînin û tenê çend mîlyon sal dijîn. Yên pir piçûk hêdî hêdî dijîn, bi sebira ronahiya xwe ya piçûk, lê ji zû de piştî ku gerdûn bi xwe çêbû, ew dibiriqin. Hîn gelek mîlyaran sal ji jiyana wan maye û dema ku yên mezin bi sedsalan ji holê rabin dê serdest bin.

Civata ronakbîr a temaşevanên Podemos dêw û pir çalak e. Ew ji hemî civakên din bi hev re ronîtir dibiriqe. Lê hay ji xwe hebin: ev demeke dirêj e ku bi hemû leza xwe sotemeniyê dişewitîne, heqaret û betalkirinê dide endamên civakên din û bêyî ku haya wî jê hebe.

26ê Hezîranê nêzîk e, xweşbextane, û ronahiya podemite her ku diçe zêde dibe. Stêrka we dikare heta wê rojê bidome û bi ser keve. Lê divê hin kes li ser rezervên sotemeniyê bifikirin: Tewra çar hefteyên pêş de dibe ku pir dirêj hîs bikin. Tiştê teqez ev e ku ger vexwarinê birêkûpêk nekin, çar salên ku dê li pey wan werin dê herheyî bin. Û ew ê bibin yên dawîn.