PP-congres (de sleuteldag), Soraya of Casado?

Enquêtes zijn nutteloos, althans in dit geval. De volgende leider van de Partido Popular zal niet worden gekozen door de Spanjaarden in het algemeen, noch door de PP-kiezers in het bijzonder, noch zelfs door haar leden in het bijzonder. Het wordt aangewezen door a montage van iets meer dan 3.000 mensen die op lokaal niveau de harde kern van de partij vormen, en wier belangen, relaties, ambities en angsten doorslaggevend zullen zijn als het gaat om het deponeren van het stembiljet in de stembus.

Weet iemand wie er gaat winnen? Waarschijnlijk niemand. Het gegeven woord kan worden verraden, zoals blijkt uit het feit dat, volgens de verslagen van de oude dame van de twee kandidaten, beiden gegarandeerd 130% van de mogelijke stemmen krijgen. Of meer. Bij de voorverkiezingen van de PSOE, die ruim een ​​jaar geleden alles veranderden, heerste ook onzekerheid, hoewel velen achteraf bezien herhaalden: ‘Ik zei het je toch.’

Tegenwoordig praat iedereen met een kleine mond over zijn eigen rekeningen. En als ze het goed hebben, zullen ze vanaf zaterdagavond met voldoening zeggen: ‘Ik wist het al.’ Maar nee, dat weten ze niet. Op het eerste gezicht De voorverkiezingen zijn heel dichtbij, met een Casado in opkomst (het ‘verliezerspact’ dat hij met Cospedal en anderen heeft ondertekend is slechts een van de factoren die hem drijven) en een Soraya die veel middelen heeft om uit te putten en veel gunsten uit het verleden om tot honderd procent te onthouden of tweehonderd belangrijke afgevaardigden die uiteindelijk de balans in uw voordeel kunnen laten doorslaan.

Enquêtes helpen niet, maar mond-tot-mondreclame ook niet. De neiging van veel compromissen om te liegen om hun toekomst niet in gevaar te brengen, om er voor beide partijen goed uit te zien, is begrijpelijk.

Het gaat niet om de vrije en impulsieve stem van een verre militant zonder directe belangen. Hier Mensen die vooral betrokken zijn bij de lokale en regionale netwerken van de partij zullen beslissen: met zeer specifieke persoonlijke verwachtingen en enkele komende jaren waarin ze hebben nodig wees oké geplaatst. De kandidaat die aan elk van de afgevaardigden het idee heeft overgebracht dat zijn persoonlijke toekomst beter zal zijn met hem als partijleider, zal de dag winnen.

Voor de rest van het land en de andere politieke partijen geldt Het echt interessante begint de dag na de stemming. Dat en niets anders is waar Albert Rivera, Pedro Sánchez en misschien nog wel meer Santiago Abascal met enige ongerustheid op wachten.

Dit is geen grap. Het is niet alleen een interne aangelegenheid van de PP. Deze benoeming zal de visie van de Populaire Partij veranderen, maar zal ook die van de andere partijen substantieel wijzigen. De nieuwe leider van de Popular Party zal, ten goede of ten kwade, de verwachtingen verstoren van degenen die de afgelopen twee jaar in de peilingen zijn gestegen, grotendeels dankzij Rajoy's achteruitgang.

Mariano is nu geschiedenis. Aanstaande zondag zal iemand zijn plaats innemen, zijn eerste grote toespraak houden en zal een ander pad gaan bewandelen, heel anders. Of de Populaire Partij haar traditionele vermogen behoudt om die groep bijeen te brengen, zal afhangen van haar succes of mislukking. natuurlijke meerderheid van vele miljoenen kiezers, variërend van extreemrechts tot centrum, rond één verkiezingsstemming.

Wie zaterdag wint, wint, hij zal niet echt iets hebben gewonnen als zijn beslissingen ertoe leiden dat hij te veel stemmen op de linker- of rechterflank verliest. Casado riskeert met zijn conservatieve wending ruimte vrij te laten voor Ciudadanos, wat hem dus de kans zou kunnen geven inhalen definitief en wordt het enige alternatief voor Pedro Sánchez. Soraya van haar kant neemt het risico, als haar toespraak overdreven pragmatisch klinkt, om argumenten op te geven die VOX zich zal toe-eigenen. De partij van Abascal zou dan een of enkele afgevaardigden krijgen, maar zij zouden, als gevolg van het verlies van overblijfselen in de provinciale kiesdistricten, tot enkele tientallen leden van de PP kunnen aftrekken.

Uiteindelijk wordt de zaak samengevat in wie kan het rechtse electoraat het beste behouden zonder het centristische electoraat definitief te verliezen.

Interesse in sociale netwerken:

Kiezersvoorkeur voor elk van de kandidaten (electoPanel Julio):