Het verhaal gaat rond

Na de algemene verkiezingen van 28 april, en meer nog, na de gemeentelijke en gewestelijke van 26 mei, de PSOE ademde met optimisme en vertrouwen: ze hadden de overhand en het handvat was stevig vastgebonden. Het was de enige partij die bijna overal kon regeren, met groeiende steun en een project dat min of meer uniform werd uitgevoerd over het hele nationale grondgebied.

En de andere partijen? AnderenAllemaal, om de een of andere reden, ze waren in retraite: sommigen liepen op niets uit, anderen verloren gemeentelijke en regionale macht, of waren, om die te krijgen, afhankelijk van regeringspacten die uiteindelijk erg duur zouden zijn, en degenen van buitenaf verdwenen uiteindelijk praktisch uit sommige gemeenschappen.

Met zo'n scenario was het bijna normaal voor de strategische beslissing van de PSOE was wat het was: wacht en laat Ciudadanos en Podemos branden op hun eigen kolen, zodat iemand uiteindelijk toegaf en eind juli de inhuldiging faciliteerde in ruil voor niets of bijna niets. Maar gezien de weigering van Ciudadanos om zelfs maar de telefoon op te nemen, Sánchez legde zich neer bij het feit dat de focus op Podemos werd gelegd (iets wat hij nooit echt leuk vond).

Maar uiteindelijk is alles ingewikkeld geworden. De laatste dagen van deze maand, al tegen de stroom in, betekenden een radicale verandering van omgeving. Het gedrag van Sánchez tijdens de inhuldigingssessies van 22 tot 25 juli De Spanjaarden vonden het niet leuk zoals het eerste onderzoek over de kwestie uitgevoerd door electomania.es toonde, en bevestigde, met nuances, het daaropvolgende onderzoek door Sociometrica voor El Español.

De gegevens die we vandaag hebben op electomania.es, evenals die van Sociometrics, en die ongetwijfeld in andere onderzoeken in de komende weken zullen worden onthuld, geven aan dat de opeenstapeling van stemmen voor links, en meer specifiek van de PSOE, die heel sterk was in mei en juni, is gestopt in zijn tracks. In dit verband, het CIS maandelijks, wanneer gepubliceerd, Het zal niets verduidelijken omdat zijn veldwerk voorafgaand is aan de inauguratie en omdat, zoals we inmiddels allemaal zouden moeten weten, zijn gegevens geen echte schatting van de stemmen zijn.

Het probleem van de PSOE is dat ze het verhaal, haar verhaal, is kwijtgeraakt. Dat met zoveel zorg opgebouwde verhaal dat de partij ertoe heeft gebracht bruikbare stemmen te vergaren, obstakel na obstakel te overwinnen en de verkiezingen te winnen, is (even) ingestort.

Een tweede probleem, dat het hele land raakt, is dat het krediet verloren door Sánchez in de tweede helft van juli niemand heeft het gewonnen. Tenminste, niemand met namen en achternamen, of met herkenbare acroniemen.

Spaanse samenleving, gebaseerd op wat ons panel ons dag in dag uit vertelt, is gegaan van het ondersteunen van de PSOE voornamelijk (grotendeels als minder kwaad) om niemand te steunen. De grote electorale agent van ons land, de architect van de meest omvangrijke overdrachten van stemmen, degene die velen negeren maar die vaak meerderheden toekent en verwijdert, heeft een hernieuwde bekendheid gekregen: onthouding. Afgezien van het feit dat de PSOE of Podemos schuldig worden bevonden aan het mislukken van de investituur, wie het wordt eigenlijk toegeschreven aan de hele politieke klasse. Onze gegevens maken duidelijk dat bijna augustus is aangebroken, Beu en woede hebben zich gevestigd in de Spaanse samenleving, zodat de grote winnaar tegenwoordig niet Pablo Iglesias is, noch Pedro Sánchez (integendeel), noch de rechtse partijen, die niet echt stemmen winnen. De winnaar is onthouding.

Het verhaal is omgeslagen in ronde, en ronduit moeten de partijen (vooral de PSOE) vanaf september proberen de situatie weer in hun voordeel te keren. Omdat, vandaag, de verveling van de samenleving is zodanig dat een verkiezingsoproep zou worden, door het gecombineerde spel van de heersende onthouding en ontgoocheling, iets totaal onvoorspelbaar.