Sąd Najwyższy informuje o ułaskawieniu procesu

Sąd Najwyższy zgłosił sprzeciw wobec udzielenia jakiejkolwiek formy ułaskawienia -całkowite lub częściowe- o godzskazany za przestępstwa podburzania, sprzeniewierzenia środków publicznych i nieposłuszeństwa nie doceniając racji sprawiedliwości, słuszności i użyteczności publicznej, które uzasadniałyby udzielenie miary łaski.

Sędziowie to rozważają zasada proporcjonalności kar nie została naruszona tym, którzy zostali skazani, że nie ma żadnego dowodu ani oznaki skruchy z ich strony.

Dodaje, że argumenty, na których się opierają różne prośby o ułaskawienie składane przez osoby trzecie zacierają znaczenie ułaskawienia bo pociągają zbiorową odpowiedzialność karną, a ponadto chcą, aby rząd sprostował wyrok Sądu Najwyższego.

Sąd to zauważa skazani nie przyczynili się do usprawiedliwienia powodów które legitymizowałyby korzystanie z prawa łaski, a których nie możesz podać w swoim sprawozdaniu „najmniejszy dowód lub najsłabsza oznaka skruchy”.

„Nawet uelastyczniając ten wymóg prawny i uwalniając jego wymóg od potrzeby odczuwania skruchy za dokonany czyn, można było dostrzec pragnienie powrotu do porządku prawnego zachwianego przez zbrodnię. Przekaz przekazywany przez skazanych w ramach korzystania z prawa do ostatniego słowa oraz w ich późniejszych wypowiedziach publicznych jest bardzo wyrazisty gotowość do powtórzenia ataku na filary demokratycznego współistnienia, nawet przy założeniu, że walka o ich ideały polityczne – o niekwestionowanej legitymacji konstytucyjnej – upoważniłaby obywatelską mobilizację do ogłoszenia nieprzestrzegania prawa, wymiany głowy państwa i jednostronne przemieszczenie źródła suwerenności”, podkreślają sędziowie.

Raport Sądu Najwyższego jest obowiązkowy przy ocenie ułaskawień, ale ostateczna decyzja należy do Rządu, który nie jest przez niego bezpośrednio związany.

Artykuł przygotowany przez EM na podstawie informacji dostarczonych przez Europa Press