Wybory 26-J: Za dużo blasku w bańce – Czy możemy?

W Hiszpanii 80% ludzi interesuje się polityką jedynie okazjonalnie. A fanów jest co najwyżej 20%. Prawdopodobnie mniej.

Tych wartości procentowych nie należy rozumieć dosłownie, ponieważ nie odzwierciedlają one żadnych badań ani ankiet. Wymyśliłem je po prostu, aby zilustrować coś, co wydaje mi się bardzo realne: większość ludzi żyje w prawdziwych bańkach, w środowiskach, w których wielu ich przyjaciół, rodziny, kontakty na portalach społecznościowych itp. myśli tak samo jak oni. Kiedy ci ludzie również są czymś szczególnie zainteresowani (na przykład polityką), mogą uwierzyć, że bańka, w której żyją, jest rzeczywistością.

Pomysł Nie żyjemy w rzeczywistości, ale w bańkach w rzeczywistości, nie jest niczym nowym: jest to banał powtarzany tysiące razy i wydaje mi się niewątpliwy.

Jeśli przejrzymy różne kanały informacyjne w Hiszpanii, znajdziemy je oczywiście we wszystkich kolorach. Ogólnie rzecz biorąc, niestety dla nas, każde medium ma swoją linię i każdy idzie tylko do swojej. W mediach nie ma wewnętrznego pluralizmu, jest raczej jednomyślność. Prawicowy czytelnik może nigdy nie opuścić swojej bańki, ponieważ czyta i ogląda tylko niektóre media. Lewak może zrobić to samo. A ten w środku… ten w środku ma trochę trudniej, ale też daje sobie radę.

Zwykle robi to 80% populacji, która nie jest szczególnie zainteresowana polityką. Widzi lub czyta to, co potwierdza jego dotychczasowe uprzedzenia, a odrzuca gestem obrzydzenia to, co ich nie potwierdza, zmieniając kanał lub stronę internetową. Jeśli masz Twittera, obserwujesz tylko swoich ludzi i komentujesz tylko ze swoimi przyjaciółmi. Nie ma debaty. Nie ma dylematu. On wie, jaka jest prawda.

A co dzieje się z 10 lub 20% najbardziej zaangażowanymi w politykę? Dzieje się z nimi tak, że zalewają sieci: nie tylko media związane z ich partią, ale także sieci w ogóle. A to, co się teraz dzieje, polega na tym, że z ogromną różnicą, Najbardziej zaangażowani są wyborcy Unidos Podemos. Nie jestem w stanie potwierdzić tego faktu żadnymi badaniami czy ankietami, ale wydaje mi się to całkiem jasne. Większość tych, którzy mówią o polityce w sieciach społecznościowych, mówią o Podemos i bronią Podemos. Samo w sobie nie jest to ani dobre, ani złe. Po prostu w obecnym momencie w hiszpańskiej polityce tak właśnie jest.

Problem pojawia się, gdy większość zwolenników Unidos Podemos wyjaśnia sobie rzeczywistość: ponieważ uzyskując dostęp do sieci, są otoczeni ludźmi myślącymi podobnie jak oni, nieświadomie przyjąć uprzedzenia: wierzyć, że są czymś więcej, niż są, że mają większe znaczenie niż to, co naprawdę się liczy, i że ich opinie ważą więcej niż to, co naprawdę robią.

Weźmy przykład. W tych dniach, Przewodniczący czwartej partii Hiszpanii udał się do kraju Ameryki Południowej, który przeżywa bardzo poważny kryzys społeczny i gospodarczy, wywodzi się z paramilitarnej pokusy jej władz i złych przyjętych przez nią środków gospodarczych. To oczywiście moja interpretacja. Inni będą mieli innych. Wizyta sama w sobie nie jest istotna. To tylko gest, podobny do tego, który ten sam polityk wykonał miesiąc temu podczas wizyty w obozie dla uchodźców. Może ci się to podobać mniej lub bardziej, może wydawać się mniej lub bardziej elektorskie, ale tak pozostanie.

Cóż, Reakcja w mediach społecznościowych była wściekła. Nieproporcjonalny. zwolennicy partii, której przywódcy na przestrzeni lat wielokrotnie podróżowali do tego kraju Ameryki Południowej w zamian za duże rachunki i którzy wielokrotnie doradzali temu krajowi w kwestiach politycznych i gospodarczych; Zwolennicy partii, która jest zatem w pewnym stopniu odpowiedzialna za katastrofę, w którą jest zaangażowana, rozdzierają szaty, ponieważ teraz na dwa dni przyjeżdża tam przywódca polityczny, aby zainteresować się tym, co się dzieje. Co więcej, ci sami zwolennicy trąbią, twierdząc, że „ten pomarańczowy faszysta” drogo zapłaci w wyborach (nazywają tego politykiem, który trzy miesiące temu zawarł porozumienie z tą samą partią, z którą, jak mówią, chce do uzgodnienia w przyszłym miesiącu). Określenie „faszysta” to najłagodniejsza rzecz, jaką można obecnie przeczytać. Żadnego rumieńca. Inne obelgi lub aluzje do rzekomych prywatnych wad molestowanego polityka są zupełnie normalne. Wszystko jest bardzo demokratyczne.

Takie dialektyczne ekscesy mas zwolenników Podemos na portalach społecznościowych wynikają, moim zdaniem, z ich bańkowej wizji rzeczywistości. Oczywiście nie wszyscy w tym świecie wpadają w pułapkę uproszczenia. Ale wielu tak. Rozmawiają między sobą, potwierdzają swoje argumenty, nie znajdują przeciwwag i na domiar złego widzą siebie w zdecydowanej większości we wszystkich portalach społecznościowych kraju, co ich skłania, ze względu na dobrze znany efekt wóz dla orkiestry, rozwijać się i jeszcze bardziej wierzyć we własną reprezentację mentalną.

Wszystko to byłoby bardzo pozytywne (dla nich), gdyby dotarło do całego społeczeństwa i je przekonało. Ale to nie tak. Społeczeństwo jako całość nie jest tak zaangażowane i nie przejmuje się zbytnio tymi kwestiami. Całe społeczeństwo dręczą obelgi i dyskwalifikacje, i ma pewną tendencję do stania po stronie obrażonych. Krótko mówiąc, społeczeństwo żyje w innych bańkach, w których nie ma większego znaczenia, jaki hashtag jest najpopularniejszy na Twitterze.

W tym sensie Partia Ludowa była w przeszłości i nadal jest najlepszym sojusznikiem Podemosa, poświęcając się dyskwalifikacji go poprzez przekroczenie pewnych granic. I to samo można powiedzieć w drugą stronę. Obaj są teraz zainteresowani polaryzacją i obaj grają w tę samą grę, aby nie wtrącać się w to PSOE i Ciudadanos.

Stare wyrażeniepozwól im mówić o Tobie, nawet jeśli jest to złe„, opiera się na podstawowej zasadzie: kiedy grupie ludzkiej zostanie przedstawiona dyskusyjna alternatywa pomiędzy zaledwie dwiema opcjami, w zasadzie grupa będzie miała tendencję do podzielenia się na połowy.

Dlatego w przypadku wyjazdu Rivery do Wenezueli, dla partii, która w grudniowych wyborach uzyskała 13,9% głosów, taka przygoda może być bardzo opłacalna: stawia Cię w centrum uwagi, ludzie o Tobie mówią, zyskujesz dzięki temu rozgłos w dużej mierze na irracjonalną reakcję niektórych przeciwników politycznych. Sam fakt, że tysiące wściekłych użytkowników Twittera źle się o Tobie wypowiada, sprawi, że odsetek populacji stanie po Twojej stronie, który zawsze będzie znacznie wyższy niż 13,92% głosów, które zdobyłeś w sondażach.

Dlatego zakłady Ciudadanos na wyjazd Rivery do Wenezueli mogą nie być aż tak naciągane jak się wydaje tym, którzy żyją w hałaśliwej bańce Podemos. Bańka, w której żyją wyborcy Ciudadanos, jest zupełnie inna, a manewr ten może przyciągnąć głosy z pobliskich baniek, tak samo jak może sprawić, że przegrają. Nie wiemy, ale ogólnie Wydaje się, że jest to akceptowalne ryzyko dla tych, którzy mają więcej do zyskania niż stracenia.

Jeśli chodzi o euforię, jaka panuje w bańce Podemos, być może należy ich zmusić, aby na nią spojrzeli. Najlepszym sposobem na atak jest mylenie społeczeństwa ze sobą. Przekonując już przekonanych, nagłaśniając zbyt wiele, można spowodować ucieczkę reszty społeczeństwa.

Bardzo duże gwiazdy szybko spalają paliwo i żyją tylko kilka milionów lat. Te bardzo małe żyją powoli, dzięki cierpliwości swojego małego światła, ale świecą już niedługo po narodzinach samego wszechświata. Pozostało im jeszcze wiele miliardów lat życia i będą królować, gdy wielcy wymrą na eony.

Świetlna społeczność fanów Podemos jest gigantyczna i bardzo aktywna. Świeci jaśniej niż wszystkie inne społeczności razem wzięte. Ale uważajcie: od dawna pali paliwo na pełnych obrotach, wyrządzając obelgi i dyskwalifikując członkom innych społeczności, nawet nie będąc tego świadomi.

Na szczęście 26 czerwca już blisko, a jasność podemitów wciąż rośnie. Twoja gwiazda może przetrwać do tego dnia i zatriumfować. Ale niektórzy powinni zacząć myśleć o rezerwach paliwa: Nawet nadchodzące cztery tygodnie mogą wydawać się zbyt długie. Pewne jest, że jeśli nie uregulowają konsumpcji, cztery lata, które po nich nastąpi, będą wieczne. I oni będą ostatnimi.