PP zaplątuje się w Ciudadanos

Powiedzieliśmy to wczoraj Podemos potrzebuje stosunkowo silnego PSOE jeśli chcesz kandydować do rządu po wyborach 26-J. PSOE, które spadło z 18-20% głosów, nie wystarczyłoby do zdobycia większości lewicy, bez względu na to, jak bardzo urósłby Unidos Podemos. Tak więc UP nie ma innej alternatywy, jeśli chce rządzić teraz, niż polegać na PSOE, które jest prawie na jego poziomie.

Dziś czas spojrzeć w inną stronę i zadać to samo pytanie: czy dla PP wygodne jest mocne czy słabe Ciudadanos?

Strategia PP na te wybory wydaje się polegać na próbie odzyskania głosów kosztem Ciudadanos, grożąc, że zrobi to w obawie przed Podemosem. Ciudadanos jest praktycznie jedynym łowiskiem głosów dostępnych dla Rajoya, być może poza wstrzymaniem się od głosu. Ale czy dążenie do tych głosów jest właściwą strategią? Czy PP opłaca się zabierać głosy Ciudadanos? Czy nie byłoby dla ciebie interesujące, podobnie jak Podemos, aby twój potencjalny sojusznik utrzymywał wysoki poziom głosów, aby wspólnie osiągnąć większość?

Aby się tego dowiedzieć, początkowo zastosowałem tę samą metodologię, co we wczorajszym artykule: załóżmy, że spolaryzowana kampania pozwoli PP odzyskać dodatkowe 5% głosów kosztem Ciudadanos. W tym celu zacząłem od danych dot średnia ankiety z 6 czerwca. poniżej użyłem elektorat miejsc . Uzyskany wynik nie pozwala jednak na wyciągnięcie wniosków. Wczoraj stało się jasne, że Unidos Podemos potrzebuje PSOE i błędem byłoby próbować zatopić go teraz. Ale w centroprawicy matematyka nie jest taka prosta.

Spróbowałem więc innego, głębszego podejścia. Zbadałem całkowitą liczbę posłów, jaką uzyskałaby hipotetyczna koalicja PP+C, zakładając, jak wczoraj, że każdy punkt, który wygrywa (lub traci) PP, będzie punktem, który traci (lub wygrywa) Ciudadanos. To uproszczenie, ale przydatne do analizy. Ale tym razem, zamiast robić to dla pojedynczej hipotezy, zrobimy to dla całej gamy możliwości. Wynik znajduje odzwierciedlenie w poniższej tabeli i wykresie:

Jak widać, w najgorszej z możliwych sytuacji znajduje się obecnie PP, z oczekiwaniami wyborczymi poniżej 30%. Dodając swoich zastępców do tych z Ciudadanos, mieliby wyraźnie mniej niż 160.

Teraz, jeśli PP wykorzysta resztę kampanii, aby rosnąć kosztem Ciudadanos, będzie to dobra inwestycja: zysk w mandatach, który by się z tym pociągnął, będzie większy niż strata, jaką spowoduje dla Rivery. Dzieje się tak w przeciwieństwie do relacji, która istnieje między Podemos a PSOE, ponieważ Ciudadanos jest od samego początku znacznie mniejsze niż PSOE. Dlatego masz mniej do stracenia. Wiele głosów Obywateli jest już straconych z góry, w prowincjach, do których pierwszy zastępca nie może dotrzeć. Z drugiej strony utrata głosów na Ciudadanos może zawsze i wszędzie skutkować hipotetycznym wzrostem mandatów dla PP.

Wyjątkiem są jednak województwa, w których PP jest zainteresowana czymś przeciwnym. Dzieje się tak na przykład w Salamance, gdzie o ostatnie miejsce toczy się spór między Ciudadanos a Unidos Podemos. To samo dzieje się w kolejnej garstce małych i średnich województw. W takich przypadkach byłoby wygodniej, gdyby PP oddała głosy Ciudadanosowi w celu wzmocnienia spornych mandatów.

Oto, co uśrednione dla całej Hiszpanii pokazuje lewa część wykresu. Diabelska sytuacja, w jakiej obecnie znajduje się PP, bierze się z tego, że znajduje się ona dokładnie w centralnej części, na wierzchołku V: jeśli nie uda jej się wygrać 26-J, dwa, trzy punkty procentowe na koszt miastanam dać, byłoby mu wygodnie nawet je stracić na korzyść tej samej partii. Wszystko poza utrzymaniem się w centralnym punkcie, około 28-30% głosów, czyli dokładnie tam, gdzie lewicowy sojusz może go wyraźnie przewyższyć. Krótko mówiąc, najlepszą opcją na dziś dla PP jest zdobycie głosów kosztem Ciudadanos. Ale jego drugą najlepszą opcją, jeśli ta zawiedzie, nie byłoby pozostanie tak, jak jest, ale oddanie kilku punktów procentowych ludziom Rivery.

Diabelskie paradoksy.

Z tej perspektywy Ciudadanos nie jest podporą PP, ale raczej przedwczesną muchą o nieprzewidywalnym zachowaniu. Mucha, którą PP musi wybrać między eksterminacją (jeśli może) a tuczeniem, ale której nie może sobie pozwolić na zignorowanie.

Inne artykuły z serii:

Sorpasso może uniemożliwić Pablo Iglesiasowi dotarcie do rządu

Wnioski