[ข้อมูลของผู้ใช้] การตอบสนองต่อบทความ ''อะไรคือ Transversality?''

จากเพื่อนร่วมงาน โจน เปเรซ

โดยพรรคเดโมแครตอารากอน

นี่เป็นบทความแรกที่ฉันเขียนสำหรับหน้านี้ และฉันหวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์และสร้างสรรค์สำหรับการอภิปราย ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างความเสื่อมเสียชื่อเสียงหรือการบอกเลิก แต่เป็นการวิพากษ์วิจารณ์แง่มุมต่างๆ ที่เพื่อนร่วมงานพัฒนาขึ้น และในความเห็นของฉัน การวิเคราะห์ของเขาล้มเหลวในจุดใด

ในการอภิปรายที่ Podemos กำลังเผชิญอยู่ คำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ข้ามผ่านนั้นไม่สามารถแม่นยำไปกว่านี้ได้ เพราะมันอยู่ในกรอบขวางที่เราต้องสร้างกลยุทธ์แห่งชัยชนะ กลยุทธ์แห่งชัยชนะซึ่งมีจุดประสงค์คือการประยุกต์ใช้โปรแกรมการเลือกตั้งโดยเราจะย้อนกลับนโยบายที่ดำเนินการซึ่งคุกคามรูปแบบสังคมที่สเปนต้องการ โชคดีที่ไม่มีใครใน Podemos กำลังโต้เถียงเกี่ยวกับเนื้อหาของโปรแกรม การถกเถียงไม่ได้อยู่ที่ 'อะไร' มากนัก แต่อยู่ที่ 'อย่างไร' ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกคือแนวทางปฏิบัติที่ควรจะเป็นเป็นเวลาสี่ปี เพื่อว่าในการเลือกตั้งครั้งถัดไป เราจะสามารถปกครองได้ เพื่อที่จะประยุกต์ใช้โครงการได้ง่ายขึ้นและถูกต้องตามกฎหมาย นั่นจะต้องเป็นวัตถุประสงค์ของโพเดมอส

การที่ Podemos ประสบความสำเร็จอย่างมากตั้งแต่เริ่มก่อตั้งไม่ได้อยู่ที่การแตกต่างไปจากพรรคคลาสสิกในเรื่องทัศนคติของสถาบัน วาทกรรม หรือใน ''น้ำเสียง'' อันโด่งดัง แต่อยู่ที่การนำเสนอแนวทางแก้ไขปัญหาของประชาชน เช่น การใช้รายได้ขั้นพื้นฐานหรือ การลงประชามติในแคว้นคาตาโลเนีย ท่าทางเช่นการไม่อยู่ในงานเลี้ยงรับรองได้กระทำไปแล้วโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจาก IU หรือ ERC ก่อน Podemos ความสำเร็จของ Podemos นั้นตรงกันข้าม นั่นคือการรู้วิธีที่จะทำให้โปรแกรมสังคมประชาธิปไตยมีวาทกรรมที่น่าสนใจสำหรับผู้ที่ไม่คิดว่าตนเองเป็นฝ่ายซ้าย เมื่อปาโบล อิเกลเซียสพูดถึง UBI ว่าเป็นตัวชี้วัด "สามัญสำนึก" เขาได้ยกเลิกการเชื่อมโยงมาตรการต่างๆ ออกจากความรู้สึกนึกคิดบางอย่างที่หลายๆ คนไม่มีร่วมกัน ความสำเร็จอยู่ที่การบรรลุเป้าหมายที่โครงการเข้าถึงผู้คนที่ไม่เคยเข้าถึงมาก่อน

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราควรมีลักษณะคล้ายกับพรรคเก่า ในที่นี้ไม่มีใครตั้งใจที่จะใช้วินัยในการลงคะแนนเสียง ลัทธิอาชีพ หรือประตูหมุน ยังไงก็ตามสิ่งที่เราต้องทำคือตั้งพรรคใหม่ด้วยวิธีใหม่แต่ปล่อยให้วิธีการเหล่านี้ทำหน้าที่เพื่อให้ข้อเสนอของประชาชนสามารถประยุกต์ใช้ผ่านช่องทางที่มีผลใช้บังคับอยู่ซึ่งถึงแม้เราจะชอบไม่มากก็น้อยแต่ก็เป็นเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่รับประกันการปฏิบัติตามข้อกำหนดของพวกเขา

แต่ด้วยเหตุผลดังกล่าว เราไม่ควรเป็นเพียงอีกฝ่ายหนึ่ง หากมีสิ่งใดแสดงให้เห็น ก็คือว่า กลยุทธ์ "ยื่นมือออกไป" ของ 26J ถือเป็นความผิดพลาดร้ายแรง เนื่องจากหลังจากการ "งดออกเสียง" เราไม่สามารถนับพันธมิตรที่เป็นไปได้ของ PSOE ได้ ดำเนินการเปลี่ยนแปลง แต่สิ่งนี้ควรกระตุ้นให้เรายึดครองพื้นที่ที่ PSOE ละทิ้งซึ่งละทิ้งความปรารถนาที่จะเป็นตัวแทนที่แข่งขันเพื่อชัยชนะและยืนยันตัวเองอีกครั้งว่าเป็นกำลังรองของ PP

ดังนั้นเราจึงมาถึงแล้ว แม้จะแยกจากกันไปตามเส้นทาง แต่ก็ไปสู่หลักชัยเดียวกัน ซึ่งเป็นโอกาสอันใหญ่หลวงที่เราต้องสร้างเสียงข้างมากที่มีคุณสมบัติเหมาะสมและล่อลวงเพื่อให้บรรลุชัยชนะ บัดนี้ คนส่วนใหญ่ที่สหายระบุด้วยฝ่ายซ้ายดั้งเดิม บรรดาผู้ที่ปรารถนาการฟื้นฟูสถาบันและผู้ที่ไร้อุดมการณ์อาจรู้สึกเป็นที่ดึงดูดใจมากขึ้นหากพวกเขาตั้งอยู่ในสิ่งที่เรียกว่า "ศูนย์กลาง" และคู่ค้าอธิบายว่าเป็นเท็จหรือไม่อาจต้านทานได้สำหรับฝ่ายเช่น Podemos

ในความคิดของฉัน กลุ่มประชากรเหล่านี้จะไม่เข้าใจข้อความมากมายที่ Podemos ทำขึ้น หากไม่ได้ใช้ประโยชน์จากการโจมตีระบอบการปกครองด้วยอาวุธของตนเอง Julio Anguita กล่าวว่าสองสิ่ง: ปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญและโครงการ โครงการ โครงการ เราจะต้องไม่ให้ระบอบการปกครองเป็นเครื่องมือล่อลวงแม้แต่น้อย และโดยละทิ้งวาทกรรมที่สามารถดึงดูดคนเหล่านั้นทั้งหมด โดยพูดกับพวกเขาในภาษาที่พวกเขาไม่เข้าใจ และถือว่าพวกเขาเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่ได้ระบุ เราจะ ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการสร้างกำแพงระหว่างโครงการโพเดมอสกับความไว้วางใจของคนเหล่านี้

ดังนั้นจึงไม่แนะนำให้จัดหมวดหมู่ในประเด็นเหล่านี้เพราะหากเรานำเสนอโปรแกรมเป็นสิ่งที่ไม่ปานกลางหรือเน้นเราจะสูญเสียความถูกต้องตามกฎหมายในการนำไปใช้ เราไม่ได้ให้ข้อได้เปรียบแก่รัฐบาลหากเราใช้คำศัพท์ เหนือเหตุผลอื่นใด เพราะเมื่อใช้อย่างถูกต้อง สิ่งเหล่านี้จะเป็นอาวุธที่ทรงพลังที่สุดในการแสดงความขัดแย้งอย่างชัดเจนและแจ่มแจ้ง เมื่อพวกเขาอุทธรณ์รัฐธรรมนูญที่พวกเขาไม่ปฏิบัติตาม เราจะเปิดโอกาสให้ผู้คนได้ค้นพบว่าโครงการของเราเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องในการปกป้องผลประโยชน์ของพวกเขา

เพื่อนร่วมงานยังพูดถึงเรื่องการเมืองในชีวิตประจำวันอีกด้วย และเขาพูดถูก ต้องบอกว่าปัญหาของประชาชนในชีวิตประจำวันคือปัญหาทางการเมือง จึงมีทางออกทางการเมือง ยิ่งมีเหตุผลที่จะขยายความในวิทยานิพนธ์ของผมว่าเราต้องเข้มแข็งขึ้นเอง เชิงสถาบัน เพื่อเป็นประกันว่าปัญหาเหล่านี้จะมีทางแก้ไขในส่วนของเราซึ่งจะมีความชอบธรรมมากขึ้นอย่างแน่นอนหากทำได้ผ่านช่องทางของสถาบัน สิ่งนี้ไม่ควรหมายความถึงการเหยียดหยามงานของภาคประชาสังคมแต่อย่างใด แต่เป็นการรับประกันต่อฝ่ายตรงข้ามของเราที่เหยียดหยามงานนั้น

ในเรื่องความเป็นสตรีนิยมในการเมือง มีบางอย่างที่ผมจะเน้นย้ำ นั่นคือคุณระบุมันด้วยคุณค่าความเป็นมารดา ซึ่งผมไม่พบในแธตเชอร์ แมร์เคิล หรือเลอเปนที่เป็นแบบอย่างของผู้หญิงในการเมือง สิ่งสำคัญคือต้องพิสูจน์คุณค่าเหล่านี้ แต่อย่างไรก็ตาม ฉันเชื่อว่าเราต้องไม่ลืมว่าเป้าหมายคือการใช้โปรแกรม ซึ่งเราต้องชนะ และใครก็ตามที่เข้าแข่งขันจะเป็นผู้ชนะ รูปแบบทางการเมืองมีพื้นฐานมาจากการแบ่งขั้วของความขัดแย้ง เหนือสิ่งอื่นใดคือการแข่งขัน ดังนั้นแม้ว่าเราจะไม่ต้องการ แต่เราก็ต้องแข่งขันเพื่อที่จะชนะ

สุดท้ายนี้ ฉันหยิบยกการวิเคราะห์ที่ García Linera (รองประธานาธิบดีโบลิเวีย) ทำไว้ที่ Otra Vuelta de Tuerka เมื่อนานมาแล้ว: เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของเรา เราต้องทำ Gramsci-Lenin-Gramsci กล่าวคือเมื่อเราเล่นการเมืองในชีวิตประจำวันแล้วซึ่งเป็นเวทีที่สำเร็จไปแล้วเพราะเราเป็นศูนย์กลางของกระดานก็ถึงเวลาปราบศัตรู เพื่อทำเช่นนี้ เราต้องแน่ใจว่าทุกคนเห็นความชอบธรรมในตัวเรา เพราะในขณะที่เราต้องการลบรากฐานของระบอบการปกครอง เราจำเป็นต้องเป็นพรรคของคนส่วนใหญ่ และเอาชนะ 'รัฐธรรมนูญ' ในเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ และบังคับให้ผู้ปกป้องระบอบการปกครองยอมรับของเรา กระบวนทัศน์ เราจะบรรลุเป้าหมายนี้ได้ก็ต่อเมื่อเราละทิ้งคำจำกัดความเก่าๆ ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เช่นเดียวกับสเปนในปี 78 เราต้องล่อลวงภาคประชาสังคมให้สร้างอำนาจใหม่ขึ้นมา และเอาชนะระบอบการปกครองได้