Peki ya İtalya'daki gibi milletvekillerini seçseydik?

Bugünlerde İtalyanlar, 4 Mart seçimlerinden sonra ortaya çıkan karmaşık bir parlamentoyla hükümet kurmaya çalışmakla meşgul. Bu yüzden kendimize sorduk İspanya'da İtalya'daki gibi bir sisteme sahip olmak bize nasıl bir sonuç verirdi? O zamanlar buna benzer bir şey yapmıştık zaten fransız sistemi ile İngiliz.

Detaylara girmeyelim: İtalya'da bunu bilmek yeterli Meclisteki sandalyelerin üçte birinden biraz fazlası çoğunluk sistemiyle veriliyorHer ilçede en çok oyu alan adayın (%50'den az olsa bile) seçilmesi ve geri kalanı orantılı olarak dağıtılır belirli asgari eşiklere ulaşması gereken ulusal listelerde (ve partilerin bu eşiklerin dışında kalmamak için koalisyonlar halinde gruplandırılmasının nedeni budur).

İtalyan sisteminin boyutlarını çok daha küçük olan İspanyol Kongresi'ne uyarladık ve milliyetçi partilerin kendi aralarında koalisyonlar kurarak asgari barajları aşmayı hedeflediklerini varsaydık. Daha sonra, her ile tek üyeli bir ilçe, geri kalanını ise nüfusa orantılı olarak belirliyoruz ve birden fazla olan illeri, nüfusu benzer sayıda olan ilçelere ayırıyoruz.

Koltukları dağıtırken son ortalamayı dikkate alıyoruz anketlerin Elektro anket. 2016 seçimlerinin sonuçları artık işimize yaramıyor: çok arkamızdalar ve şu anı temsil etmiyorlar. Bütün bunları elimizde tutarak, varsayımsal tek üyeli bölgelerin ve Kongre için toplam milletvekili dengesinin haritasını sunuyoruz:

Büyük bir rekabet var. Çok küçük farklarla karar verilen çok sayıda bölge. Örneğin Cádiz eyaletinde eşit durumdaki dört parti arasında durum oldukça açık. Podemos'un eyaletin başkenti bölgesindeki göreceli gücünün daha büyük olması, örneğin PSOE ile olan sert anlaşmazlığının PP'nin lehine olduğu anlamına geliyor. Benzer etkiler diğer bazı bölgelerde de görülüyor ve görünüşte tuhaf sonuçlar doğuruyor ve birçok başka yerde de kavga yalnızca iki kişi arasında olmasına rağmen, birinci taraf ikinciye onda bir, hatta bazen yüzde birlik bir farkla önde gidiyor. Bu nedenle her ilçenin ayrıntısı çok tartışmalıdır, ancak ülkenin genel vizyonu ( farklı renkteki denizlerin ortasındaki çeşitli “adalar”) ülke-şehir ikiliği göz önüne alındığında, İtalyan sisteminin İspanya'da uygulanmasının sonucu hakkında oldukça güvenilir bir görüntü vermektedir. Bu nedenle ilçeler arasındaki sınırların (her zaman keyfi olan) tasarımı önemlidir ve dengeyi bir tarafa veya diğer tarafa kaydırabilir. Son olarak, oyların %1'ini açıkça aşan iki partinin (PACMA ve VOX) bulunduğunu unutmayın; bu partiler İspanyol sistemiyle Kongre'ye girme konusunda bir miktar seçeneğe sahip olabilir, ancak %3'lük bir eşiğe ulaşmayı gerektiren İtalyan sisteminde bu partiler Kongre'ye girme şansına sahip olabilir. daha karmaşık olsun.

Bu simülasyonun sonucu nedir?

İtalyan sistemi şunları sunuyor: İspanyolların vereceğine benzer milletvekilleri dengesiHer ne kadar Fransız ya da İngilizlerden daha az orantısız olsa da, bizimkinden biraz daha fazla çoğunluk ve daha az orantılı. İtalya, güçlü milliyetçi partilerin parlamentoya girişini sınırlamayacak, bunun yerine daha küçük milliyetçi veya bölgeci partilerin ve tabii ki birkaç yüz bin oya sahip ulusal partilerin seçeneklerini azaltacak.

Avrupa'nın beş büyük ülkesi arasında en nispi sisteme sahip olan ülke Almanya'dır ve onu İspanya takip etmektedir. İtalyanlar orta sıralarda yer alırken, Fransızlar ve özellikle İngilizler son derece çoğunluktadır.

@josesalver