Seçimler 26-J: Balonun içinde çok fazla parlaklık olabilir mi?

İspanya'da insanların %80'i siyasetle yalnızca ikinci dereceden ilgileniyor. Ve taraftarların en fazla %20'si var. Muhtemelen daha az.

Bu yüzdeler tam anlamıyla alınmamalıdır çünkü herhangi bir araştırmaya veya ankete yanıt vermemektedirler. Bunları bana çok gerçekçi gelen bir şeyi örneklendirmek için icat ettim: İnsanların çoğunluğu gerçek baloncuklarda, arkadaşlarının, ailelerinin, sosyal ağlardaki bağlantılarının vb. kendileriyle aynı şekilde düşündüğü ortamlarda yaşıyor. Bu insanlar aynı zamanda bir şeye (örneğin politikaya) özel bir ilgi duyduklarında, içinde yaşadıkları balonun gerçeklik olduğuna inanmaya başlayabilirler.

In fikri Gerçekte yaşamıyoruz, gerçekliğin içindeki baloncukların içinde yaşıyoruz, yeni değil: binlerce kez tekrarlanan ve bana şüphe götürmez görünen sıradan bir şey.

İspanya'daki farklı bilgi kanallarını incelediğimizde elbette her rengiyle karşılaşırız. Genel olarak maalesef bizim için her mecranın kendine ait bir çizgisi var ve her insan sadece kendi yoluna gidiyor. Medyada iç çoğulculuk yoktur, oybirliği vardır. Sağcı okuyucu balonundan asla çıkmayabilir çünkü yalnızca belirli medyayı okuyup izliyor. Solcu da aynısını yapabilir. Ve merkezdekinin… merkezdekinin işi biraz daha zor ama o da başarabiliyor.

Normalde nüfusun siyasetle özel olarak ilgilenmeyen %80'i tam da bunu yapıyor. Önceki önyargılarını doğrulayan şeyleri görüyor veya okuyor, onaylamayanları ise tiksinti dolu bir jestle reddediyor, kanalı veya web sitesini değiştiriyor. Twitter'ınız varsa sadece kişilerinizi takip edersiniz, sadece arkadaşlarınızla yorum yaparsınız. Tartışma yok. Hiçbir ikilem yok. Gerçeğin ne olduğunu biliyor.

Peki politikayla en çok ilgilenen %10 veya %20'ye ne olacak? Onların başına gelen şu: ağları sular altında bırakıyorlar: sadece kendi partileriyle ilgili medyayı değil, genel olarak ağları da. Ve şu anda olan şey şu ki, çok büyük bir farkla, En çok dahil olanlar Unidos Podemos seçmenleridir.. Bu gerçeği araştırmalarla ya da anketlerle de doğrulayamıyorum ama bana oldukça açık geliyor. Sosyal ağlarda siyaset konuşanların çoğunluğu Podemos'tan bahsediyor ve Podemos'u savunuyor. Bu kendi başına ne iyi ne de kötü. Basitçe, şu anda İspanyol siyasetinde durum böyle.

Sorun, Unidos Podemos'u destekleyen çoğunluğun gerçeği kendine açıklamasıyla ortaya çıkıyor: ağlara eriştiklerinde çevreleri kendileri gibi düşünen insanlarla çevrili olduğundan, bilinçsizce bir önyargı benimsemek: olduklarından daha fazlası olduklarına inanıyorum, gerçekte önemli olduklarından daha önemli olduklarını ve fikirlerinin gerçekte yaptıklarından daha önemli olduğunu.

Bir örnek verelim. Bu günlerde, İspanya'nın dördüncü partisinin başkanı, çok ciddi bir sosyal ve ekonomik kriz yaşayan bir Güney Amerika ülkesine seyahat etti. yetkililerinin paramiliter ayartmalarından ve benimsediği yanlış ekonomik önlemlerden kaynaklanmıştır. Bu benim yorumum elbette. Başkalarının başkaları olacak. Ziyaretin kendisi önemli değil. Bu sadece aynı politikacının bir ay önce bir mülteci kampını ziyaret ederken yaptığı gibi bir jest. Az ya da çok hoşunuza gidebilir, az ya da çok seçmen odaklı görünebilir, ama öylece kalır.

Eh, Sosyal medyada tepkiler öfkeli oldu. Oransız. Liderleri yıllar içinde büyük faturalar karşılığında bu Güney Amerika ülkesine defalarca seyahat eden ve o ülkeye siyasi ve ekonomik konularda defalarca tavsiyelerde bulunan bir partinin yandaşları; Dolayısıyla içinde bulunduğu felaketin bir dereceye kadar sorumlusu olan bir partinin yandaşları elbiselerini yırtıyor çünkü bir siyasi lider iki günlüğüne olup bitenlerle ilgilenmek için oraya geliyor. Sadece bu da değil, aynı takipçiler, sandıkta “o turuncu faşist”in bedelini çok ağır ödeyeceğini (kimin istediğini söyledikleri aynı partiyle üç ay önce anlaşma yapmış siyasetçi diyorlar) çanları çalıyor. gelecek ay anlaşmak üzere). “Faşist” ünvanı bugünlerde okuyabileceğiniz en yumuşak şey. Kızarıklık yok. Taciz edilen politikacının iddia edilen özel ahlaksızlıklarına yönelik diğer hakaretler veya imalar oldukça normaldir. Her şey çok demokratik.

Podemos yanlısı kitlelerin sosyal ağlardaki bu tür diyalektik aşırılıkları, bana göre, gerçeklik hakkındaki baloncuk vizyonlarından kaynaklanmaktadır. Elbette bu dünyadaki herkes basitleştirme tuzağına düşmüyor. Ama çoğu öyle. Kendi aralarında konuşuyorlar, iddialarını tekrar doğruluyorlar, karşı ağırlık bulamıyorlar ve daha da kötüsü, ülkenin tüm sosyal ağlarında kendilerini açık bir çoğunlukta görüyorlar, bu da bilinen etki nedeniyle onları teşvik ediyor çoğunluk partisi, büyümek ve kendi zihinsel temsilinize daha da fazla inanmak.

Bütün bunlar toplumun tamamına ulaşıp ikna ederse çok olumlu olur (onlar için). Ama bu öyle değil. Toplum bir bütün olarak bu konulara bu kadar müdahil değil ve bu konuları çok fazla önemsemiyor. Hakaretlerden, diskalifiyelerden tüm toplum rahatsız oluyor, ve hakarete uğrayanın tarafını tutma eğilimi vardır. Kısacası toplum, Twitter'daki en popüler hashtag'in ne olduğunun pek önemli olmadığı başka baloncuklarda yaşıyor.

Bu anlamda, Halk Partisi geçmişte de Podemos'un en iyi müttefiki olmuştur ve olmaya da devam etmektedir. kendilerini belli sınırları aşarak onu diskalifiye etmeye adayarak. Aynı şeyin tersi de söylenebilir. Artık ikisi de kutuplaşmayla ilgileniyor ve PSOE ve Ciudadanos'u bu işin dışında bırakmak için ikisi de aynı oyunu oynuyor.

Eski ifadekötü olsa bile senin hakkında konuşmalarına izin ver“, temel bir prensibe dayanmaktadır: Bir insan grubuna sadece iki seçenek arasındaki tartışmalı bir alternatif sunulduğunda, prensipte grup ikiye bölünme eğiliminde olacaktır.

Dolayısıyla Rivera'nın Venezuela'ya gitmesi durumunda, Aralık seçimlerinde oyların %13,9'unu alan bir parti için böyle bir macera çok karlı olabilir: Sizi ilgi odağı haline getirir, insanlar sizin hakkınızda konuşur, sayesinde ön plana çıkarsınız. büyük ölçüde bazı siyasi rakiplerin mantıksız tepkilerine. Binlerce öfkeli Twitter kullanıcısının hakkınızda kötü konuşması bile nüfusun bir yüzdesini kendi tarafınıza çekecektir; bu oran her zaman sandıkta kazandığınız %13,92'lik oydan çok daha yüksek olacaktır.

Dolayısıyla Ciudadanos'un Rivera'nın Venezuela gezisine dair iddiası o kadar da uzak olmayabilir gürültülü Podemos balonunun içinde yaşayanlara öyle geliyor. Ciudadanos seçmenlerinin içinde yaşadığı balon çok farklıdır ve bu manevra, onların kaybetmesine yol açabileceği gibi yakındaki baloncuklardan da oy çekebilir. Bilmiyoruz ama genel olarak Kaybetmekten çok kazanacakları olanlar için kabul edilebilir bir risk gibi görünüyor.

Podemos balonunun soluduğu coşkuya gelince, belki de onlara bakılması gerekiyor. Toplumu kendinizle karıştırmak ona saldırmanın en iyi yoludur. Zaten ikna olmuş olanları ikna ederek, çok fazla bağırarak toplumun geri kalanının kaçmasına neden olabilirsiniz.

Çok büyük yıldızlar yakıtlarını çabuk yakarlar ve yalnızca birkaç milyon yıl yaşarlar. Çok küçük olanlar, küçük ışıklarının sabrıyla yavaş yaşarlar ama evrenin kendisi doğduktan kısa bir süre sonra parlıyorlar. Hala milyarlarca yıllık yaşamları var ve büyüklerin nesli çok uzun süre boyunca tükendiğinde hüküm sürecekler.

Podemos hayranlarının ışıltılı topluluğu devasa ve çok aktif. Diğer tüm toplulukların toplamından daha parlak parlıyor. Ancak dikkatli olun: Uzun süredir son hızla yakıt yakıyor, farkında bile olmadan diğer toplulukların üyelerine hakaret ediyor, diskalifiye ediyor.

Neyse ki 26 Haziran yaklaşıyor ve podemitin parlaklığı artmaya devam ediyor. Yıldızınız o güne kadar dayanabilir ve zafere ulaşabilir. Ancak bazıları yakıt rezervlerini düşünmeye başlamalı: Önümüzdeki dört hafta bile çok uzun gelebilir. Kesin olan şu ki, eğer tüketime düzenleme getirilmezse bundan sonraki dört yıl sonsuz olacak. Ve onlar sonuncu olacaklar.