Anketler yanlıştı ama bu hepimizin başına geldi

26-J'deki anketler doğru muydu?

Herkes hayır diyor, çok ama çok yanılmışlar, bu bir rezalet. Ancak konu biraz daha zamanı hak ediyor.

Sizi olabilecekler konusunda uyarıyoruz mayıs ortasındaki bir makalede, herkes ne olacağından emin görünüyordu. Bunun için Kiko Llaneras'ın tahminlerini kullanıyoruz ve kuantum mekaniğiyle paralellikten yararlanıyoruz. Anahtar kelime belirsizlikti ve her zaman da öyle kalacak. Belirsizlik hatayla aynı şey değildir: Belirsizlik, analiz etmeye çalıştığımız sistemin (seçim sistemi) doğuştan gelen bir özelliğidir ve onu hesaba katmalıyız çünkü o her zaman orada olacaktır.

Tabii ki, siyasi hayranlardan oluşan yeraltı dünyamızda hiç kimse bu makaleye ya da aslında Llaneras'ın güzel çan şeklindeki grafiklerine dikkat etmedi. Hepimiz ne olacağını bildiğimize inanmakla meşguldük.

Ancak artık gerçek verilere sahibiz, dolayısıyla Kiko Llaneras'ın 16 Haziran civarında olası olarak gördüğü sonuçları gerçekte gerçekleşenlerle karşılaştırabiliriz:

Beğensek de beğenmesek de, istesek de inanmasak da tüm oyunlar bir ay önce mümkün olan aralıkta kaldı. Bazılarının diğerlerinden daha fazla olduğu da doğrudur.

Yukarıdaki gibi grafikler (seçimlerden önce yalnızca siyah dikey çubuklar eksikti) hemen unutuldu. Aslında buna benzer bir şey yayınlayan tek kişi El Español için Llaneras'tı, ancak gazetelerinin manşetleri aynı makalede daha sonra grafiklerin söylediğinden çok daha keskindi. Llaneras'ın kendisi, sanki özür diliyormuşçasına ve çok belirsiz görünmemek için olası vakaların yalnızca %50'sini içeren aralıklar yayınladı. Tamamen makul olabilecek, ancak belki de genel kamuoyunun hoşgörülmeyeceği daha yüksek aralıklar yayınlayabilirdi.

Bu nedenle gazeteler kesin ve çarpıcı rakamları yayınlamayı tercih etti. Okuyucular kesin ve çarpıcı rakamları okumayı tercih etti. İddia edilen siyaset bilimciler kesin ve kesin rakamları analiz etmeyi tercih ettiler...

Peki anketler bunu mu söylüyordu? Belki gazetelerde yayınlanan anketler. Ancak bir anketteki merkezi değerler, aynı anketin ortaya çıkardığı olasılıklar dahilinde yalnızca belirli bir durumdur ve oldukça nadirdir. Başkalarıyla karşılaştırırsak söylemeyelim. Gerçek şu ki, hepimiz Mayıs ve Haziran aylarında aralıkları değil merkezi değerleri görmeye çalışıyoruz, ancak bir anketin bize bir parti için verdiği merkezi değer, örneğin milletvekili sayısı açısından, en büyük partiyi zar zor karşılıyor. taraflar, olası nihai sonuçların %2'sini alır. Hepimiz bir hata payı olduğunu biliyoruz, ancak iş bir anketi yorumlamaya gelince bunu tamamen görmezden geliyoruz. Gazete manşetleri bu eğilimi vurguluyor ve daha önceki anketlere göre minimal değişikliklere vurgu yapıyor. Bir anket ile diğeri arasındaki farklılıkların hata sınırları içinde kalması ve dolayısıyla alakasız olması kimsenin umurunda değil. İlgi çekici manşetlere çıkıyorlar ve sadece bu önemli. Gazete okuyucuları bu tür bir yorumu talep ediyor. Güçlü olan satar; yansıtıcı, gerçekçi, hayır.

Gerçek şu ki ne manşetler ne de yaratılan fikir ortamı yardımcı oluyor. Her ikisi de durdurulması mümkün olmayan bir sarmalda birbirini güçlendiriyor. Gerçeği ideolojik önyargılarımıza uydurmak için kendimizi kandırmayı seviyoruz ve kendi ideolojik dizimizin basınının kategorik manşetler ve yankı uyandıran sonuçlarla bizi aldatmasını talep eden de biz, evet, okurlar biziz.

Bu son seçim kampanyası öncesinde ve sırasında hüküm süren ve tüm bunları mümkün kılan düşünce iklimini anlamak için, seçimlerden hemen önce yayınlanan bu diğer anketi görmekten daha iyi bir şey olamaz.

Infortecnica: Sürpriz yok

Anket, yüksek bir başarı oranına ulaşılmasını sağlayacak bir koltuk tahmini (kesinlikle oy olmasa da) sunuyor. En iyisi. Electomania'da yayınlanması üzerine oluşan tepki hiç de sakin değildi. En yaygın talep, önyargılı, manipülatif ve açıkça yanlış olduğu gerekçesiyle bu ankete yapılan girişin kaldırılmasıydı. Tüm anketlerin yayınlandığı böyle bir sitede, basit bir anket nasıl bu kadar tepki uyandırabilir? Bırakın herkes kendi tavrını kendisi yargılasın. Belki de o dönemde hüküm süren oybirliğinin bununla bir ilgisi vardır: O oybirliği, tekdüzelik her zaman farklı olanlara karşı hoşgörüsüzlük yaratır. Fikirlerin ve bakış açılarının çeşitliliği bu kadar önemli olmasının nedeni budur, çünkü bu, temel bir unsuru ortaya çıkarır: şüphe. Gelecek için bunu aklımızda tutmalıyız.

26-J seçimlerinden önceki aylarda meydana gelen bir diğer ilginç olay da neredeyse tüm anketlerin çakışmasıydı. Aralarında gerçekten şaşırtıcı bir oybirliği vardı. yakınsama Anketlerde Mart ayında ortaya çıktı, Nisan ayında kötüleşti ve Mayıs ayında en uç noktasına ulaştı. Anketleri yayınlayan medyanın sağcı ya da solcu olması önemli değildi. Örneklemin büyüklüğü ya da verilerin elde edildiği yöntem önemli değildi: her iki taraf için de sonuç hemen hemen her zaman aynıydı; yalnızca yüzde bir veya en fazla iki puanlık farklılıklar vardı. Daha önce hiç bu kadar farklı anketler arasında bu kadar büyük bir uyum olmamıştı ve bunun bir daha asla gerçekleşmeyeceğinden neredeyse eminim.

Bunu mümkün kılmak için tüm anketörleri hangi tuhaf kolektif halüsinasyon istila etti? Yaygın ama çok gerçek olan toplumsal baskının muazzam olduğunu ve etkilediğini düşünüyorum. Anketörler yaptıkları iş için ücret alıyorlar ve bu çalışmanın kamuoyunda alay konusu haline geleceği korkusu onları korkutuyor. Öne çıkmak yerine karışmayı tercih ediyorlar. Son dönemde anketlerin belli bir yönde yanıldığı ve hafızasının hâlâ çok taze olduğu bir seçimden geliyoruz. Toplum öne çıkanları etiketler, diskalifiye eder ve cezalandırır. Önceki seferkiyle aynı yönde tekrar hata yapma korkusu, verilerin işlenmesini çekingen hale getirdi ve herkes, çok fazla çatışmamak için başkalarının yayınladığı verilere şüpheyle bakarak anketlerini yayınlama eğilimindeydi. Üstelik bu durumda en çok harekete geçen toplumsal grup 20-D sonuçlarına karşı çok duyarlıydı. Twitter'da, Facebook'ta, forumlarda, tüm bu ağların çoğunluğunda oldukça kavgacı ve görünür olan, manipülasyon sonuçlarını sunmayan herhangi bir anketi suçlamaya hazır bir aktivist ordusu vardı. doğru. Anketçilerin bu baskıya bilinçli ve bilinçli olarak boyun eğdiklerine inanmıyorum. Ancak Mart ve Mayıs ayları arasında solda oluşan coşku atmosferinin anketörlerin verileri tartma konusunda hedefi kaçırmasına neden olduğuna inanıyorum. Spesifik olarak, belki de diğerlerinden çok daha fazla seferber olan (ve dolayısıyla daha görünür olan), daha fazla konuşan ve oy verme konusunda daha fazla istekli olduklarını ifade edenlerin motivasyonunun daha yüksek olması, ancak bu, oy pusulaları sayılırken sayılarının daha fazla olacağı anlamına gelmiyordu. Karşı tarafta ise bu toplumsal baskıdan giderek sıkılan ve bu nedenle oy konusunda sessiz kalan ve 26 Haziran'da gelecek anı bekleyenlerin sessizliği yeterince dikkate alınmadı.

Sonuçlara bakıldığında bu, anketörlerin yaptığı bir hataydı, çünkü Juan José Domínguez veya Infortécnica gibi yalnızca birkaç kişi doğru yöne gitmeye cesaret edebildi ve böylece tahminlerini anketlerin sonundaki sonuca yeterince yaklaştırmayı başardılar. kavanozlar getirildi.

Ancak anketlerdeki tuhaf oybirliğini hesaba katsak bile (Metroscopia'nın o aylardaki sürüklenmesi, bilinçli veya bilinçsiz olarak baskıya boyun eğmenin mükemmel bir örneğidir), Llaneras'ın 26'dan önce yayınladığı yukarıdaki çatallara bakarsak. -J, PSOE ve Ciudadanos'un elde ettiği sonuç en olası %50'ye giriyor ve hatta PP ve Unidos Podemos'un sonuçları da %80'e uyuyor. Yani dört büyüklerden hiçbiri yüzde 20'ye varan bir sonuç elde edemedi. Anketler yanlıştı evet ama bu kadar sarhoş ve kutuplaşmış bir iklimin ortasında bile bazılarının iddia ettiği kadar felaket değildi.

Hataların üstüne ek olarak, seçimlerle aynı gün yapılan İsrail çağrıları, yasal olarak kabul edilebilir son gün olan 20 Haziran'da yayınlanan anketlerden daha doğru değildi. Dolayısıyla PP'nin düşük değerlenmesinin ve Podemos'un aşırı değerlenmesinin nedenini Brexit'i veya kampanyanın son beş gününde yaşanan herhangi bir şeyi suçlayarak açıklayamayız. Sorun çok geneldi ve arkadan geliyordu. Anketörler gereğinden fazla başarısız oldu; belki de iş iyi, teknik açıdan tutarlı bir mutfaktan sonra ortaya çıkan kendi verilerine inanma konusunda cesaret eksikliğinden kaynaklanıyordu; bu verilerin az ya da çok veya inandırıcı görünmesine ya da diğerlerinden az ya da çok farklı olmasına bakılmaksızın. başkalarınınkiler, yan taraftaki şirket.

Bütün bunlar bizi gelecekte biraz daha düşünmeye ve biraz daha temkinli olmaya yöneltmeli. Okuyacak olanlar beğense de beğenmese de muhakemede ihtiyatlı ve verilerde cesur.

Geçtiğimiz aylarda yayınladığımız Seçmen Ortalamaları anketlerinin sonuna birbiri ardına, kimsenin dikkate almadığı şu tespite yer verdik:

NOT: Stephen Hawking ve Kiko Llaneras Onlara anketlerin kuantum fiziği gibi olduğunu hatırlatıyorlar: belirsizliklerle dolular ve doğru şekilde gerçekleştirilseler bile sağladıkları veriler, en iyi ihtimalle, diğerleri arasında en olası alternatif. Hiçbir zaman kesinlik sağlamazlar ama bize sundukları ipuçları değerlidir.

26-J'den sonra sonuçlarını gördük. Seni uyarmadığımızı söyleme.