Pablo Iglesias: 2018'de koltuk değneği

Doğması için gerekliydi: toplumsal bir haykırış vardı ve bu haykırış bir siyasi partiye dönüştü çünkü doğru insanlar bunu başarmak için gerekli adımları attı. Podemos ihtiyaç duyulduğunda doğdu ve aynı nedenle zafere ulaştı. Bu, “partinin” 2011'den 2014'e kadar olan tüm tarihini özetliyor.

2015 başları Podemos iktidara gelme konusunda gerçek umutları olan bir partiydi. PP ve PSOE kadar ya da daha fazla desteğe sahipti ve aynı zamanda seferber edilmiş, genç ve mücadeleci bir destekti. Iglesias İspanya'daki ilk maçına liderlik ettiAnketlere göre birkaç aydır.

Ancak o andan itibaren işler giderek daha karmaşık hale geldi. Birkaç ay daha Podemos'un sol için referans olarak PSOE'nin yerini alabileceği görülüyordu. Ama zaman çabuk geçti ve 2015 yazında beklentiler boşa çıktı. Sonra 20-D geldi, Iglesias çocukları sosyalistlerin arkasındaydı ama mesajı tam olarak anlamadılar. Daha sonra Izquierda Unida ile bir araya gelme, ilham vermeye devam etmek için yararlı bir yem görevi gördü, ancak altta yatan sorunları değiştirmedi, aksine onları daha da kötüleştirdi. Zaten fazlasıyla karşılanmış olan son fırsat, 2016 sonbaharında Iglesias'ın fırsatıydı. O aylarda, PSOE'nin yönünü şaşırmasına ve Pedro Sánchez'in görevden alınmasına yol açan acımasız sosyalist krizin ortasında, PSOE bir hak teklifinde bulundu. Podemos'un birkaç ay boyunca geçmişe göre çok daha net bir şekilde ilerlemesini sağlayan kanat görüntüsü.

Fakat Eylül 2016 ile Mart 2017 arasında Podemos'un beli yoktu ve bol miktarda iç bölmesi vardı.. Tam da terk ettikleri alanı işgal ederek sosyalistlere son dokunuşu verebilecekken, onlara toparlanmaları ve Pablocular, Errejonistler ve anti-kapitalistler arasında başlarını belaya sokmaları için gerekli zamanı verdiler. Son olarak, saçmalıkların üstesinden gelmek için, sağındaki toprakları işgal etmekten vazgeçen sektör Podemos'ta zafer kazandı bunu sosyalistler nezaketle ona verdi. Podemos, toplumun ve fırsatların kendisinden talep ettiği şeylere dikkat etmek yerine, kendine ait olana, küçük şeylere odaklandı. Böyle bir stratejik beceriksizlik, birkaç ay sonra ona pahalıya mal olacaktı.

Böylece, sosyalistler zaman kazandıve aylar geçtikçe seçmenlerin aşırı yorgunluğu nedeniyle mantıksal olarak beklentiler yeniden kazanıldı. Orta-sol saha terk edilmiş durumdaydı ve birisinin onu devralmasını bekliyordu. Ve o zaman biz de oradaydık, zaten en 2017, Pedro Sánchez'in dönüşü sosyalistlerin parlak bir şekilde toparlanmasını sağladı, kendilerine bırakılan alanı kamuoyunun önünde sakince işgal edenler ve daha fazlası: saldırıya geçtiler. Sánchez'in partisinin "sağcılarını" mağlup ederek geri dönmesindeki ekstra meşruiyet sayesinde, Podemos'un kesin olarak fethedildiğine inandığı sol bölgeleri sakince ve işgalcilerin direnişiyle karşılaşmadan işgal etmeye devam etti.

Pablo Iglesias ve halkının bundan daha büyük bir beceriksizliği olamaz.

2017'nin ikinci yarısına geldik ve her şeye karar verildi. Sürpriz yok ve olmayacak. PSOE şunun içindir ve olacaktır: sonsuza dek, en azından İspanya'nın ikinci maçı. Tekrar birinci olmak için, sadece oturup PP'nin felaketini beklemek zorundasınız ki bu her zaman gelecek olan bir şeydir (ilk felaket). Bu yüzden sosyalistler artık sollarına bakmıyor Korkuyla ama sevgiyle: Moncloa'ya ulaşmak için ihtiyaç duyduklarında tutunabilecekleri, sağduyulu, neredeyse zararsız koltuk değnekleri var.

Peki Podemos nerede o zaman?

En militan cemaati hâlâ mutlu, devrimci bildirilere ve sloganlara sarılıyor ama bu göklere saldırmak için yeterli değil. Seçimleri kazananlar ikna olmuş militanlar değil, isimsiz seçmenlerdirve bunların her zaman daha az aceleci ve her şeyden önce daha az radikal olduğu ortaya çıkıyor. Seçmenleri Podemos etrafında her zaman bir araya getiren unsur kesinlikle yanılsama olmuştur. Ülkemizde tahammül edilemez bir duruma son verilmesi için gerçek bir değişim umudu. Bu doğrudan ve gerçek yanılsamayı sürdürme yeteneği, Podemos'u her zaman Ciudadanos'tan ayıran ve Iglesias'ın seçmenlerine Rivera'nınkinden daha fazla seçmen ağırlığı veren şeydi.

Ama soldaki ikinci parti olmayı arzulayan bir ülkeye hangi yanılsama, hangi “neşe” aktarılabilir? Yalnızca başkaları tarafından yönetilen bir hükümeti desteklemekten ibaret olduğunda hangi özgün değişiklik önerilebilir?

Iglesias'ın partisinin kendisini içinde bulduğu paradoks, PSOE'nin 2016'da serbest bıraktığı ideolojik alanı işgal etmeyi reddetmesinin onu şimdi ona teslim olmaya zorlamasıdır.

Önceki seçimlerde kendisinin (ve PP'nin) lehine olabilecek kutuplaşma ve oyların yoğunlaşması, artık açıkça PSOE'nin lehine olacak. Iglesias'ın birdenbire PSOE'nin gensoru önergesini sunmaya zorlamak için bu kadar acele etmesinin nedeni budur, çünkü Aniden kaybettiği önemi yeniden kazanması gerekiyor. Eğer durum değişmez ve son aylarda olduğu gibi devam ederse, birkaç yıl içinde Podemos'un seçmenlerinin büyük bir kısmını kaybedebileceği genel seçim masasına oturabiliriz, çünkü yararlı oylar şüphesiz yoğunlaşacaktır. PSOE'de, tek amacı PP'yi hükümetten ihraç etmekti.

Iglesias'a biraz hava katabilecek tek durum şu: mümkün olan en kısa sürede merkezi hükümete ulaşmakMedyada yer alan bazı bakanlıkların varlığı. Ancak bu stratejinin riskleri de açıktır. Bir yıl önce güçlü bir konumda müzakere edilebilecek olan PSOE hükümetini desteklemek için Castilla La Mancha'da alınan karar, şimdi bazıları tarafından şu şekilde yorumlanıyor: Podemos'un halihazırda PSOE karşısında üstlendiği ikincil rolün teyidi.

Casi Podemos'un elinde kalan tek güçlü nokta belediye gücüdür. Ve bu bile güvenli değil, çünkü ne Madrid'de ne de Barselona'da, yani ilgili kalelerinde iktidarlarını kendileri kullanıyorlar, ancak anlaşmazlıklar olması durumunda her an kendilerine sırt çevirebilecek yakındaki belediye başkanları aracılığıyla.

Şimdi Kiliseler yalnızca belirli bir sosyal görünürlüğü sürdürmek için mücadele edebilir Bu, PSOE dışındaki solun İspanya'da her zaman sahip olduğu önemsizliğe indirgenmemek için seçmenlerinin coşkusunu korumasına olanak tanıyor. Bunu başarmak için pek çok beklenmedik şans darbesi gerekecek.

Podemos'u yücelten göklere ulaşma arzusudur. imkansız olduğu ortaya çıktığında, onu batırmakla sonuçlanabilir. Íñigo bunu çok iyi biliyor.