Krucha równowaga, którą wygodnie jest złamać PP i utrzymać UP

Tym artykułem zamykamy serię trzech poświęconych sytuacji, którą można wywnioskować z średnia ankiety od 6 czerwca i jego przewidywalną ewolucję do 26 czerwca.

W dwóch poprzednich odsłonach analizowaliśmy sytuację w lewy blok i właściwy blok.

Zaczynamy od dwóch arbitralnych założeń, które naszym zdaniem są rozsądne:

Mamy dwa bloki wyborcze, jedną w prawo (PP+C), drugą w lewo (UP+PSOE) i akceptujemy rozkład procentowy głosów wywnioskowany ze średniej sondaży z 6 czerwca. Inne dystrybucje oczywiście przechyliłoby wynik w jedną lub drugą stronę, ale nie podważałyby one ogólnych wniosków.
Następnie eksperymentujemy z możliwością polaryzacji scenariusza od teraz do 26-j. W ostatnim artykule przewidujemy również możliwość wystąpienia odwrotnego zdarzenia. Do obliczeń używamy tzw Elektrokalkulator od naszego kolegi Lutxany, udoskonalonego przez innych użytkowników, który oferuje nam więcej niż sprawdzoną niezawodność, z marginesem błędu, który szacujemy na maksymalnie 2 miejsca na każde szkolenie.

Po przestudiowaniu scenariuszy po prawej i lewej stronie nadszedł czas na ich zintegrowanie w celu uzyskania bardziej realistycznego obrazu. Chodźmy tam:

Do obliczenia efektywnej liczby partii, która w tym przypadku pokazuje nam „wskaźnik polaryzacji”, wykorzystaliśmy metodę profesora Lijpharta.

Tabela pokazuje u góry możliwość, że PSOE i C przezwyciężą polaryzację i odzyskają głosy kosztem PP i UP, a u dołu możliwość, że stanie się zupełnie odwrotnie. Tabela sięga nieco dalej w kierunku skrajnej polaryzacji, aby kontynuować logikę poprzednich artykułów i ponieważ obiektywnie uważam, że w tym obszarze pozostaje jeszcze wiele do zrobienia. Saldo ujemne (kolor niebieski) jest zaletą dla prawego bloku, a saldo dodatnie (kolor czerwony) jest zaletą dla lewego bloku.

Wnioski nasuwają się same. Możemy je podsumować w ten sposób:

Pierwszy. Korelacja sił zaznaczana obecnie w sondażach jest dla lewicy najlepsza z możliwych. Ich możliwości poprawiłyby się oczywiście, gdyby zwiększyły się procentowo głosów, ale pod warunkiem, że względna waga każdej z sił politycznych zostanie utrzymana w jak największym stopniu. Prawie każda inna zmiana będzie dla Ciebie szkodliwa.

Drugi. Jeżeli w nadchodzących tygodniach PSOE i/lub Ciudadanos zdołają przezwyciężyć dynamikę polaryzacji i poprawić swoje perspektywy, będą mogły awansować na swoich indywidualnych stanowiskach, ale jako całość skorzystałby na tym blok, blok skrzydłowy (prawy obszar wykresu).

Trzeci. Jeśli PP i UP odniosą sukces w swojej strategii polaryzacji i obie podniosą swoje procenty w ciągu 20 dni, które pozostały nam do wyborów, logicznie rzecz biorąc, poprawią one swoje indywidualne pozycje, ale jako całość pozycja PP będzie znacznie lepsza wzmocniony niż UP (lewa część wykresu).

Podsumowując, lewica rozpocznie kampanię wyborczą po osiągnięciu sytuacji, która ją tworzy zwycięzca gry. Jednakże, Jakakolwiek zmiana dotychczasowych bilansów, z wyjątkiem łącznego zwiększenia procentu głosów PSOE i UP, będzie faworyzowała ich przeciwników.

To tyle, jeśli chodzi o analizę przed kampanią wyborczą. Teraz zaczyna się dobro. I tutaj ci powiemy. Pozdrowienia dla wszystkich.

Poprzednie artykuły z serii:

Sorpasso może uniemożliwić Pablo Iglesiasowi dotarcie do rządu

PP zaplątuje się w Ciudadanos