Sorpasso może uniemożliwić Pablo Iglesiasowi dotarcie do rządu

Jeśli jest coś, co jest jasne w Unidos Podemos, to to, że muszą przewyższyć PSOE w wyborach 26 J: awansować w głosach, mandatach, a im wyraźniej, tym lepiej.

W UP rozumują w następujący sposób: „Po osiągnięciu sorpasso, im większa przewaga nad PSOE, tym większa siła negocjacyjna. Dodając mandaty PSOE do naszych, uzyskamy większość, bo rządy D'honta dadzą nam coraz więcej posłów. PSOE będzie wtedy musiało nas wesprzeć, bo jeśli wyraźnie ją pokonamy i zdecyduje się poprzeć PP, zostanie zobrazowana i zatopiona. Gdyby nas nie poparli, sprawilibyśmy, że zniknęliby z mapy w tylu wyborach, regionalnych lub powszechnych, jak to się później nazywa”.

Rozumowanie wydaje się nienaganne, ale wychodzi z wcześniejszego założenia: że sorpasso, przyznając UP więcej posłów, jest korzystne dla bloku lewicowego, który w ten sposób uzyska wyraźną większość.

Ale czy tak jest?

W tych dniach wiele sondaży przyjmuje za pewnik porażkę UP nad PSOE. Opinia publiczna, nawet najmniej upolityczniona, może zacząć to zakładać, aw wyborach psychologia wyborcy jest kluczowa. W takim przypadku, jak zareaguje wyborca ​​PSOE, gdy stopniowo przekona się, że jego partia jest partią „przegrywającą”?

Znany „efekt przeciągania” Jeśli chodzi o głosowanie, to część elektoratu porzuca tych, których uważa za przegranych, i przyłącza się do tych, których uważa za zwycięzców. Dlatego strategia UP powinna dać mu więcej głosów w miarę zbliżania się wyborów.

Ale są dwa problemy:

• Po pierwsze: aż 40% wyborców PSOE twierdzi, że nigdy nie zagłosuje na Unidos Podemos. Dlatego jeśli wielu z nich odejdzie z PSOE w dniu wyborów, nie wszystkie z tych rezygnacji trafią do UP. Część socjalistycznych wyborców, rozczarowana, opowie się za wstrzymaniem się od głosu. A inni nawet będą mogli głosować na Ciudadanos lub nawet na PP, jeśli ich odrzucenie Podemos jest naprawdę duże.
• Po drugie: Doprowadzenie PSOE do spadku liczby głosów odejmuje posłów. Czy zostanie to zrekompensowane wzrostem liczby miejsc, które odczuje UP?

Tylko pierwszy z tych dwóch problemów powinien wystarczyć, by ktoś z UP chciał zbyt dużej podwyżki dla własnego ugrupowania: na stratach PSOE skorzystają choćby w minimalnym stopniu Ciudadanos czy nawet PP, a większość lewicy, która dąży do Możemy zniknąć.

Ale pomińmy ten fakt i skupmy się na sytuacji najkorzystniejszej dla UP: że wszystkie głosy, które traci PSOE, trafiają do UP.

Stosownie średnia ankiety Dziś, 6 czerwca, gdyby wybory się odbyły, to byłyby takie wyniki:

PP: 29,6% głosów.

PU: 24,4%

PSOE: 20,8%

C: 15,0%

Jeśli używamy doskonały elektrokalkulator de Lutxana i Johnniezq, dokonujemy prowincjonalizacji tych danych i uzyskujemy następującą mapę, która odzwierciedla pierwsze dopasowanie dla każdej prowincji:

PSOE byłaby pierwszą partią w niektórych prowincjach, a UP w innych. PP w wielu.

Ale załóżmy teraz, że UP odbierze PSOE dodatkowe 5% głosów między dniem dzisiejszym a dniem wyborów. W takim przypadku UP prawie zremisowałby głosy z PP, a mapa pierwszej partii według województw wyglądałaby tak:

Niektóre prowincje są w przybliżeniu wymieniane na inne i wydaje się, że nie ma żadnego innego zauważalnego efektu

Ale teraz sprawdźmy, jak zmienia się rozkład miejsc:

Choć blok UP+PSOE dodaje dokładnie tyle samo głosów w obu sytuacjach, przekazując 5% głosów z PSOE do UP, spadek mandatów socjalistów nie jest rekompensowany awansem Podemosu. W obecnej sytuacji (ser lewicy) blok lewicy przewyższa blok prawicy o 166 do 158 miejsc. Ale jeśli sorpasso idzie dalej, mamy tendencję do sytuacji (prawy ser), w której blok prawej strony przewyższa blok lewej o 164 do 160.

Jak coś takiego jest możliwe? Bo w obliczu spadku PSOE partia ta straci jedyne miejsce w wielu województwach, a te resztki trafią czasem na stronę PP i Ciudadanos. Dlatego umiarkowana niespodzianka ze strony UP wobec PSOE (taka, jakiej doświadczamy obecnie) może być dobra dla strategii rządu Iglesiasa. Ale nadmiernym sorpasso dla tych, którzy korzystają, są strony trzecie, przez samo zastosowanie ordynacji wyborczej, nawet jeśli nie odbierają ani jednego z głosów, które PSOE traci w procesie.

Jest rzeczą oczywistą, że w bardziej realistycznym scenariuszu PSOE odda głosy nie tylko UP, ale także Ciudadanos, a przede wszystkim wstrzymującym się. A jeśli tak jest, to lewica może już pożegnać się z jakąkolwiek nadzieją na większość.

Aby sprawdzić ten efekt, nie ma nic lepszego niż wykonanie tylu symulacji, ile chcesz w programie doskonały elektrokalkulator tej strony lub w jakimkolwiek innym ekstrapolatorze miejsc: zawsze dojdziemy do tego samego wniosku. Jeśli to, czego potrzebuje Iglesias, to zgodzić się z PSOE na rządzenie, to najmniej interesuje go to, że spadnie poniżej 20% głosów.

Sorpasso zawiera w swoim łonie zatrute ziarno, o którym Podemos nie mówi, entuzjastycznie nastawiony do sytuacji: jeśli ich sukces jest nadmierny, uniemożliwi im to utworzenie rządu i przekaże go ich przeciwnikom.

Inne artykuły z serii:

PP zaplątuje się w Ciudadanos

Wnioski